2007

Bagong taon na ngayon. Wala akong maisip ilagay na entry dito sa aking blog na makapagbabago ng kinabukasan ng bansang Pilipinas. Hangal na kung hangal pero nais ko yun para sa bansa natin.

Ang magkaisa.
Ang malipol ang pagkagahaman ng mga namumuno.
Ang masugpo ang kahirapan.
Ang mapalaganap ang edukasyon.
Ang maitaguyod ang kaunlaran ng bansa para sa ikalulutas ng lahat ng problema ng lipunan.

Wala nang magugutom. Wala nang mamamatay na mahirap at walang kabuhayan. Wala nang magpuputa sa kalye. Wala nang kaguluhan at giyera.

Ganun ang gusto kong klase ng blog entry. Ang malipol at mawakasan ang lahat ng pambasang krisis at problema.

Eh kaso lang kahit kailan hindi magiging ganoon ang blog ko. Magpakilig siguro ng mga chicks at magpatawa ng mga may sakit sa utak pwede pa.

Pero ang lumutas ng problema? Malabo. No way hose-hey. Iilan lang kayong mga nagbabasa nito. Salamat nang marami sa inyo *sniff sniff*.

Ano nga ba ang maaari kong maiwan sa nakalipas na taon?

Isang memorabilia post na magtatatak sa isip ng mambabasa at masasabi niyang "aaah, oo nga no?". Tumpak. Magandang ideya. Brilliant. Incredible.

Paano ko gagawin yun? I have no fucking idea. Mukhang sinabaw na talaga ng tuluyan ang isipan ko sa sobrang kakakain ng ma-bestin na pagkain.

Pero syempre, sinisisi ko lang ang betsin. Sa simula't-simula naman talaga, wala akong balak gumawa ng isang makulay na blog entry. Tama na ang pagpapanggap.

Magbibigay ba ako ng review para sa nagdaang taon? Hindi na siguro. Lahat sila ginagawa na yata yun. Sapat na ang isang libong flashback para sa mga tao. Hindi na nila kailangan ang sa akin.

Ano ba naman ang maikukwento ko?

Ang bawat isang gabi ko na ginugugol ko sa panonood ng pornograpiya at bawat umagang ginugugol ko naman sa paglilinis ng produkto ng aking malikot na kaisipan?

Ang bawat beses na sumablay ako sa opisina at nahuli ng mga bisor sa paglalaro ng computer games tuwing oras ng trabaho?

Ang bawat pagkakataon na halos madurog ang ngipin ko kakakiskis nila sa isa't-isa dahil sa galit at halos maubos ang lakas ng tuhod ko dahil naman sa panlulumo, nang malaman kong babagsak nanaman ako sa subject ko?

Ang mga kabiguan ko sa pag-ibig na mala-One More Chance ang dating?

Ang mga adventure ko bilang estudyante at bilang isang jobseeker?

Ang pagkakaroon ko ng sakit na Dengue?

Ang alamat ng aking buhay bilang isang virgin?

Ang pagiging isang blogger at pagkakaroon ng maraming kausap sa Internet?

Ang simula ng katauhan ni Mariano?

Ano nga ba ang ikukwento ko at gagawan ko ng flashback?

Wag na. Meron pa akong isang buong taon para diyan. Di ako magpipilit para isiksik ang pag-iisip at pagaalala sa mga naganap na bagay. Saka na ang nakaraan.

KINABUKASAN MUNA ANG IISIPIN KO.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

Okay, okay, tapos na ang drama. Sapat na ang bullshit na nabanggit ko sa itaas para madescribe nang BAHAGYA ang year 2007. Saka ko na ikukwento yang mga ganyang bagay.

Mukhang masigasig ang nagbabadyang bagong taon para sa akin. Maaga akong nagising para tumambay sa internet at maghintay ng agahan.

Dumating si agahan at ako'y sumalok ng noodles pero ako'y nagulat ng bahagya nang matikman ko ang lubos na kalinisan ng aking pagkain. Anak ng katuray, lasang sabon. Hindi dishwashing liquid, kundi lasang sabon.

Palaisipan tuloy sa akin kung sino ang naghugas ng mangkok na ginamit ko. Alam kong malabo na ako ang nakapaghugas ng mangkok na yun kasi halos mabura na ang design at mabutas na ang ilalim ng mangkok sa sobrang kuskos ko.

Ah, hayaan na lang. Sayang ang noodles. Malinis naman ang sabon. Sige lang sa kain.

Matapos ko namang uminom ng iced tea ay tyempong dumaan si Mang Tiago the Magtataho sa labas. Saktong-sakto ang pagdaan ng paborito kong tindero. Well, kasi wala naman talagang ibang tindero ng taho dito sa amin. Walang choice. Monopolized niya ang lugar.

Tahimik naman ngayon sa lugar namin di tulad ng mga nagdaang taon na nagpuputukan na sa alas diyes ng umaga. Maliban sa triple torotot team ng mga pamangkin ko na bumasag ng bahagya sa aking pinakaiingatang ear drums ay wala nang ibang ingay na maririnig. Kahit pa ang talakera kong kunsensya ay di ko man lang naulinigan sa ngayon.

May kakaibang lungkot ang bagong taon ngayon para sa akin. Sa anong dahilan ay hindi ko na matukoy pa. Marahil ay dahil ito ng pagbabawal ng Piccolo sa mga tindahan o kaya eh ng kawalang-lasa ng mga dating masasarap na puto bumbong. Wala akong sapat na dahilan.

Matapos mautusan ng kaunti, maggupit ng bigote ng hipon, magmall at magbihis-tao, tumambay ako sa bahay ng kaibigan ko.

Ang kaibigan kong matagal ko nang hindi nakasama dahil sa pagbabago ng aming layunin sa buhay.

Ang kaibigan kong anim na taon kong nakasalo sa matatamis na alaala ng buhay. Ang kaibigan kong karamay ko sa kalahati ng buhay ko noong highschool. Ang kaibigan kong ninanais kong makasamang muli sa buhay kong ito. Ang kaibigan kong matagal ko nang hindi nayayakap at nasasabihan ng mga katagang "mahal kita". Ang kaibigan kong kapiling sa hamon ng buhay, tawanan, at maging ang mga pinakaiiwasang iyakan.

Dinalaw ko ang kaibigan kong naging dahilan ng pagkakaroon ko ng status na

"In A Relationship"

sa Friendster.

Kaibigan, palagi kitang inii-stalk. Palagi akong nagmamasid ng mga litrato ninyo ng iyong "close friend". Palagi akong napapangiti sa mga kuha mong nagpapa-cute. Sa mga magaganda mong anggulo, at sa mga posing mo na masarap pagmasdan. At maging ang status mong "married", madalas kong inaabangan na maging "single".

Kaibigan, dinalaw kita para mangamusta.
Gusto kong malaman kung ano na ba ang meron sa mga sari-sarili nating buhay.
Nais kong matanto kung magsasalubong pa ba ang landas natin.
Gusto kong gumawa ng paraan, para lang maibalik ang pagkakaibigang nawala.

Kaibigan, happy new year. Namimiss na kita.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

Masakit sa ulo ang magsulat ng mga EMO na bagay-bagay kaya dapat eh kumain na lang tayo ng tira-tira sa media noche.

Ngayon lang ang taon na di ako nakapagpaputok. Naubusan ako ng paborito kong plapla.

Dibale, next year eh di ako magpapalampas.

Elongate...

Shorten...

Tag 03 from Noime

Ako ay muli nanamang napaunlakan ni Noime ng kanyang makapangyarihang tag kaya naman dagli-dagli ko itong ginawa at inilagay dito.

FAVORITES:

Colors : puti, itim, green, red, dilaw.
Food: Anong food? Ah, hmmm, yung bulanglang na gulay saka beef/fish/pork steak, menudo, barbeque
Song: Ah, yung mga top hits tulad ng kila Ne-Yo, Rihanna, Fall Out Boy, mga at ganun. Basta uso kagaya ng Cinderella, Boyfriends, Hagibis, at APO Hiking Society
Movie: Karaniwan mga Sci-Fi, gorey na horror, mga sex-comedy, saka mga teen flicks, saka yung mga may naghuhubad na babae, tapos yung may naghuhubad na babae tapos biglang kakarnehin ng killer.
Sports: yung hindi nakakapagod. ah, siguro eh, takbuhan? Oo, yun na nga siguro.
Day of the week: Weekends. Para sa beauty sleep at walang kwentang pagtambay.
Season: Tag-lamig para magamit ko naman ang pamorma kong jacket na hindi nalalabhan at mabigat na dahil sa libag.
Ice cream: Vanilla, Chocolate Marble, saka Strawberry.

CURRENTS:

Mood: Tinatamad
Taste: Matamis mula sa asukal ng Ensaymada
Shirt: Kulay puti na Bohol t-shirt
Desktop: Anong desktop? Ano bang mga tanong to. Wala, kulay pink na background
Toenail: Unclipped since last month.
Time: 8:21AM
Surroundings: Peaceful and malamig at puro nga taong nag-aaral, pwera ako.
Thoughts: Robust

FIRSTS:

Bestfriend: Kapitbahay kong si Pj
Movie: Alladin, hmmm. Tama ba? Alladin nga ba or Cinderella? Alladin nga ata.
Lie: Ah, matagal na eh. Saka patong-patong na din kasi kaya di ko na maalala.
Songs: Yung kinakanta ng nanay ko pag naghehele saken. Parang ang tono eh hmmmm ah-hmmmnnn, hummmnnn.. ganun ang tono.

LASTS:

Cigar: Kahapon
Drink: Hot Choco-Cream-Sugar-Coffee mix
Car ride: FX ride to office. Walang trapik, ambilis.
Phone call: Nung pasko, sa tatay ko.
CD: Nung second week ng December, MP3 na CD ng mga Alternative na kanta

HAVE YOU EVER:

Dated your best friend: Maghahanap muna ako ng chicks na bebesprenin.
Broke the law: Ah, oo madami nang klaseng batas. Pati batas ng kalikasan nilabag ko na eh.
Been arrested: Nung nang-shoplift ang katropa namen. Nasakote kame sa labas ng mall.
Kissed someone you don’t know: Ah, wala pa. Mahirap yun, baka may sakit kasi.

5 THINGS YOU’RE WEARING:

pares ng sapatos
tshirt
shorts
pantalon
pares ng medyas

4 THINGS YOU’VE DONE TODAY:

Magtamad
Maligo
Magbasa
Kumain

3 THINGS YOU CAN HEAR NOW:

Ugong ng aircon
Nguya ng pagkain
Lagitik ng tiklada ng computer

Elongate...

Shorten...

Fuel Your Drive

"Fuel Your Drive"

Sikat na tagline ng isang tatak ng gasolina. Ito din yata ang paboritong motto ng mga driver ng pampublikong sasakyan na sinasakyan ko.

Nung nag-aaral pa ako at araw-araw akong sumasakay sa mga pampublikong jeepney(ngayon kasi medyo upgraded na at FX na ang moda ng transportasyon ko), mahigit sa 80% ng nasasakyan kong jeepney, dumadaan sa gasolinahan para magkarga ng diesel.

Alam kong loser na ako, sapat na itong dahilan. Sumpa yata itong nakatatak na sa katauhan ko.

"Halos lahat ng masasakyan mong PUV, dadaan sa gasolinahan"

Ito yata ang parusa sa akin sa sobra kong pangungupit nung kabataan ko. Lahat ng kasamaan ko, nai-sum total na sa parusang ito.

Hindi ko din maipaliwanag kung bakit ganoon ang mga pangyayari sa buhay-byahero ko.

Hindi ako mukhang star.
Hindi ako mukhang shell ng halaan.
Hindi ako mukhang isang malaking naglalakad na letter P.

At kung ano pa mang insignia meron ang mga iba pang gasolinahan, kahit kailan, hindi ko sila naging kamukha para magpaalala ako sa drayber ng pagdaan sa gasolinahan. At kung mauupo man ako sa tabi ng drayber, sinisigurado kong hindi ako nagpabango o uminom man lang ng gasolina para maipaalala sa kanilang dumaan sa gas stations.

Pero hindi eh, sadyang ganun ang aking kapalaran sa kalsada.

Hindi ko pa ito napapansin nung una. Binabale-wala ko lang. Akala ko naman, normal na. Pero naulit siya. At naulit pa uli. At dumalas. At di ko na matanggap kung bakit ganun. At nagtaka na ako. Pero di ko na hinanapan pa ng dahilan.

Sa lahat na yata ng sasakyan naganap yun. Sa jeepney ang pinakamadalas. Nung estudyante ako eh malaking sagabal sa pagiging early bird ko "sumpa" ng paggagasolina. May higit sa 20 hanggang 30 minutos ang nawawala sa byahe ko kapag ganun ang sitwasyon. Computed ko pa man din ang oras ng byahe ko. Kapag dumadaan sila ng gasolinahan, kailangan ko nang tumakbo para lang maging 10 minutes lang ang late ko at hindi 30 minutes.

Hindi lang naman sa pagpasok. Maging sa pag-uwi din.

Unang pagkakataon: Pumara ako ng jeepney at sumakay. Naggasolina ito.

Ikalawang pagkakataon: Nagpalampas ako ng madaming jeep dahil alam kong mataas ang tyansa na ang unang mapapara ko eh ang siyang dadaan sa gasolinahan. Mga tatlo o lima ang pinalampas ko. Pagpara ko, yun pa ang dumaan sa gasolinahan. Swerte.

Ikatlong pagkakataon: Sa paglampas ako ng gasolinahan nag-abang. Nakasakay naman ako ng ayos. Pero sa pangalawang gas station naman nagdaan ang jeep. Malayo na ang lalakarin kung dun pa ako mag-aabang sa ikalawang gas station. Mas lalong swerte.

Napansin din ito ng mga kasabay ko. Namangha na lang siya sa pangyayare. Akala niya joke lang. PERO TOTOO PALA.

Ngayon namang sa FX na ako, di din ako nakakaligtas. Akala ko iba ang diskarte ng mga FX drivers at full tank sila palagi bawat byahe. Pero hindi din. Mga 20 meters mula sa bababaan ko, may mauunang gas station. Talagang kailangan pang tumigil doon ng FX. Na-pipilitan na lang tuloy akong lakarin mula sa gasolinahan patungong babaan. Nakakasawa na. Malapit ka na lang sa babaan, lalakarin mo pa.

Sa bus naman ay ganun din. Palibhasa tatlo na lang kameng pasahero. Pinalipat na lang kame ng bus dahil mag-gagasolina na daw sila. Nadadaanan kasi ang istasyon ng bus na kung saan may sarili silang gasolinahan. Tangina, ang laki-laki ng bus, nauubos pa ang gasolina. Andami-daming lalagyan ng gasolina nun eh.

Masaklap at nakakabuwisit, pero kaylangang tanggapin. Di ko naman pwedeng itanong sa bawat drayber ng sasakyan na paparahin ko kung dadaan ba sila ng gasolinahan. Hindi ito ang tipikal na tanong ng isang pasahero.

"Manong, dadaan po ba ito ng palengke?"
"Manong, magkano po hanggang istasyon?"

"Manong, magkakarga ba kayo ng gasolina?"

Hindi ito tradisyunal na tanong. Baka mawindang ang drayber at mag-amok. Di ito sanay sa mga ganoong tanong.

At syempre, malamang di naman nila sasabihin ang totoo. Nakakahinayang ang pasaherong ayaw sumakay dahil dadaan lang sila sa gasolinahan.

Alam kong nakabubuti ito sa akin bilang pasahero. Garantisadong di titirik sa lansangan ang sinasakyan ko dahil may gasolina ito. Sa isang banda, nagpapasalamat na din ako sa tadhana at ipinakikita niya sa akin ang mga ganitong bagay. May positibong mensahe ang kamalasang ito.

Pero siguro sapat nang sumpa yun. Nakakabuwisit pero tatanggapin ko na lang. Sana lang sa mga susunod na pagkakataon, magkarga ang mga drayber bago ako sumakay, at hindi sa mismong lugar bago kung saan ako bababa.

Ikaw, gusto mo bang sumabay sa akin?

Elongate...

Shorten...

Pamaskong Panulat

Ano ba ang tunay na simbolo ng Pasko? Regalo? Kris Kringle? Party? Girls Gone Wild, Christmas Edition?

Ah, hindi ko din alam. Wala naman akong heart-warming na experience ngayong pasko. Marami pa nga akong nababalitaang mga kalungkot-lungkot na bagay ngayong pasko kesa sa mga kwento ng kaligayahan. Yung pamilya ng kaibigan ko, nasunugan. Yung mga kamag-anak ng iba ko pang kaibigan, nasa ospital at naka-ICU.

Masaya man na malaman na marami ang tumutulong manalangin sa mga kaibigan ko, nakakalungkot pa ding isipin ang mga ganoong klase ng mga pagsubok sa buhay.

Pero siguro sadyang ganun ang buhay. Pinapanatili niya tayong makatotohanan sa lahat ng oras, sa anumang pagkakataon. Hindi sa lahat ng pagkakataon maligaya ang pasko. Merong mga bagay na magaganap na hindi natin inaakala.

Ito na marahil ang pagsasabi ng pasko sa atin na maging matibay tayo sa hamon(challenge at hindi ang ulam) ng buhay. Sa panahon ng pasko, dapat magtalaga tayo ng kahit kaunting tapang at katatagan ng kalooban. Samahan na din natin ng init ng damdamin at buong-pusong pasasalamat sa Maykapal sa lahat ng bagay sa ating buhay.

Pagmamahal, pagpapatawad, pakikisama ang ilan sa tunay na diwa ng pasko. Hindi ang kung ano man sa karamihan ng materyal na bagay. Mas makabubuti sa katauhan mo ang mga bagay na ito. Ilan ito sa makapagpapatibok ng puso mong nagdamdam buong taon.

Kaya nga ba't mas mainam ang mga bagay na hindi materyal. Hindi yung mga bagay na gaya ng bag, medyas, make-up kit, damit, at mga lingerie.

Mas mainam ang tunay na regalo ngayong pasko. Ang pagmamahal, pagpapatawad at pag-unawa, at maging ang mga mumunting bagay na hindi engrande ay nakapagdudulot ng paskong kaligayahan sa puso ng bawat isa.

Ang ilan sa mga halimbawa nito ay:

Regla - bukod sa nababagay ang kulay nito ngayong pasko, wala nang tatalo pa sa pagkatanggap ng balita na 'meron' ang gelpren mo. Tunay ngang lubos ang pagdiriwang mo ngayong pasko at makakapagparty ka pa ng lubos at walang iniisip na paghahanda sa kinabukasan ng anak mo.

Yakap at halik - tunay ngang masaya ang makatanggap ng yakap at halik ng minamahal mo sa buhay. Nakakapagbigay ng init ang yakap sa malamig na gabi at nakapagsisimula ng init sa ilalim ng kumot ang mga halik, lalo na't may kasama itong laway na lasang hamon at keso de bola. Mas mainam kung makakapagbigay ng yakap, halik, at kaunting kurot ang mga sikat na artista tulad ni Angel Locsin, Katrina Halili, at Cytherea. Wag lang sana akong yayakapin ni Santa Claus lalo na't buong araw na siyang nakasuot ng kanyang balot na balot na damit at hahalikan ng kanyang mala-talahiban na balbas. Baka ma-allergy ang sensitibo kong skin.

Simpleng disguise kit - ito ang tiyak na makapagpapaligaya sa mga ninong at ninang na ubod ng dami ang inaanak. Maiiwasan ang mga ambush pamamasko ng mga inaanak nila kung makakapagsuot sila ng simpleng disguise tulad ng uniporme ng katulong, mumurahing wig, pekeng peklat, at ang salamin-bigote-malaking ilong na nabibili sa kalsada

Organ - hindi ito ang organ na tinutugtog ng mga piyanista. Ito ang organ na nakakalikha ng isa pang nilalang kapag nagsama ang isa pang organ ng salungat na kasarian. Ito ay makapagbibigay ligaya sa mga misis na iniwan ng kanilang mga mister sa kalamigan ng pasko.

Awiting pamasko - kahit naman alam natin na nakakairita ang mga carolers tuwing pasko, gaya ng nabanggit ni Aleli, eh hindi din naman natin maiaalis sa puso natin na minsan gusto din nating makarinig nga mga cute na boses galing sa mga cute na cute na mga bata na nagiging mga cute na halimaw sa oras na maging kuripot ka sa kanila. Mas masaya siguro kung bibigyan ako nila Avy Scott at Keeley Hazell ng pamaskong awitin gamit ang aking microphone.

Christmas greeting - isa itong magandang regalo lalo na sa mga kamag-anak mong malayo sa piling mo, gaya nung anak nyo ng diniborsyo mong asawa, yung magulang mong sampung taon nang hindi mo binabati dahil nagkagalit kayo, o kaya naman eh yung mga kaaway mong gusto mo nang mamatay. Hindi basta-basta ang ganitong klase ng pabati dahil kaylangan mo ng sapat na tibay ng loob at determinasyon para ito maisagawa. Okay lang yan, pasko naman.

Tagay mula sa kung kahit na sino - ito na marahil ang naenjoy ko sa panahon ng kapaskuhan at gugustuhin ko ng maganap sa buhay ko hangga't may pasko. Lalo na sa probisya namin na talagang malalasing ka na bago ka pa makarating sa talagang lugar ng inuman. Dahil nga halos lahat ng tao magkakakilala, ayos na ayos lang na makitagay ka lang sa kung kahit kanino at kahit saan. Wag ka lang sana yakapin at halikan ng mga lasing.



Yan lamang ang ilan sa mga simple at hindi materyal na bagay na naisip kong makapagpapasaya ng mga tao ngayong pasko. Tandaan natin na hindi pera, materyal na bagay, at pornograpiya lamang ang nakapagpapasaya sa mga tao sa pasko.

Marapatin nating isapuso ang bawat isa sa ating mga mahal sa buhay, iwaksi ang ating mga pagkakasala, at punuuin ng kabutihan at pagmamahal ang bawat anek-anek ng ating heart ngayong panahon ng pasko.

Maraming salamat sa mga kaibigan ko dito sa Blogosphere. Pinasaya nyo ang pasko ko.

Lalo na sa mga madadalas kong kadaldalan na sila

Xienah
Aleli
Noime
Fer Bert
Ignoramus

Maligayang Pasko sa inyong lahat mga friendly friends.

Elongate...

Shorten...

Ala-Ala ng Ale

Noong unang panahon, merong isang matandang ale.

Pero hindi naman talaga siya matanda noon. Pero nakapagtataka kasi unang panahon pa yun pero matanda na siya.

So ibig sabihin mas una pa sa unang panahon ang panahon na kung saan bata pa siya.

Eh di ayun nga, nung una pa sa unang panahon na kung saan bata pa siya, mahilig ang matandang babae (na bata pa talaga kasi nasa una pa sa unang panahon ang setting) na magwalis sa bakuran niya. Araw-araw, tuwing umaga, kinukuha niya ang kanyang walis ting-ting na nagmula pa sa Europa, upang ipangwalis ng kung ano man ang nasa bakuran niya. Mga tansan ng beer, mga dahong natuyo na, mga sanga at ipot ng manok, mga langgam, mga prutas na bulok, at mga alikabok. Meron din siyang dust pan na gawa sa lata ng Rebisco Mixed Biscuit na nahingi niya sa kamag-anak ng namatay niyang kapitbahay. Malaki ito at kayang dumakot ng isang punso ng langgam, o kaya eh isa't-kalahating balat ng buko, o kaya naman eh mahigit sa dalawandaang piraso ng tuyong dahon ng puno ng Caimito.

Sa bawat umagang pagwawalis ng ale, mapapansin mo ang kanyang taglay na kagandahan. Mayumi ang kanyang damit. Balingkinitan ang kanyang kilay. Mapusyaw ang kanyang buhok. Maitim ang kanyang pusa. Mahaba ang kanyang saya, matambok ang kanyang pulso, at makipot ang kanyang mga titig.

Paiba-iba ang paraan niya ng pagwawalis. May patalikod, merong patagilid, at meron ding 360 degrees, behind the back, under the leg, tomahawk jam na pagwawalis.

Ganito ang sitwasyon sa bawat umaga sa bakuran ng ale. Kukuhanin ang walis at dust pan, magwawalis, at pagkatapos magwalis, papasok sa loob ng bahay para magpatugtog ng mga bagong album ng alternatives at RnB at Hiphop.

Mahusay ang pagwawalis ng ale. Makikita mong walang bahid ng anumang kalat sa bakuran niya matapos niyang magwalis. Mahihiya kang pumasok sa bakuran ng ale sa tuwing matatapos siya sa pagwawalis. Iispin mong isang mortal na pagkakasala ang katumbas ng pagtapak mo sa bakuran niya pagkatapos ng ritwal sa umaga.

Ngunit isang araw, ako'y naglakas-loob upang lapitan at bahagyang makahuntahan ang aleng walisera. Sa proseso ng kanyang pagwawalis, tila ba siya, ang lupa, ang walis, ang mga kalat, at ang dust pan lamang ang mahalaga. Alam kong malaking kahibangan ang lapitan siya sa mga sandaling yun subalit alam kong mas malaking kawalan sa katauhan ko kapag hindi ko siya nakausap.

Nilapitan ko ang ale ng dahan-dahan habang winawalis niya ang tumpok ng dahon. Napuna naman niya ang paglapit ko at itinigil niya ang kanyang ginagawa. Tinignan niya ako at ngumiti siya.

Kumapit ako sa bakod ng kanyang bahay at ngumiti din. Binati niya ako.

"Wassup dawg?" Bati ng ale.


Ako ay nagulat at nasorpresa sa ginawa niyang pagbati. Mula sa pagbati niya at napag-alaman ko ang parte ng katauhan ng ale na pala-kaibigan.

"Everything's cool y'all. What you be trippin'?"

"Heto, maayos naman. Madaming kaylangang walisin. Makalat nanaman ang bakuran. Ano ba ang pwede kong maitulong sa iyo hijo?"

Napatingin ako ng bahagya sa lupa na winawalis niya at sa walis niyang may kakaibang yari. Ibubuka ko pa lang ang kissable lips ko para magtanong pero naunahan na ako ng sagot.

"Nasa akin na ang walis na ito mula pa nung limang taong gulang na ako. Regalo ito sa akin ng namayapa kong lolo. Kung mapapansin mo ang tatak, nakalagay na gawa ito ni Louis Vuitton sa Italya. Isa ito sa unang klase ng ganitong produkto."

Namangha ako sa kanyang kagamitan. At mas lalo pang pinatindi ng sagot niya ang pagkamangha ko. Ganun pala talaga ang itsura ng walis. Sa labing-walong taon ng pananatili ko sa mundong ito at pagmamasid sa mga bagay na di kaylangang masdan, ngayon ko lang nakita ng malapitan ang walis ng ale.

Naririnig ko lang kasi ang tungkol dito sa iba pang kapit-bahay. Napagmasdan ko ito ng husto. Gusto ko itong mahawakan pero nung aktong hahawakan ko na, inilayo ito ng ale. Napakunot ang kanyang noo at kulang na lang eh fuck you-hin niya ako.

"Pagpasensyahan mo na hijo, alam kong tanga ang dahilan pero hindi mo ito pwedeng hawakan dahil mayroon itong sentimental value sa akin. Walang iba pang tao ang nakakahawak nito maliban sa aking lolo. Wag ka nang dumagdag please, you mother fucker."

Hindi ko na inusisa pa ang dahilan dahil alam kong di ko din naman maiintindihan. Baka sa french niya pa ipaliwanag ang dahilan, mabugnot lang ako. Sapat na ang murahin ako ng ale para malaman kong hindi ito dapat hawakan ng ibang tao.

Nagpatuloy sa pagwawalis ang ale. Pinanood ko siya. Pinanood ko ang kanyang pagwawalis. Pinagmasdan ko ang tikwas ng kanyang mga palad, ang pilantik ng kanyang mga daliri, ang pagpatak ng pawis mula sa kanyang mga noo. Alam ko, sa mga panahong iyon, masaya siya kahit misteryoso ang kanyang buhay.

Lumakad ako papalayo dala ang pag-asa na isang araw, magkakaron ng anak ang aleng yun at maliligawan ko. Grabe kasi yung ale, ang hot as in putanginang ang ganda at ang sexy. Sobrang nakakatakam. Parang sa unang tingin pa lang, mapapa-oh lala ka na sa sobrang kasabikan mo at gugustuhin mo nang manggahasa ng camel na may dalawang humps.

Natapos na ang pagwawalis. Pumasok na ang ale sa loob ng kanyang bahay.

Naiwan lamang ang malinis na bakuran. Ang tahimik na pagwagiswis ng mga dahon puno, at ang ala-ala ng aming pag-uusap na dadalhin ko sa aking pagtanda.

Elongate...

Shorten...

Pulis Pangkalawakan

Nakaka-engganyo.

Ako'y namangha sa misteryo na bumabalot sa telebisyon na tinatawag na Zaido. Ako'y nagmanman sa Internet upang maghanap ng mga impormasyon sa kanila subalit kagaya ng laging nangyayare ay inatake nanaman ako ng paborito kong sakit na katamaran.

Pero meron naman akong nakuhang impormasyon sa mga nilalang na tinatawag na Zaido bago ako abutan ng procrastinating monster.

Sino nga ba ang mga Zaido? San sila nagmula? Ganun ba talaga ang itsura nila?

Ito ang ilan sa natagpuan kong impormasyon:

-Sila ang mga pulis pangkalawakan galing sa angkan ni Shaider
-Sila ang nagmana ng posisyon ni Shaider bilang mga Space Rangers
-Tatlo silang lalake(?)
-Binubuo sila ng basic colors na RGB.
-Maaaring sila ang anak nina Annie at Shaider
-Mayroon silang mga litrato ng pakikipaglaban ni Annie (na posibleng nanay nila) na gaya nito:

-Sila ay nagti-threesome sa loob ng banyo ng spaceship nila
-Umiinom sila ng grasa
-Nagpapapak sila ng baterya
-Ilaw lang ng flashlight ang lumalabas sa baril nila
-Emo talaga sila at hindi tulad ng pagkakaalam natin na Metal na pulis hero
-Sadyang pinalalamanan nila ang mga betlog nila para dun tumitig ang mga kalaban at manalo sila

Talaga nga namang mahuhusay ang mga Zaido sa larangan ng pagliligtas ng sangkamunduhan (teka, ampangit ng tunog), SANGKALAWAKAN.

Kaya nga ba't minarapat kong kumuha ng isang pagsusulit na natagpuan ko sa Internet upang malaman ko kung anong kulay ko ba sa mga Zaidong ito. Nais kong matuklasan ang katauhan ko bilang isang Zaido.

i-click sa larawan para makapunta sa website

Maaaring down ang server na yan dahil sa maraming nagpupunta sa site nila para kumuha ng pagsusulit. Clogged na ang system.

Napakaswerte ko at nakapasok ako sa website na iyan. Kaya naman minarapat ko nang kuhanin ang mga tanong na nakita ko sa site para naman kung gustuhin nyong sumagot eh makakapagsagot kayo.

Narito ang mga tanong:

1. Ilan ang paa at kamay ni Fuuma/Kuuma Le-ar?

a. Isa
b. Isa't kalahati
c. Tatlo
d. Sampu

2. Babae ba talaga si (Babaylan) Ida?

a. Oo
b. Hindi
c. Pwede siyang magpalit ng kasarian base sa mood ni Drigo

3. Ano ang tatak ng lipstick ni Drigo?

a. Maybelline
b. Avon
c. Chin Wang Dong
d. Atsuete
f. Katas ng pusit

4. Sino sa mga amazona ang virgin pa?

a. Amazonang Rosas
b. Amazonang Itim
c. Amazonang Kahel
d. Amazonang Lila
e. Amazonang Puti
f. Wala. Lahat sila tinira na ni Fuuma Le-ar at ng kanyang ga-Vavilos na sandata

5. Nagpapalit ba ng kulay ng panty si Annie?

a. Oo
b. Hindi
c. Hindi panty ang suot niya. Piraso lang ito ng tela na naka-masking tape sa bewang para easy-access si Alexis

6. Saan gawa ang Vavilos?

a. Sa Bakal
b. Sa Karton
c. Sa China
d. Sa Recto/Divisoria

7. Malakas bang tumama ang Shaider Punch?

a. Oo
b. Hindi
c. Mas malakas pa ding tumama ang Ginebra San Miguel na may Red Horse Beer

8. Kapag nagbato-bato pick si Zaido Blue, Zaido Red, at Zaido Green, sino ang mananalo?

a. Red Zaido
b. Blue Zaido
c. Green Zaido
d. Wala. Ibang bato ang titirahin nilang tatlo

9. Sino ang pinakamagaling magmaneho ng sasakyan?

a. Shaider
b. Zaido Red
c. Zaido Blue
d. Zaido Green
e. Mask Rider Black

10. Lupa lang ba ang kayang i-penetrate ng Battle Tank?

a. Oo
b. Hindi
c. Kaya din nitong i-penetrate ang puri ni Annie, ni Ida, at ng mga Amazona

11. Saan nagmula ang mga Zaido?

a. Sa angkan ni Shaider
b. Sa kalawakan
c. Sa Talent Center ng GMA
d. Sa Starstruck
e. Sa Panty(tela) ni Annie

12. Kamukha ba ni M. Bison(o Vega sa Japanese) ng Street Fighter si Commander Zion?

a. Oo
b. Hindi
c. Kamukha niya si Christopher De Leon. Minsan si Nora Aunor

13. Ano ba ang kayang putulin ng Shaider Cutter?

a. Mga Kalaban
b. Si Fuuma/Kuuma Le-ar
c. Etits ni Ida
d. Pagmamahalan

14. Ano ang isinisigaw ni Zaido Blue kapag magpapalit na siya ng anyo bilang Zaido Blue?

a. Codename: Zaido Blue: Alagad ng Kapayapaan
b. Codename: Zaido Blue: Sugo ng Kabutihan
c. Codename: Zaido Blue: Bantay ng Kalayaan
d. Codename: Zaido Blue: Bakat ng Sangkamunduhan

15. San ka dadalhin ng mga katagang "Time Space Warp, Ngayon Din!!!"?

a. Sa Mundo nila Le-ar
b. Sa Locker ni Davy Jones
c. Sa Boracay
d. Sa Kwarto ni Ida.Nakatali ka na. May latigo si Ida at maraming-maraming kandila. Tapos meron din yung nanginginig na batuta

16. Ano ang suot ni Drigo sa ulo niya?

a. Helmet
b. Teflon na kaldero
c. Illustration board na binilog
d. Basurahan na may shell ng alimasag

17. Ano ang nagagawa ng tungkod ni Ida?

a. Wala. Props lang
b. Nagpapalabas ng "Time Space Warp, Ngayon Din"
c. Panungkit ng mangga
d. Pampaligaya sa malalamig na gabi at kapag nasa misyon si Drigo

18. Bakit malalaki ang mga mata ng Miraclers (mga foot soldiers na laging tumatalsik sa bawat labanan at taga-kidnap ng kahit na sino sa istorya)?

a. Hindi
b. Oo
c. Dahil sa pagko-costume change ng mga Amazona sa harapan nila

19. Totoo bang ang mga Amazona na ang bagong Sex Bomb Dancers?

a. Oo
b. Hindi
c. Sila ang bagong cast ng Daisy Siete

20. Sa paanong paraan matatapos ang palabas na Zaido?

a. Mauubusan ng budget ang GMA
b. Tataba ang mga Amazona
c. Mawawalan na ng appeal ang bakat ni Zaido Blue
d. Tatalunin sila ni Lastikman
e. Aksidente silang magagamitan ng "Time Space Warp, Ngayon Din" at di na sila makakabalik sa Pilipinas


At narito na nga ang mga katanungan para sa pagsusulit.

Natapos ko ang exam at ito ang resulta niya.

Aba! Talagang mahusay! Hindi na ako ganoon ka-loser nito! Nakakatuwa naman at ang ganda ng resulta ng pagsusulit ko.

Ako daw pala ay si BLUE ZAIDO!!! Hindi ko naman pwedeng ipagkait yan dahil yan ang resulta ng pagsusulit. Wala naman akong dinadaya dyan.

Pwede mo ding sagutan ang exam na yan kapag aktibo na ang server nila. Sa ngayon, pwede mo munang sagutan ang mga tanong mula sa blog entry na ito.

*Tip lang, maaaring ang tamang sagot para makuha ang Blue Zaido na resulta eh yung pinakahuling sagot.*

Sa tingin mo, sinong Zaido ka?

Elongate...

Shorten...

Marunong Ka Ba?

Haaay, mahirap talaga kapag tamad ang tao. Walang prodaktibidad sa isang araw. Maghapong nakatanga, nag-aabsorb ng lamig ang balat, nagdadagdag ng dead skins sa paligid, at nagkakalat ng buhok sa katabi. Bakit ba naman kasi yung pag-aaral pa ang iniatas sa akin. Hindi naman sa ayaw ko nun, pero hindi ako pala-aral na tao, at lalong hindi ako mahilig magbasa.

Mabuti na lamang at walang mababangis na asong nanlalapa ng tamad at mga berdugong nanlalatigo dito sa kumpanya kapag nakikita kang gumagawa ng kabulastugan. Alam na natin siguro na baka nalumpo na ako at nagkaroon nang maraming teethmarks sa aking katawan kung ganoon nga ang kondisyon.


Pero hindi naman ganoon ang kundisyon. Maluwag ang kumpanya at galante. Binabayaran ako sa pagba-blog ko. Dito lang ako kadalasang nakakapagsulat ng entries. Ang swerte ko sa kumpanyang ito. Pero mas swerte sila sa akin. Sa anong dahilan? Nasa kanila si Mariano, ang hari ng mga loser.

Pero sana lang hindi sila nagkabit ng mga hidden camera dito sa paligid ko. Mahirap na ang madiskober, baka hindi ko kayanin ang kasikatan. Takot ako dun eh, ayoko nang napapansin kapag nagtatambling ako sa harapan nila at kapag nagjo-joke ako na talagang kita ang kaluluwa nila pag tumatawa. Ayoko ng atensyon.

Nakatulala nanaman ako dito sa upuan ko, nakabukas ang PDF format ng librong dapat aralin. Hindi ko siya inaaral. O sige, ipagpalagay na natin na inaral ko siya, pero within one or two minutes lang ang maximum na itinatagal ko. Nagmimistula lamang dekorasyon ang PDF file na ito sa monitor ko. Hindi nga lang dekorasyon kundi pati na din DECOY para sa mga dumadaang bisor at manager.



Baka naman kasi sawa na silang makakita ng games at mga windows ng makukulay na blog sa monitor ko, kaya ito, nagpalit muna ako ng environment sa PC. Naka-zoom pa ang page para naman makita agad ng mga nagdadaang bisor na nag-aaral talaga ako at hindi ako nagtatayp lang ng kung anu-ano.

Wala talaga eh, wala akong magawa para sa sarili ko. Nagbibilang lang ako ng mga bintana sa buildings. Nag-aabang ng mga trabahador na pwedeng malaglag mula sa 20th floor ng katapat na gusali. Nag-iisip ng masarap na meryenda. Nagkakamot ng ulo. Nagteteks. Gumagawa ng walang kwentang bagay.

Natural, kung walang kwenta ang ginagawa ko, walang kwenta din ang lalabas sa isipan ko.

Kagaya na lang ng mga salitang ito, basta na lang sila lumitaw. Eh kesa sa masayang, isusulat ko na lang.

Marunong Ka Ba?
by Mariano

Marunong ka bang manahi?
Marunong ka bang maglaba?
Marunong ka bang mamalantsa,
Pagkatapos mong maglaba

Marunong ka ba ng science?
Marunong ka ba ng math?
Marunong ka bang tumikim
Ng putaheng maaalat?

Marunong ka bang maglakad
Kapag trapik sa lansangan?
Marunong ka bang mag-ipon
Ng budget mo kada buwan?

Marunong ka bang mag-gitara?
Marunong ka bang magtambol?
Ang haba ng buhok mo
Member ka ba ng banda?

Marunong ka bang makipaglandian
Sa babae sa lansangan?
Marunong ka bang makipagpresyuhan
Kapag tapos ka nang makipaglandian?

Marunong ka bang magsuot
Ng proteksyon sa labanan?
Dahil kung di ka marunong
Malulusaw ang iyong talong

Marunong ka bang magmahal
Ng lubos sa inaasahan?
Konting hinay lang kaibigan
Mahirap kapag nasasaktan

Marunong ka bang magpatawad
Sa gumawa sayo ng kasalanan?
Kumalma ka lang kaibigan
Baka umabot pa sa saksakan

Marunong ka bang magbalanse
Ng prayoridad sa yong buhay?
O di kaya naman ay
Kumain ng sinabawang gulay

Marunong ka man sa buhay
At sa lahat ng labanan
Subalit kapag libog ang kumatok
Ay wag mo itong iiwasan

Matuto kang magbukas
Ng pinto ng kalibugan
Dahil wag ka nang matuto sa lahat
Basta't marunong ka sa kantutan

Elongate...

Shorten...

Isang Oras

Alas kwatro na ng umaga. Nasa harapan ako ng PC. Nakikipagtagisan ng puyat.

Gising pa ako, samantalang may pasok ako ng alas nuwebe ng umaga sa bayan ng Makati. Alas sais ang oras na dapat gigising ako.

Hindi na ako matutulog. Kaya't heto, gumawa na lamang ako ng entry. Pero di tulad ng ibang naisulat ko, walang patutunguhan ang entry na ito. Walang saysay na pagkukwento at mga spontaneous na ideya.

Mga walang-kabuluhang bagay na lumulutang sa espasyo ng aking ulirat. Oras ito ng pagputok ng kaisipan. Nasa primyadong estado ang pag-iisip ko ngayon, pero pinili kong magsulat ng walang saysay na mga bagay imbes na mag-aral ng dapat aralin.

Doon magaling si Mariano the Loser - sa mga walang katuturang mga bagay.

Gaya nga nang nabanggit ng aming direktor/boss sa opisina, mayroon lamang partikular na oras sa isang araw na kung saan magagamit mo ng husto ang isipan mo. Isang time path na kung saan hitik ang isip sa enerhiya at nutrisyon. At kapag naroon ka sa panahon na iyon, wag ka nang mag-atubili pang gamitin ito. Gamitin ng husto ang isipan. Magbasa, mag-aral, mangalap ng makabuluhang impormasyon. Wag magsayang ng panahon.

At gayon naman ang ginagawa ko ngayon. Nagsusulat at pinakikinabangan ang ganado kong utak. Pero hindi nga lang kapaki-pakinabang.

Balak ko sanang manood ng porn. Pero nang tumingin ako sa relo ng computer, nakita kong alas kwatro na. Pasado na sa oras na kung saan ligtas pa ang magnood ng porn at sabayan ng pagjajakol. Pasado na sa oras kung saan nagkakaroon ng wetdreams ang mga pamangkin ko, at nasa REM stage naman ang mga matatanda. Pasado na sa oras kung saan malakas pa ang paghihilik ng nanay ko sa likuran ko.

Malapit na silang magising lahat. Lalo na si nanay.

Tiyak sa isang iglap, maaaring makita niya ang kamunduhan ng kanyang anak. Pero hindi naman din siguro. Malabo naman ang mata ni nanay, at tiyak na mayroon pa akong ilang minuto para bumangon at magtanggal ng kaantukan. Pero sa malapitan lang yata malabo ang mata niya. Kapag nasipat siya sa malayo eh parang normal na imahe lang ang makikita niya at malinaw na malinaw ang aking ginagawa sa kanyang paningin.

Mabuting ilagay ko na lang sa taskbar option ang Windows Media Player para nasa pinakamaliit na screen ito. Sa sulok ng monitor ng computer at ako lang ang makakakita.

Tamang oras na din ito para magising ang mga tao sa bahay, lalo na ang mga katulong. Naririnig ko nang nagbubukas sila ng ilaw at nag-aayos ng mga lulutuin.

Nasa salas ang PC ko. Malapit sa pintuan na dinadaanan papuntang CR. Kahit madilim ang paligid, di nito maikukubli ang pagyugyog ng aking katawan dala ng ginagawang "self-popoy".

Hindi ko na pinili pang manuod ng porn at sabayan ito ng makamundong gawain. Mabibitin lamang ako at baka mabugnot na ako buong araw. Masakit daw sa puson sabi ng iba. Ako, masakit para sa kalibugan ko ang maudlot na lang nang ganun-ganun.

Maya-maya rin naman ay tutunog na ang alarm para gisingin ang mga batang papasok sa eskwelahan. Mahirap nang makita ako sa ginagawa ko't baka mabahiran pa ng kabulastugan ang mga mura nilang isipan.

Nilampasan na ako ng aking pagkaantok. Kani-kanina lamang ay kausap ko si dyosang XienahGirl at si Aleli. Ako ay tumayo muna saglit sa aking kinauupuan upang uminom ng tubig at magtimpla ng kape. Nakalipas na ang kaantukan.

Nawala na ang aking antok. Pagpatak ng alas kwatro y medya, tuluyan nang nasupil ang aking kaantukan. Mainam nga. Ako ang mauunang makaligo.

Lagi na lang kasi ang ako ang nahuhuli sa pagligo. Hindi naman sa masama ang pagligo ng huli. Marami naman ang sabon. Sagana din ang shampoo. Hindi sila mauubos basta-basta. Marami din ang tubig sa tangke.

Ang masama eh yung ikaw ang sisisihin kapag na-late. Ikaw pa ang pagmamadaliin sa oras ng pagligo mo sapagkat ikaw na lamang ang iniintay ng byahe. Ikaw ang nagpapatagal sa pag-alis ng pamilya. Ikaw ang humahadlang sa maagang pagdating ng mga bata sa eskwelahan.

Bawal nang ma-late ang mga bata. Mahigit sa limang beses na silang nahuhuli sa klase. Isa pa at malilintikan na sila sa school nila. Kasama sa patakaran ng eskwelahan ang punctuality. Bawal labagin. May penalty.

Ako ang sinisisi sa oras na ma-late ang mga bata. Matagal daw akong maligo. Mabagal daw akong kumilos. Kung ano-ano pa daw ang ginagawa ko. At dahil nga sa huli ako, ako ang pinagmamadali.

Hindi mo ako masisisi. Mahirap magmadali sa pagligo. Walang kwenta ang pagligo mo ng mabilis sapagkat papawisan ka agad at hihingalin kapag naligo ka ng mabilis. Katatapos mo lang maligo, pawis ka na agad. Ang pagsasabon ay hindi tulad ng panggugulat na binibigla. Dahan-dahan ang proseso nito. Una ang leeg, pababa sa katawan, sa torso, sa pubic area, sa singit-singit at sa paa.

Sagrado ang pagligo. Nasa Bibliya ito. Kung saan sa Bibilya? Ikaw na ang bahalang maghanap. Baka umusok ang kamay ko at malusaw ako kapag binasahan ako ng verse sa Bibliya.

Kaya't ang pagsasabon ay hindi minamadali sapagkat kawalang-galang ito sa Bibliya. Hindi ka maaaring magsabon ng pabalang at walang habas. Sinusuot ang bawat sulok at anek-anek ng iyong katawan.

Naglalaba din pala ako ng sarili kong brief. Sapat na ang damit, pantalon, shorts, at mga panyo para sa mga tagapaglaba. Ako na ang bahala sa brief ko. Ako na ang bahalang kumitil sa buhay ng mga bacteria na nakatira dito. Sa mga mutated sperm cells. Sa mga bacteria, good man or bad.

Nagsha-shampoo din ako kaya't matagal. Kulang-kulang 20 minutes ang inaabot ng ritwal ko sa umaga. Malaking bagay para sa nagmamadali. Pero mahirap para sa minamadali.

Unti-unti nang nagising ang mga tao. Muli namang bumalik ang antok na kanina'y pumanaw na. Narito na siya sa aking tabi. Nagyayaya at pinamumukha sa akin ang magandang pagkakaayos ng tulugan ko.

Alas singko na ng umaga. Paniguradong malambot ang kama. Gusto kong damahin ng kalambutan ng kanyang kutson, at ang kaginhawahang dulot ng kanyang mga unan, at ang ligaya na mabalot sa kanyang kumot.

Alas sais ng umaga ang gising ko. Goodmorning.

Elongate...

Shorten...

Tag 02 from Noime

At maraming salamat naman kay Noime sa pagpapaunlak na makuha ang meme na ito sa kanyang blog.

Sapagkat sasapit na ang kapaskuhan ang at ang buwan ng mga Pamaskong Hiling, narito ang ilan sa mga hiling na nais kong maatim ngayong kapaskuhan.

Ikauna - Makaabot sa quota ng kumpanyang ito. Pero bago yun ay nais kong magkaroon ako ng superb drive para mag-aral sa mga nalalabing oras ko. Sayang ang kumpanyang ito. Maluwag sa damit, may donut at tinapay sa umaga, at nandito si Jerome na sana'y kasabay ko ding makapasa.

Ikalawa - Nawa'y umayos ang kalagayang pangkalusugan ng lahat ng tao sa aking angkan, mga kaibigan, mga kaibigan over the Internet, at mga may galit sa akin.

Ikatlo - Maayos na ang sigalot sa pag-ibig, maging matiwasay ang kalooban at damdaming emosyonal, at maging winner na sa laban ng buhay.

Ikaapat - World Peace. Pero Philippine Peace muna ang unahin at sana'y gumanda na din ang ekonomiya natin upang hindi na mangibang-bansa ang mga tao. Nakakalungkot ang mga nakukulong at minamaltrato sa ibang bansa, ang mga nawalay sa mahal sa buhay, ang mga naghihirap para sa ikabubuti ng kinabukasan ng pamilya, ang mga nakaka-miss ng minamahal, at ang mga nilalamig na kama sa gabing nag-iisa, dahil lang sa pangingibang-bansa para sa trabaho.

At syempre, mawawala ba naman ang aking MATERYAL na kahilingan ngayong Pasko? Materyal lamang ang katawan ko, kaya't naghahangad din ito ng tikas at gara mula sa iba pang materyal na mga bagay.

One - Jacket na cotton, yung pamorma. Kaylangang humabol sa kalamigan ng panahon at makapagsuot man lang ng fashionistang jacket na may hood para magmukhang gangsta at mabaril na din sa lansangan.

Two - PSP. Ang sinasabing kasalukuyang status symbol sa mga kabataan, ang Portable Play Station (tanga, PSP, hindi PPS) ang magbibigay galak sa mga trapik na byahe, mga boring na pari, mga family gatherings na ubod ng boring, mga chick flick na hindi mo gusto pero gusto ng gelpren mo, mga gabing dapat ay nag-aaral ka, at mga boring na propesor sa eskwela. Ito ang ultimate na boredom-liberating device!!!

Three - T-shirt na may hood. Ewan ko ba kung ano ang meron sa mga hood na ikinagusto ko. Ako ata ang reincarnation ni Robin Hood kaya naman ganito na lang ang pagkahilig ko sa mga may hood na kasuotan. O baka naman kaya ganun ay dahil sa nauubos na ang aking buhok at giniginaw na ang aking ulo.

Four - Sapatos. Yung sneakers na kahit mumurahin lang at pwedeng ipang-araw-araw. Mas mainam kung tatlong pares sapagkat ang paglalakad ko ay parang katam ng sapatos na wala pang tatlong linggo ang lifespan ng swelas. Pati ang mismong kabuuan ng sapatos ay talaga namang mabilis masira sa aking mga paa. Para bang mayroong sumpa ang aking paa na mabilis makasira ng mga sneakers. Sabagay, madali lang naman talaga silang masira.

Fifth - Digital Camera na mayroong 10megapixel na resolution. Hindi naman ako si scandalero kaya't ligtas sa akin ang magkaroon ng digital camera. Mahilig lang akong kumuha ng larawan ng mga tulog na tao at mga chicks sa jeepney at bus (na nagsisignify ng appreciation ko sa beauty). Mas napupuna pa ata ang pagiging paparazzi mode mo kung celphone ang gamit mo. Lugi ka pa sa resolution kaya't mas maganda ang digicam. At tiyak na masasatisfy nito ang aking pagka-camwhore-ness lalo na't 2GB ang memory na meron ito, with matching 10x zoom na kita pati ang ugat ng kuto sa ulo ko.


Siguro'y ito na lamang muna sa ngayon ang aking kahiligan para sa darating na kapaskuhan. Ang mas mahalaga naman talaga ay pag-ibig(asuuuus, oh come on.) ngayong paskong ito kaya't kahit ano na lamang (sa mga nabanggit ko) ay pwede ninyong ibigay sa akin.

Happy Christmas sa lahat ng mga bisita ko!

Elongate...

Shorten...

Ang Buco

Ang Buco
by Mariano

Naglalakihan at mabibigat
Mga buco sa gitna ng dilim
Kaliwa't kanan ang pagkalog
Lumilitaw sa takip-silim

Mga bucong may pasas
Minsan naman ay ubas
Mga bucong nagkakalugan
Sa loob ng lalagyan

Mula sa kung saang probinsya
Ang pinagmulan ng mga buco
Mga naghahangad ng kaginhawahan
Sa buhay nilang ito

Ang buco ang puhunan
Sa pagpapalabas sa entablado
Ang mga tubong nagniningning
Ang pinagkikiskisan ng mga buco

Iba't-iba ang laki
Ng mga bucong ito
May marikit at dambuhala
May katamtaman at tamang-tama

Mayroong tabingi
Mayroong marangya
Pinapahiran ng foundation
At chin chun su at saka lotion

Kung kikilatisin mo
Ang may bitbit ng mga buco
Makikinis na maria
Fresh na fresh at batang-bata

Ngunit hindi lahat ng buco
Na makikita mo
Ay Maria ang may-ari
At wasto sa panlasa mo

Sapagkat minsan sa gabi
Ang mga may-ari ng buco
Ay yung mga kargador ng refrigerator
Doon sa may kanto

Kaya't kilatisin mong maigi
Ang hitsura ng buco
Kung ito ba ay ay totoo
O tinubigang lobo

Elongate...

Shorten...

Tag 01 from Friendster

Okay, okay, alam ko naman na sobrang loser ko.

Well, hindi naman sa lahat ng oras pero parang feeling ko lang na wala nang nagawang maganda ang mga pwersa ng mundo sa akin.

Alam ko naman na nagsisimula pa lang ako dito sa pagpapalaganap ng sinasabi kong "blog" at wala pang nakakakilala sa akin masyado.

Kaya nga ba't salamat sa mga nakilala ko na nagparamdam at nagkomento na sila Meryll, Abad, Macky, at KingDaddyRich.

Mga nakadaldalan na pinangunahan ng diyosa na si XienahGirl tapos sina Noime, at Fer Bert.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

At dahil nga wala pa akong kilala dahil loser at weakling ako eh walang magta-tag sa akin.

Ano ba tong TAG na to?

Wala lang naman. Mga Internet MEME lang naman ito na lumalaganap sa mga tao sa internet, kadalasan sa blog.

Kaya nga nainggit ako eh. Masaya din siyang sagutan. Parang mga tanong sa slum/slam book.

Kaya naman napagpasyahan ko na lang na kumuha ng random items sa internet para masagutan at maipamasak sa blog kong walang saysay.

Salamat Friendster sa iyong random items

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

Medyo may kahabaan pero pasensya ka na.

1. who's the latest person in ur inbox?
phone: Si "bea"
friendster: Si Zie

2. sport you last played?
- Pingpong sa may opisina. Libre ito at talagang nakakapawis lalo na't matindi ang hatawan. Mas nakakapagod manood ng mga magagaling maghatawan na parang mga members ng frat na may paddle. Di ako marunong kaya nakakahiyang makipaglaro.

3. last person you hang out with?
- Si "maja" at ang iba pa naming friends.

4. what do people first notice when they meet you?
- Kung kasali daw ba ako sa banda dahil ng rakista/adik look ko.

5. do you like peanut-butter?
- Masarap siya. Sa katotohanan, matagal na akong hindi nakakatikim ng Santiago's Peanut Butter dito na talagang the best dito sa aming lugar. Hindi ko naman alam kung namatay na ba ang ninunong Santiago kaya't di na makapagpatuloy sa produksyon. Pero gusto ko talaga ang Santiago's Peanut Butter.

6. Do you read comics?
- Oo, minsan din. Pugad Baboy, sa Explosm.net, sa komiks ng Libre.

7. Do you have a crush? How many?
- Panghighschool na tanong. Crush? Mga girls ng FHM ang karamihan. Halos lahat sila crush ko. Lalo na si Asia. I like to taste her Philippine body, and her African boobs, and her Japanese Sushi.

8. do you like earthquakes?
- Nung last na lumindol, hindi ko gaanong nagustuhan. Nahilo kasi ako at medyo natakot ng saglit. Kung sa flat land ako naka-experience, baka matuwa pa ako. Or kung earthquake sa ilalim ng kumot, matutuwa talaga ako ng husto.


9. worst nightmare?
- Wala pa naman akong makapigil-hininga at makatindig-balahibong nightmare. Ang natatandaan ko lang eh yung parang nahuhulog ako at may mga halimaw sa kung saan-saan. Ewan ko ba, natakot din ako nun.

10. favorite coffee place?
- Sa kusina. O kaya naman sa tabi ng PC sa opisina. O sa tabi ni Diana Zubiri habang nagpapahiran kame ng whipped cream sa katawan.

11. wanna be happy?
- Sino bang may ayaw nun. Si Will Smith nga nag-pursuit pa ng happyness, ako pa kayang normal na tao lang.

12 . your current close friends?
- What about them? Tinatanong mo kung sino? Ah, sa tingin ko yung mga kasama ko ngayon sa samahan namen saka yung mga nakakachat ko at nakukwentuhan ng talipandas kong buhay na walang kapana-panalo.

13. most people would describe you as:
- Gago, maingay, sira-ulo, kwela, makulit, at stunt man.

14. thing/s you hate about yourself?
- I have very little perseverance.
- I have very little patience
- I am a very very undecisive person.

15. vegetable you hate?
- Labanos. Ewan ko kung anong ayaw ko rito. Kinakain ko naman halos lahat ng gulay gaya ng talong, ampalaya, bitswelas, sitsaro, upo, at patola. Gulay ang pinag-uusapan dito at hindi kung ano.

16 . do you like to go out on a shopping trip?
- Kapag meron akong bajillions of Dollars, di ko aatrasan yan. O kahit shopping trip sa DV pwede na.

17. favorite cartoon character?
- Ang mga The Simpsons, saka ang Griffins. Si He-Man at She-Ra. Si BraveStarr, saka ang Justice League.

18. can you sing?
- Ehem ehem, depende sa dami ng nainom.

19. favorite past time?
- Manood ng pelikula. Mag-bloghop. Mag-surf ng kung ano-ano. Makipagdaldalan. Matulog. Kumain.

20. are you happy?
- Mahirap sabihin yan eh.

22. have a diagnosis?
- Sa ngayon, wala pa naman. Wala pa naman akong napapagpacheck up-an na doktor kaya walang makakapagsabi ng diagnosis ko.

23. first thing you do when you wake up?
- Bumangon.

24. where are you right now?
- Sa harap ng PC ko sa salas sa bahay.

25. what are the things you like to do alone?
- Manuod ng pornograpiya, magpantasya sa pornograpiya, suriin ang pornograpiya (at kung maaari maging star sa pornograpiya), magpatugtog ng ubod ng lakas, at magtatambling sa palibot ng bahay.

26. are you ok now?
- Sa palagay ko eh maayos naman ako sa ngayon.

27. how many drinks before you get really drunk?
- Depende kung inaantok na. Siguro mga 10-12 bote ng beer. Tapos mga 3-5 na bote ng Red Horse Grande.

28. are u attached 2 some1 ryt now?
- Hmmm... mahirap mabanggit eh. Wala naman siguro sa ngayon. Friendly-friends lang.

29. what is a perfect love to you?
- Aba, at ganito na pala ang mga uri ng tanong ngayon. Akala ko noon eh 'what is love' lang ang mga tanong. Sa tingin ko ang perpektong pag-ibig ay yung walang halong pagaalinlangan at pagdududa, puro malisya lang.


30. are u missing someone?
- Hindi someone pero something.

I miss my childhood.
I miss my childhood, kung saan wala kang aalalahanin, wala kang pag-iisipan ng matindi, wala kang aasikasuhin, magkakaroon ka ng kagalit pero magiging kabati mo din sa katapusan ng araw.
Masusugatan ka at marami ang magaalaga sayo.
Magkakasakit ka at makakatikim ka ng pinakamasasarap na pagkain.
Makakabili ka ng mga bagay na simple lang pero gustong-gusto mo na.
Makakaligo ka sa ulan nang nakahubo't hubad.
Makakabili ka sa tindahan ng hubad at nakabrip lang.
Makakatanggap ka ng maraming regalo at limos... aginaldo sa mga ninong at ninang mo.
Wala kang responsibilidad kundi ang pasayahin ang mga magulang mo, ang sundin ang simple nilang mga utos na tila ba ang hirap-hirap.
Mapalo paminsan-minsan para malaman mo ang kamalian ng ginawa mo.


Nakakamiss ang kabataan ko, mabait at walang hadlang sa kasiyahang nadarama.
Nakakatuwa ang mga bagay na pinagsasaluhan natin, at ang mga tampuhang walang kwenta.
Ang mga matatamis na katagang tunay na tunay at walang pag-aalinlangan.
Ang mga pinagsamahan sa hirap at ginhawa.
Sa panahon na malungkot ang bawat isa sa problema ng pamilya.
Nakakamiss ang walang puknat na telebabad.
Pinaglalabanan ang kaantukan para lamang makakwentuhan ng mga bagay na pagkukwentuhan pa din sa umaga.
Nakakamiss ang mga bagay na pinagsasaluhan, tulad ng pulburon at yema.
Nakakamiss ang mga paglalambing, ang katamisan ng pagsasama.
Nakakamiss ang unang panahon na mahal na mahal pa natin ang isa't-isa.

Elongate...

Shorten...

Prank You

That event shall forever haunt my chatting life. It also taught me a lesson in a very regrettable manner, which had my conscience in a taunting mode for hours. I would have to remind myself, to remind myself not to do it again.

This post shall serve two purposes.

1. An apology to the goddess of the Blogosphere.
2. An assurance that I shall be held responsible for any recurring effect of what this prank has brought upon the goddess.

First of all, it was nothing much more than a prank gone wrong. It was never intended and that I really didn't know anything about the goddess having dyspnea.

Dyspnea is a body condition that results to heavy and difficult breathing which may be from an extreme emotional state or some other physical cause.

It was just a normal conversation over the YM when I decided to interview the goddess about her past.

Soon the conversation was reaching a very heightened level of emotional "downfall". She was pouring her heart out with every statement that she was telling me. I of course, being an emotional being could just read in awe of how disappointing the story is turning out.

Few more questions here, some answers there and I was just caught in an emotional current having known some of her life stories. I was saddened, but as she said it, people asking questions of this kind, shall bear no empathy, whatsoever from what they have learned.

Being the usual joker and gago that I really am, I intended to shift the current atmosphere of the converstation from down right gloomy to something that is candid and somewhat a practical joke.

After the narration of her story, I told her that our conversation was being broadcasted all over the office and that several of my officemates were watching the flow of the talk from behind my back and peeping in my monitor.

I placed several fake messages from my officemates in the flow of the conversation.

She was somehow shocked about what I have done. I on the other hand was waiting for a hilarious or a memorable response from her. To make things a bit more exciting, I used my other account to add her up in the YM and started chatting to her as one of my officemates, who also read the conversation.

Although she originally knew that it was only me playing the role of my officemate, I managed to make a good excuse for her to believe that it was not me playing the role of my officemate.

She said she can't believe what she was seeing and that she's just staring at the message my "officemate" sent her.

A little bit more of a role play and I knew she believed that it was another person talking to her, admiring her for that viscious story she told me.

And so after a while of pretending I told her that my officemate and me was in a single body. I told her that I would never share that story to any one.

And so it was initially okay, I thought that it was okay since she was laughing.

And then there it was. A headache came to her and a message that read:

"aray"
"di ako makahinga"

I felt really weird that time since I thought that was she was joking too, trying to get back to me.

But then it was all serious. Dyspnea kicked in. She was having a lot of trouble breathing. And then she told me that she was pounding her chest for an effort to ease the breathing. She was shaking. Her hands were shaking.

I was semi-shocked at that moment. I was half a believer and half a skeptic since I really don't know if she was joking.

A moment passed and still no confirmation that she was retaliating for what I've done.

"Inom ka munang tubig."

"Oo, nakainom na ako."
"dyspnea"

"Dyspepsia?"

I was trying to joke it off for a moment.

"dyspnea"
"nangingig ang katawan ko"
"gagu ka"
"papatayin mo ako"

All the shame and shock in the world at that moment poured right into me.

There is a feeling of distraught within me, a feeling of shame, and a bunch of unnecessary emotions.

Questions of what ifs started to flock my mind.

What if she fainted? She was the only one in her house. There could be of no way that she is to be rescued if ever she fainted.

And what if she died at that moment? What if that did happen.

Christ no. I can't bear the guilt.

The feeling of wanting to do something is there. But the means to do it is no where near me. How could I do something? What can I do?

Moments later, she settled down a bit, did some breathinge exercises. I told her to drink water to which I didn't really thought of making her condition worse since water could seep directly into her lungs at that moment.

I honestly didn't know about her condition. It was a stupid prank. I miscalculated the consequences, and now I know that the human being inside me is bearing all this guilt and thinking of what could've happened if it turned out really bad.

Few more moments and she's getting okay. A little more breathing exercise and then finally she told me that she needs to log out first to take a rest.

I was staring in my monitor, thinking of what could've resulted in that stupid act of mine.

This shall be one of the major things I have to think of. Not all people are okay with pranks, much more the ones you don't really know much about, and of course the ones who's got dyspnea.

It's a good thing that she's okay now.

And me? I'm ready for a good glory of bash comments.

I am sorry for that. Please forgive me.

Elongate...

Shorten...

Office Chronicles : The Beginning

Matapos ang limang taon ng pag-aaral ay nakatapos din ako at nagsimula nang sumubok sa Corporate World. Bilang unang trabaho ko, nais kong magbahagi sa mga tao ng aking munting mga karanasan sa bagay na tinatawag nilang pagtatrabaho.

===================================

Alas nuwebe daw ng umaga ang napagkasunduang magiging pasok naming mga trainees sa opisina.

Ako naman si excited, maaga din akong gumising para hindi na ako mahuli at maging paespesyal na trabahador na kaylangan pang intayin ng mga kasama. Model Employee ang target kong posisyon sa opisina.

Kahit na maaga akong nakapagprepare eh di din naman ako nakaalis agad dahil minabuti ko na lang na sumabay sa ate kong may sasakyan pagpasok. Ayos, tipid sa pamasahe at mabilis ang byahe at komportable. Maluwang at walang mga pasaherong nang-aagaw ng aircon at sinasandalan ka pag nakakatulog na. Ang normal na 40 pesos, nagiging 15 pesos na lang. Super tipid. Para kang kumain sa Italianni's sa halagang turo-turo lang.

Smart casual daw ang attire sa unang araw ng pasukan. Best foot forward ika nga. Okay na sa kumpanya ang magbihis lakwatsa ka sa ibang araw, wag lang sa unang araw. Nakasuot naman ako ng de-kwelyong damit noon na nabili ko sa halagang 300 pesos sa Robinson's Galleria. Kung mayroon lamang nagmamasid sa akin sa mga panahon na kaylangan ng Smart Casual na attire, makikilala nila ako dahil sa yun lagi ang suot ko. Nag-iisa lang kasi ito sa matitino at maipagmamalaki kong damit. Sinubukan kong mag-conyo mode sa pamamatigan ng pagtataas ko ng kwelyo ko na parang si Dracula subalit masyado na itong malambot para tumaas. Himasin ko man ng ilang beses ay ayaw na niyang tumindig kaya't hinayaan ko na lang siyang malambot. Gwapo pa din naman siguro ako kahit nakababa ang kwelyo ko. Wag lang sana silang titingin sa sapatos kong naaagnas na sa kalumaan dahil dinekwat ko lang to sa kasama namin noon sa apartment.

Pagdating ko sa lobby ng building, saktong andun sa lobby ng building si Jerome. Oh yeah. Si Jerome nga. Matikas ang porma ni Jerome. Parang gigimik lang. Hindi smart casual yun, Party casual ang suot pero pormal naman ang dating para sa akin. Hindi ko na din maalala ang suot niya basta ang alam ko eh maganda siya nung araw na yun. Oh lala. My precious.

Pagdating namin sa opisina, mayroon na palang mas nauna sa amin. Dalawa sa kasamahan namin. Mga pormal masyado ang suot. Nagmukha lalo tuloy luma ang suot kong polo shirt. Ang isa sa mga nauna naming kasama ay tulog na tulog at tila ginawang sariling pag-aari ang sofa sa may lobby. Di kame makaupo ni Jerome. Parang lasing pagkakahiga niya at mula sa malayo ay tila ba nakasandal pa ang ulo niya sa katabi niyang kasama din namin sa trainee.

Pumasok kame sa kabilang kwarto. Sayang at dalawa ang silya. Balak ko pa man ding magpakandong na lang kay Jerome o kaya e vice-versa. Ayos na din, at least komportable siya kesa sa kandungin ko siya at maramdaman niya ang matigas kong mga... hita na puro buto.

Maya-maya naman eh dumating na din ang isa sa kakilala ko. Pormal din ang suot niya. Daig nanaman ako. Pero di naman ako nainggit. Maayos naman ang itsura ko at presentable. Bagay kame ni Jerome. Uuuuy...

Una kaming pinapasok sa maliit na silid. Medyo may kaliitan ang silid na yun. Nagdatingan na din ang iba naming kasama. Merong nagkukwentuhan sa isang sulok. Magkakilala na din sila gaya namin ng dalawa ko pang kasama. Mukhang mga primyado ang dating. Mga henyo siguro sila. Sa unang tingin ko, sila na ata ang magiging boss ko.

Matapos ayusin ang training room na siyang magiging classroom namin para sa buong period ng training sessions ay pinapasok na din kame dun. Ang ganda ng kwarto. Parang professional ang dating. Maliit pero sapat na para tawagin kang "sir" ng mga papasok dito kada makikita kang nakaupo sa isa sa mga silya.

Nagsama-sama na kaming tatlo sa isang lamesa. Maya-maya pa dumating na din si Supreme Java Master at umupo sa mesa namin. Syempre sa upuan siya umupo at hindi talaga sa mesa. Normal na first day, parang sa school lang. Kwento-kwento, chika-chika. Sana lang pwede ding beso-beso kay Jerome.

Dumating na din si Ma'am Head of Traning and Development. Nagkwento ng kaunti, sinigurado niyang kumportable kame, at nagkwento pa. Lahat ng mga nabanggit niyang salita ay puro ingles at talaga namang nakakabaliw ang accent. Feeling mo nasa Inglatera ka na. Ako naman eh pinipilit tunawin ang lahat ng kanyang binibigkas na salita kahit pa alam kong niloloko ko lang ang sarili ko sa pakikinig at pag-intindi ng english words.

Maya-maya ay binigyan na din kame ng instructions. Para kameng mga estudyante sa unang araw. Ang unang activity na ginawa namen ay yung pagpili ng partner mo sa isa sa mga kasama mong "nakauto sa kumpanya".

Kasama namen sa mesa si Jerome, ang isa pa naming kakilala, at ang isa sa kaopisina namen na tatawagin kong Supreme Java Master.

Ang instructions sa amin noon ay kumuha ng kapartner na hindi mo talaga kakilala. Dahil sa ang activity ay "getting to know each other" (a little to weeeell...), pinapipili kame ng partner namin na hindi namin kilala.

Eh anong magagawa ko, kame-kame lang ang magkakasama sa lamesa. Hindi naman ako yung tipo ng bibo kid na lalapit ng kusa sa mga tao para makipagkilala at wala akong balak simulang maging bibo kid sa mga oras na yun.

*Ehem*, kasama ko naman si Jerome sa mesa. Pero ang utos nga kasi ni Ma'am Head of Traning and Development eh wag ang kakilala niyo na ang piliin. Ang swerte ko naman. Hindi ko kilala si Jerome. Kahit naman magkausap kame at naging magkaklase eh hindi ko lubusang kilala si Jerome. Hindi ko alam ang paborito niyang palabas, pagkain, tugtugin at mga size ng damit niya. Hindi ko alam kung ano ang tipo niya sa lalake, ang gusto niyang paraan ng pagmamahal sa kanya, at kung ano ang gusto niyang mararamdaman sa piling ng minamahal niyang lalake. Hindi ko alam kung paano sya matulog - kung nakahiga o nakadapa, kung may suot o naka-nighties lang, at kung napapanaginipan ba niya ang mga ulap. Hindi ko din alam kung papaano siya maligo - kung inuuna ba niya ang shampoo, o sabon, o nagsasabon ba siya bago magbuhos ng tubig, o kinukuskos ba niyang maigi ang kanyang katawan, o kung gumagamit ba siya ng moisturizer para sa makinis niyang balat.

Samakatuwid, hindi ko kilala si Jerome. Ayos ito, hindi ko nilalabag ang utos ni Ma'am Head of Training and Development. Salamat naman kay Supreme Java Master at pinili niya ang isa sa kakilala ko na kasama namin sa lamesa kaya't wala na talagang natitira pang kapartner kung hindi si Jerome.

Ayos ang activity na ito. Madami akong natutunan at nalaman kay Jerome. Nalaman kong gusto niya din palang magpunta ng Europe kagaya ko. Nais niyang magpunta sa Paris para makita ang Eiffel Tower, kagaya ko. Biniro ko siya at sinabing sabay na lang kame magpunta dun at sabay naming aakyatin ang Eiffel Tower. Gusto ko sanang sabihin na sabay na din naming buuin ang mga pangarap namin doon sa Paris, pero baka masampal niya lang ako at sabihan ng "tangina mo ah!!!".

Mayroong nakalaan sa aming mga notebook. Libre sa kumpanya para magamit namin sa pagtatala ng mga chismis at mga lesson ng trainers. Ito naman ang ginamit ko para mailista ang mga impormasyon tungkol kay Jerome. Ipepresent kasi ito sa harap ng grupo.

Ito ang ilan sa mga nalaman kong impormasyon:

1. Age: 22
2. Favorite Movie: Serendipity, The Notebook
3. Favorite Restaurant: CPK

Ako: "Anong CPK?"
Jerome: "California Pizza Kitchen yun tanga."
Ako: "aaah. Sorry ah, di ako sosyalin eh, hehe."

4. Place you'd like to go to: Europe, Paris, Italy.

Ayan, yan ang ilan sa mga "essential" na info para mapasaakin siya. Bibili ako ng The Notebook at Serendipity na DVD para panoorin namin ng sabay habang magkayakap. Sa CPK naman ang unang date namin at magsusubuan kame ng isa't-isa.. este ng pizza. Sa Europe naman kame magtataguyod ng aming mga kinabukasan at iisa-isahin namin ang magagandang lugar na pwedeng tuluyan sa malalamig na gabi.

Pero tama na siguro ang daydream dahil may boyps naman itong si Jerome at wala akong panama sa kanya kahit maghubad pa ako at maglumuhod sa kanya at magpakaalipin na parang aso. Sapat na ako sa patagong paghanga at pagnanasa.

===================================

Nagsimula na kami sa aming activity. Kame ni Jerome ang huling nagpresent. Maayos naman ang aming presentation at napatawa naman ang lahat sa ginawa kong pagpapakilala sa kanya.

Sabi kasi eh idaan ang lahat ng pagpapakilala sa drawing, kaya't nagdrawing ako ng isang hubad na babae. Pero joke lang yun. Syempre mga drawing ng Eiffel Tower ang idrinowing ko at mga drowing ng pizza at notebook.

Nakilala ko din ang ilan sa aking mga kasamahan sa trabaho.

Bukod sa aming tatlo ay mayroon pang limang taga-parehong iskwelahan na pinanggalingan namin, kaso lamang ay doon sa kabilang branch sila galing. Kame ay yung mga taga-main branch lang.

Dalawa sa kasama namin ay may pamilya na din ngunit halos lahat sa amin ay magkakaedad lamang at nasa same age bracket.

Ang isa sa pamilyadong kaopisina namin ay may tatlo nang anak at nagtapos siya sa La Salle ng BS Math yata. Pero ang pinasok niyang trabaho ngayon (galing siya sa bangko dati), ay may kinalaman sa software development.

Ang isa naman ay may edad na 21, 10 years ago. Dati na din siya sa kumpanya ngunit sa ibang department. Mahilig daw siya sa basketball kaya't ngayon ay buntis ang kanyang asawa.

Mayroon din kameng isang babaeng kasama subalit si Jerome lang ang kinikilala kong babaeng kasama. Di naman sa hindi mukhang babae ang kaopisina naming ito, pero kasi si Jerome lang ang nakikita kong babae sa opisina kaya ganun.

Apat sa mga kasama namin ay galing na din sa kabilang department ng kumpanya at nagbalak magpalit ng career mula sa multimedia papunta sa software development na talaga namang umaani ng limpak-limpak na salapi para sa kumpanya.


Ganun din siguro ang panimula para sa lahat ng kumpanya. Training ng dalawang araw tungkol sa company policies, kaperahan, absent at late, chorva, eklat, at iba pang hindi ko na matandaang policies. Pero may nangibabaw na policy na talagang ang tumatak sa isipan ko. Ito ang SEXUAL HARASSMENT.

===================================

Mahaba ang diskusyon tungkol sa sexual harassment, sa dami ng paraan na pwede kang makundena sa sexual harassment eh minarapat kong patayin muna lahat ng kalibugan ko sa katawan ko hangga't nagsisimula pa lamang ako dito sa kumpanyang ito. Siguro kapag nagtagal na ako ay makikita din nila ang katotohanan na gusto pala talaga nilang magpa-harass sa akin.

Ito ang ilan sa mga natandaan ko na talagang dapat tandaan at iwasan kapag nagkakaroon na ng kaso ng sexual harassment sa opisina. Oo nga pala, sarili kong interpretasyon ito.

1. Bawal magpadala ng e-mail na may kabastusan tulad ng Boy Bastos, link ng YouPorn, at mga e-mail ng hubad na tao.
2. Bawal ang mga kalandian sa kaopisina.
3. Bawal ang kumandong sa boss.
4. Bawal ang magpakandong ng sekretarya.
5. Bawal ang magsuot ng damit na kaaya-aya sa paningin ng mga lalake pero magiging sanhi naman ng pagmumura ng mga madre.
6. Bawal ang manghipo.
7. Bawal magpahipo.
8. Bawal makipagkiskisan ng katawan.
9. Bawal makipaglaplapan sa kaopisina.
10. Bawal magregalo sa kaopisina na may kapalit na malisyosong pabor.
11. Bawal magtinginan ng malagkit, lalo ka kung pareho kayong lalake.
12. Bawal magpabayad sa kaopisina.
13. Bawal ang santong paspasan para sa ikatatahimik ng tawag ng laman.
14. Bawal ang magsuhol sa kaopisina kapalit ng kaunting kaligayahan ng katawan.
15. Bawal ang "talking dirty" tulad ng "you dirty bitch", "you flirtatious whore", "you hot momma", "ang sarap mo", "patikim ng pinya", "patusok ng talong", "pabomba ng poso", "pakurot sa utong", at "sex tayo".


Naniniwala naman akong ang lahat ng batas ay mayroong loophole kaya't hangga't pwede ang intimate na pagpapakita ng pagnanasa eh magagawan ng paraan ang lahat ng batas na yan.

===================================

Matapos ng nasabing orientation ay dito na nagsimula ang activity ng puspusang pagpapanggap at punung-puno ng procrastination na tinatawag na "TRABAHO".

Ito ang una kong trabaho kaya't nais kong maging malaking parte ito ng araw-araw kong alaala. Magtagal man ako dito o hindi, mananatili itong isang matinding experience para sa akin.

Marami pa akong kwento kaya sana maalala kong lahat nang mga yun.

Elongate...

Shorten...

Review Number Two

Review

Rating:
1-Lowest
10-Highest

Normal day. Nothing special. Just a bit hazy for sleeping late. Like 3:30 AM late. Or early. I don't know if that's late (past the usual bedtime) or early since it's morning already.

Clouds are at its usual rain-carrying state, which is dark and fluffy, and hovering fast above building roof tops.

Sleep[2] - My body has gotten used to less sleep. The feeling of having sleep way below the 8-hour quota is becoming normal. 3:30AM sleeping time is not advisable (or even acceptable) for a 6AM waking time. That's not even permitted for a day job.

Morning Preparation [8] - Woke up at 6AM, stretched a bit and went straight to the bathroom to take a bath. Took the towel, went straight to the bathroom. Gargled cold water and washed my face. Washed my underpants and took a bath as hastily as I can. Time is of the essense so I have to move faster than the usual bathing time. I've got new brieves now, I have to wash them myself every time I take a bath, which takes up about 2-3 minutes of bath time. Water's fine, not too cold.

Travel[8] - It's slamma-jamma fast. Since my sister's bunso was sick this morning, only I and the two other kids got to prepare for school and office. I left the house at about 6AM instead of 6:30AM (which is because only the three of us prepped for the morning instead of the everyday 5) and reached makati at 7:23 AM, Ayala MRT Station. I normally reach the office at around 8:40AM but this time, I'm early, arriving at 7:49AM. Took a 30-minute walk from the MRT station to the office. I need a walk, and it feels quite good to feel that sweat pop out your skin once in a while.

Work[5] - still at the same stagnant spot. I was suppose to review for the upcoming evaluation exam but I AM TOO MUCH OF A FUCKING PROCRASTINATOR to get this study thing over with. There's so much to learn, and so little time, and the worse is I've got so less enthusiasm for this job. I've got my mind set in to seeking some other job, and thinking of what my life would be if I am to be in that job.

But it's already reached this spot. Might as well bite the chance. I might get lucky, although luck has not been into my working life this past month.

Life[2] - as far as woman-relation is concerned, it effing sucks. "She" blogged something about us (or at least I think it's about us), and It's not anywhere near OK (considering the title of the post NOT OK, sheesh). She's been opting to get away from my life for the past months and it just didn't happen right away. But now I think the salop is already full. This time it's final. After that final talk, no more of anything came from her. No calls. No text messages. No nothing. And me, being such a loser, has got no intention of actually speaking to her about us.

Just the usual routine of text message which contains :

"Goodmorning ingat ka pauwi! Godbless! Take care!"

I don't know how this is gonna be for the coming months. But as I view it. it's gonna be so much of a dipshit. This life is a sucky-sucky life.

Neighbor's Life[4] - that neighbor of us is still upto no good. Well that is of course based upon my mom's observation. She suspects that our neighbor is into drug addiction. Comes up late every night, with this henchman of his. Our neighbor's life is a mystery.

Other Neighbor's Life[10] - congratulations to our neihbor for being a newly-married man. I hope they receive good blessing and maintain their sweet whatevers with one another. Kudos to them.

Baon for today[9] - too much rice is my only problem with my baon. My sister put in too much. I'm on a reduced-rice diet. The rice occupied half of my big lunch box. 2-piece Tilapia is actually good for lunch. With a bun sandwich of unknown filling *checks* Hotdog and Mayonnaise! Nice!

Elongate...

Shorten...

Office Chronicles : Jerome, Maginaw...

It's so cold here in the office.
Grabe talaga it's cold really so lamig.
Parang sa Alaska inaangkat ang lamig. Naka-rekta ang tubo ng aircon sa bayan ni Santa Claus.

So North Pole.

Gusto kong gumawa ng bonfire gamit ang mga lecture notes namen na hindi ko man lang binabasa para man lang magkaroon sila ng silbi sa buhay ko at hindi lang pampabigat ng bag. Gusto kong gawing pampainit ang kalahating page nito, at yung kalahati, hihithitin ko yung abo para naman tumalino ako.

Ang ginaw-ginaw talaga.

Nung una akong pumasok dito sa opisina, I thought the people are all so conyo. You know, like they are all wearing long-sleeved shirts like Lee and Penshoppe and ilan of them are wearing jackets na suot ng mga hiphop dancers.

I was like, oh so grabe the conyoness of the lugar.

Lahat nakaganun halos ang damit.

Maluwag sa dress code ang opisina namen. Wag lang nakasandals at nakachinelas.

Syempre bawal ang nakahubad, sus.

T-shirt, jeans, shoes, at mga accessories tulad ng gabundok na kwintas eh pwede mong isuot.

Nung nagsisimula na ako, narealize ko na kung bakit long-sleeved ang damit nila. Kaya't naghanap na din ako ng ganung tipo ng damit sa mall.

Ang lamig pala dito. So fucking cold. Well at least malamig na para sa akin.

Di kaya ng t-shirt lang at makapal kong balat ang lamig. Nanunuot sa melanin ang kalamigan. Kahit kiskisin mo ng ilang beses ang braso mo, di basta nawawala. Kahit ilang ulit mong pagkiskisin ang palad mo at hingahan mo ito, hindi gagana. Kahit ba parang Dragon katol na ang hininga mo, manlalamig ka pa din.

Di naglaon nagdala na din ako ng sarili kong jacket. Di ako bumili nung long-sleeved na t-shirt sa mall kasi magmumukha akong tricycle driver. Nagdala na lang ako ng isa sa mga jacket kong naukay-ukay ko pa sa Baguio. 200 pesos lang.

Meron nga kaming kasama dito, fashionista ang dating. Meron pang fur ang kwelyo ng jacket niya. Parang yung jacket ng South Border sa video nila ng Rainbow. Siguro kasi malamigin din ang batok niya kaya kaylangan niya ng extra thermal conductor para sa batok. Kaya yun ang pinili niyang jacket.

Malamig talaga dito kaya laging ubos ang mga libreng kape. Imbes na normal lang ang porsyento ng consumption ng kape, tumataas dahil sa lamig.

Napansin ko pa ngang tinitigasan ako ng madalas.

Pero di dahil sa lamig. Dahil sa kaopisina kong si "Jerome".

================================

Gago, code name niya lang yan. Baka kasi nagliliwaliw din sa internet si Jerome kaya't itinago ko siya sa pangalang yan.

Ang sexy at ang ganda ni Jerome. Kaklase ko siya nung college. Ka-batch ko din. Madaming nachichismis na issue tungkol sa kanya pero di naman ako chismoso kaya wala akong pakialam kahit may kumalat pang picture sa mga celphones ng mga estudyante na sinasabing pag-aari daw ni Jerome.

Nakita ko ang boobs sa celphone ngunit dahil sa kakulangan ng ebidensya, hindi ko na ipinagpatuloy ang aking haka-haka.

"Hindi yan si Jerome", sabi ko sa sarili ko. Malaki at malusog ang kinabukasan niya pero alam kong hindi siya yun. Nararamdaman ko ang manyak na lalaki sa loob ko na sinasabing "Pagjackolan mo na yan! Kahit di yan si Jerome!".

Naging isa din siya sa mga kaklase ko mga major classes. Matalino si Jerome. Siya ang nagpapakopya sa akin sa mga quizzes. Ang galing-galing niya. At ang tali-talino pa. Kahit ngayon sa trabaho, nangongopya pa din ako sa kanya. Sa quizzes at sa exercises. Ang galing at ang talino ni Jerome.

Mahilig din mag-make up si Jerome. Madalas siyang may mascara. Madalas siyang naka-foundation. Sa pusta ko, nadadagdagan ng five pounds si Jerome dahil sa kapal ng make-up niya. Pero ayos lang, maganda naman siya. Maganda kahit wala o merong make-up.

One of the boys si Jerome. Tropa-tropa ang dating. Wala kang kahihiyan na matatamo kung magbanggit ka man ng mga salitang lalaki lang ang nagbabanggit. Pwede kayong mag-usap tungkol sa sex, sa bulitas, sa pilikmata ng kambing, sa mga sex rings, at sa mga inuman sessions. Pero syempre, andun pa din ang respeto. Walang bastusan. Bawal ang mga pasimpleng akbay, mga "uuuuy, ito naman [sabay kurot]", at mga pisikal na pasimpleng manyak. Sapat na para sa akin ang makasalamuha siya, makayosihan, at makakwentuhan tungkol sa mga bagay na hindi maintindihan ng mga babae.

Minsan nga eh nag-uusap kame. Natapik niya ang braso ng kasamahan namin at nahalata niyang malambot ito.

Jerome: "Hawakan mo tong braso niya oh! Parang boobs! Ang lambot!"

Ako: *Hawak sa braso*. "Hmmm. Malambot nga ang braso niya. Pero wala kaming pagkukumparahan para malaman namin na kasinglambot nga siya ng boobs"

Jerome:"Gagu!"

Wala namang physical comparison na naganap (sayang!) pero nakakatuwa ang kanyang hirit.

Mas malutong pa siya magmura kaysa sa aming mga lalake. Matinis ang boses niya sa pagmumura at tipong mga manang sa apartment at palengke lang ang nakakalikha ng ganoong klase ng boses na may kasamang "tangina mo ah!".

Hindi basta-basta si Jerome at mild-mannered. Di siya papayag na basta na lang sya aapak-apakan ng mga kasama niya sa MRT. Minumura niya ang sinomang nakatapak sa kanyang paa. Kung sa hagdanan naman at naapakan mo ang paa niya, itutulak ka niya at sasabihan ka niya ng "ARAY KO NAMAN!".

Bayolente man at boyish itong si Jerome, babae pa din siya. Malambot din ang puso at natitinag.

Isang araw nakita ko siyang umiiyak. May 30 minutos siyang umiiyak. EMO-MODE siya. Tanga na lang talaga ako nung humirit akong bakit ang aga-aga eh ang EMO-EMO niya. Buti di niya ako binato ng monitor.

Malakas din siyang manira ng buhay nang may buhay. Nung isang beses na umuwi kame ng sabay eh sinabi niya sa akin na yung isang kaopisina daw namen na macho-macho ang dating eh nasipat niya daw na isang fafa-hunter.

Mula nung nabanggit niya yun, nag-iba na ang turing ko sa kasama namen na yun. Hindi ko na siya malapitan ng basta-basta at madalas pinakikiramdaman ko ang kilos niya.

Bakit nga ba naman kasi ganun ang paraan ng pagpaalam ni fafa-hunter, may tapik pa sa balikat habang nakahawak sa kamay mo na parang... basta ganun na yun! Mula nun nagbago na din ang tingin ko kay fafa-hunter officemate.

Madalas ding sumabat si Jerome sa kaopisina nameng nakikipagusap sa celphone. At ang kausap nila eh yung mga pinopormahan nilang babae at mga gelpren nila.

Ang paboritong linya ni Jerome eh :

1."Baby, sino yang kausap mo baby?"
2."Baby, nagseselos na ako dyan ha"
3."Baby, tara kain tayo baby"
4. Any combination of the three

Minsang kausap ni officemate one ang pinopormahan niyang girlalu eh ganito ang naging hirit ni Jerome. Ayun, nakwestyon si officemate one nung girlalu na pinopormahan niya.

"Sino yung babaeng yun?"

"Ah, office mate ko lang yun! Hehe... hello? Hello? Andyan ka pa? Hello?"

Mukhang naputol ang linya. Pero nung tumawag ulit si officemate one sa girlalu, at busy na ito. Mukhang ibinaba na.

Ganun din ang kaso kay officemate two sa girlfriend niya. Pero kasi mautak itong si officemate two dahil tinatakbuhan niya si Jerome sa oras na may tawag siya. Kaya nga ba't minsan eh parang nagtatayaan si officemate one at si Jerome nung naghabulan sila sa loob ng opisina habang kausap ni officemate one si girlalu.

Dahil sa kanya, napadalas ang pagyoyosi ko. Hindi naman talaga ako palayosing tao. Minsan sapat na ang isa. Pero ngayon dahil madalas siyang magyaya, napapasama na ako.

Pero okay lang. Fuck you lung cancer na ang motto ko ngayon. Mamatay na kung mamatay, basta makayosihan ko lang si Jerome at ang kanyang fantastic na porma, itsura at hubog ng katawan.

Sana'y di na magwakas ang matamis na panaginip ito. Iindahin ko na ang lamig ng aircon, makasama lang kita dito sa opis, dahil alam ko sa isang tingin ko pa lang sayo mawawala na ang ginaw sa buto at kalamnan ko.

Elongate...

Shorten...

Tanks For The Memories

As of December 3, 2007...

BACK TO BUSINESS NA DAW PO ANG MANILA PENINSULA, ang primyadong hotel sa may Ayala na ginawang panandaliang kuta nila Trillanes habang pinagmimitingan ang sunod na hakbang sa kanilang plano ng "New Government".

Ang nasabing hotel ay inararo ng tangke ng mga militar sa panig ni Pangulong Gloria Arroyo sa kagustuhang mapalabas sila Trillanes.

10 milyong piso ang halaga ng nawasak na ari-arian nang gawing garahe ng isang APC ang lobby ng Manila Peninsula sa isang effort na tuluyan nang mapalabas sila Trillanes sa loob. Nag-aral pa daw sa Iraq ang drayber ng nasabing APC tank at sanay na daw ito sa santong paspasan kaya't di na siya nag-atubili pang ipasok ang kanyang tangke sa masikip na puwang ng Manila Pen upang mapalabas si Trillanes. Kung naglabas-pasok man ang tangke upang lalo pang mapalabas si Trillanes ay hindi ko na alam. Bahala na ang imahinasyon nyo.

Hindi daw umepekto ang mga tear gas sapagkat sanay na sanay na daw sila Trillanes dito sapagkat ito ang kanilang early morning Vicks Inhaler at gayun din ng Magdalo.

Hindi na din daw tinanggal ang nasabing tangke sa lobby para magsibling tourist attraction at mabawi ang nawalang kita ng Manila Peninsula.

Bay, dito po ba yung parking?

Para sa Manila Peninsula, alay ko ang kanta ng Radioactive Sago Project.

Wasak na Wasak
by Radioactive Sago Project


Hey hey hey

Wasak na naman sa pag-ibig
Wasak na wasak
Wasak na naman sa alak
Wasak na wasak
Wasak na naman sa gutom
Wasak na wasak
Wasak na naman, teka, namatay

Chorus:
Wasak na wasak na wasak na naman (4x)

Wasak na naman sa asawa
Wasak na wasak
Wasak na naman sa sugal
Wasak na wasak
Wasak na naman sa bahay
Wasak na wasak
Wasak na naman kaya namatay

[repeat chorus]

Wasak na naman sa gobyerno
Wasak na wasak
Wasak na naman sa dasal
Wasak na wasak
Wasak na naman sa buhay
Wasak na wasak
Wasak na naman kaya namatay

[repeat chorus]

Elongate...

Shorten...

Brief Discussion

Piyesta sa amin ngayong Dalawang unang araw ng Disyembre.

Masikip sa kalsada. Maraming mga bakla/chicks na nagkalat dahil sa kasiyahang magaganap.

Marami ang may kariton ng hayop. Mga kinulayang sisiw.

Green, maroon, pink, at dilaw. Di ko alam kung bakit dilaw pa ang ikukulay nila sa sisiw na dilaw na din ang kulay.

Baka daw hindi mabili dahil sasabihin eh sisiw lang yun at hindi sisiw na kinulayan.

Maraming tinda-tinda sa labas. Parang isang malaking ukay-ukay ang paligid. Buti na lamang at hindi na nila isinabay ang paguukay-ukay ng NAWASA sa gilid ng kalsada.

Tinapos na nila ito nung nakaraang buwan.

Hindi pinayagan ni Rev. Father Msgr. ang pagtitinda sa tapat at labas ng simbahan.

Sacrilege.

Sacre bleu?

SA-CRI-LEGE!!!

Ito daw ang ikinagalit ni Cristo noong nagpunta siya sa simbahan at nakita niya ang iba't-ibang klase ng business deals tulad ng Gain/Lose weight, PLDT myDSL, at Lydia's Lechon.


Iba na din ang piyesta ngayon tulad ng dati. Yung dating mga nagtitinda sa bangketa, sa isang bulwagan na lang inilagay.

Ang galing talaga ni Mayor Mon Ilagan. Bawas nga naman ang trapik kahit papaano dahil sa bangketa naglalakad ang mga tao.


Marami daw tinda sabi ng nanay ko. Ang mumura. At ang pinaka-naging interesado akong tinda eh yung sinabi ng nanay ko:

Sampung piso lang ang brief.

Putangina. This is amazing. This is unbelievable. Too good to be true. So be it. Wowowee.
Eat BULAGA.


Ito na ata ang pinakamagandang nangyare sa piyesta namin. Ito ang matagal ko nang pinakahihintay na dumating sa buhay ko. Ang magkaroon ng brief na tig-sampung piso lamang.

"Sure ba kayo? Baka naman po used brieves na yan at puro nanigas na sa may crotch area dahil sa mga natuyong semen?"

Hindi naman daw. Talagang mura lang. Yung iba kasi ay may sira na din kaya't mura lang. Talagang tyambahan ang pagpili ng magandang kaledad sa murang halaga. At heto nga yung isa. Meron ngang butas sa may puwitan. Maliit lang naman at kayang sulsihan.

Sa wakas, madadagdagan na ang bilang ng brief ko. Sa totoo lang, umiikot lang sa apat ang underwear na isinusuot ko.

Boxers pa ang mga ito at hindi brief sapagkat ang mga brief na meron ako ay talagang kinalakhan ko na. Hindi naman sa bacon na ang garter pero talagang maliit na sila.

At hindi din ako nagyayabang. Talagang masikip na ang mga brieves ko sapagkat small ang kanilang size at sadyang di na napigilan ng Panginoon ang tuluyan kong pagtaba.

Isama mo pa ang mga brieves na bigay ng boypren ng ate ko.

Hindi daw kasya sa kanya. Ako naman si ungas, naniwala akong magkakasya sa akin yun dahil six footer naman siya at may kalakihan ang katawan kaya't malamang na saktuhan lang sakin ang sukat ng brief na ibinigay niya. Bago pa naman at di pa nabubuksan. Mabango pa. Amoy kahon.

Nabigo naman ako nang lubusan. Siguro kaya nasabi ng boyps ng ate ko na di kasya sa kanya eh dahil sa tuhod pa lang niya ito napapaabot eh mapupunit na ito.

Na-manage ko namang maisuot pero para akong pornstar. Di ako sexy pero putanginang yan, pwede akong mag-audition sa North Pole dahil sa sobrang micro-mini ng brief ko.

Pero ang talagang isyu dun eh hindi sya komportable.

Kailangan ko ng brief na maluwag at hindi nakakasakal ng singit. Yung makakapagbigay ng ginhawa sa araw-araw na lakad ko. Hindi niya ako narerestrict sa mga galaw ko at malaya akong gawin ang gusto kong gawin. Mas mainam ko din siyang maiibuka sa tuwing nanonood ako ng paborito kong porn na dalawang taon ko nang pinanonood. Yun ang tunay na essence sa pagpili ng brief at hindi ang tatak. Aanhin ko ba ang 200 to 300 peso brief?

Bakit, maglalakad ba ako ng nakabrief at ipakikita kong branded ito? Mag-iistyle Superman ba ako at isusuot ito sa labas ng pantalon?

Walang kwenta ang mamahaling brief. Di naman garantisadong hindi ito magbe-bacon mode at hindi ka makakabuntis dahil may natural sperm killers ito. I don't see the point of wearing an expensive and branded underwear. Tatanggalin din naman kasi ito kapag nagkakagulo na sa ilalim ng kumot.

Walang mga tatak ang brief na itinitinda dito sa piyesta bazaar. Hindi Carter, hindi Hanford, hindi Dickies, at hindi Jonel's.




Simpleng bikini brief lang pero komportable talaga. Ito ang hinahanap ko ngayong pasko.

Maraming salamat sayo Mon Ilagan. Maraming salamat sa pagiimbita mo ng tindero ng mumurahing brief. Hindi na muling magiging monotonous ang brief-wearing life ko sa araw-araw. Meron na akong 12 - LABINDALAWA - ISANG DOSENA - piraso ng brief. Lampas pa para sa isang linggong pasok.

Sapat para sa dalawang linggo. Isama mo na ang apat na boxers. Labing-anim na araw akong hindi maguulit ng underwear.

Di na ako magtitiis sa masikip na brief at sumasabit na perenium hairs.

Hindi na ako magpapakahirap.

Ito na ang panahon ng kaginhawahan at pagbabago. Nanamnamin ko ito ng buong puso. Nanamnamin din ito ng aking genitalia of course.

Mabuhay ang sampung-pisong brief. Mabuhay ang piyesta.

Mabuhay ang tindero. Mabuhay ang Divisoria. Mabuhay ang China.

=================================

Kapag brokenhearted ka palagi kang magsusuot ng underwear. Sapat na ang nanlalamig na puso. Di mo na kailangan pang dagdagan ng nanlalamig na betlog o kipay...


Meron nga palang regalo sa akin ang mga kaibigan ko mula sa Bench (or Penshoppe). T-Back ito.

Totoong T-BACK at hindi yung short for TITE AT THE BACK.

Di ko siya maisuot-suot. Ang kati sa pwet nung una kong try. Di ko alam kung dahil lang ba bago siya kaya makati o di kaya eh talagang di sanay sa pagkain ang aking gluteus maximus.

Ah basta, dito na lang ako sa sampung piso. Ambango nila. Amoy karton.

Elongate...

Shorten...