October 26, 2008

Testing

I'm not a sporty type of person. To be honest, I just like to bum around and flick those up and down buttons on that remote, without any channel to settle on or any good show to finish. With me watching, it's like you're up for a slideshow of pictures or something more of a hypnotic video with random images flashing in front of your eyes.

But I do play sports, not just the sporty spice kind of sporty.

I remember my brother breaking his arm in one of his basketball game. The break is bad that it even had to be casted away. Not with Tom Hanks and Wilson though, just the plastered white cement kind of cast.

And when you have a broken arm, there aren't many choices for you in your life. You wipe your ass and you put the food in your mouth with the same hand, same fingers, and same fingernails.

I can just imagine how he washes his ass with a single hand.

You know how most of us isn't contented with just a wipe of a tissue. As for me, I do need a process after I just took a dump, not just a single task of wipe and go. And I get that from washing my ass with soap and water. It's kind of hard with me if I go with one hand. Like I said, it's a process so I need the other hand to pour the water and then the other hand to wash the dirty dish away from the hole. It's similar to the union of body and soul: The union of left and right hand, soap, lather, pour, rinse, smile. It's not a big deal if I smile after I take a dump, it's self-fulfillment after all.

It's probably like this (don't take it as if I've seen it with my eyes, I just thought of it this way): He first wets his hand then bubble it up with the soap. Then he gently soaps up his asshole with the soap-bubbled hand.

And knowing my brother with all his skid-marked underwear, it's not so special if there's a patch of shit clogging at the entry of his asshole. That's where the trouble begins. You have to scrape it especially if its a sticker type of dump, because there IS actually no way that you could shake that off even if you get jiggy or wiggly with it. And even if you furiously tried doing that hole thing, like you make it blink or something (just like what the chicks -- chicken offsprings, animal, fowl, et. al, get the picture?-- do when you blow their bottoms, it's like MOMOMOMOM kind of movement, like it's blinking) what the veteran porn stars do to make it more tight back there, there's no way that you could make tiny piece of shit drop.

So you have to scrape it. With two or three of your fingers. With your yet to be unclipped fingernails.

So after you scrape it, you again go back to process of taking the soap, lather, pour, wash, so and so and so, and it's tiring for a single-handed person. So I guess my brother would just eliminate one element to lighten up the process.

No it's not water, of course it's the soap! That's just my conclusion so don't base my brother's personality on that tiny detail. Don't be afraid to shake his hand, he's doing well now and all hands are fully operational so the soap is, again, back in the process.

And at the course of the day, he has to eat with the same hand, without utensils, and my sister asking if he washed his hands after the bathroom process, and him thinking that he shouldn't have played that hard to get him in that predicament.

Elongate...

October 22, 2008

King

Galing ako sa super sosyal at eleganteng-eleganteng Ever Gotesco Mall diyan sa may Ortigas upang magdala ng tindang sapatos ng ate ko.

(Kung gusto ninyong mag-retail, kontakin nyo lang ako.)

At dahil meron siyang libreng coupon sa Greenwich Pizza Restaurant eh umorder siya ng mga pagkaing nakalagay sa putanginang mga nakakapasong lalagyan na imbes na matatakam kang kumain eh mas uunahin mo pang dilaan yung braso mong napaso.

Umorder siya nung tinatawag nilang Chicken Ala King.

At aba! Masarap! Pero may kulang. Parang puro kabute ang nakalagay ah. Nawawala ang chicken.

Kaya pala Chicken Ala King ang tawag dahil ALA is acronym for "Apat lang ano?" na patungkol sa bilang ng piraso ng manok na parang pinagtabasan sa Andoks ang size. Kumbaga kapag nagtadtad sila ng manok sa Andoks, yung mga piraso na tumalsik, binibili nila para ihalo sa Chicken Ala King.

Makapal din ang dila ko at ang paligid ng bibig ko dahil sa kung anong klase ng harina ang halo ng Chicken Ala King. Di ko akalaing pagkain lang sa restawran ni John Lloyd ang makakapagpatutbras saken ngayong araw na to.

Elongate...

October 16, 2008

Gentleman

Sabi nila, ang basehan ng pagiging isang gentleman ay ang pisikal na kaanyuan niya: ang postura nito, tamang tikas, may makisig na katawan, tamang tikwas ng buhok, bagong ahit ang bigote at kilay, bango ng katawan at hininga na nakabubuntis, nakamanicure, pantay na tabas ng mukha na parang kinatam, kwadradong baba, diretsong titig na nakapagpabukaka ng hita, matalas na tingin, taas-noo, makintab na sapatos, pormal na pananamit, yung tipong nakabarong o di kaya'y naka-Americana, at may makislap na pagngiti. At siyempre, nagsepilyo, naligo, at bagong-bihis sa oras na nakita mo ang kanyang magandang porma.

Sa madaling salita, hindi yung asawa ng presidente.


Ikalawa naman ang ugali: kagalang-galang, mahinahon ang pananalita, intelehente, may paggalang sa mga kababaihan, marangal at may moralidad at may posibilidad ding hindi nanonood ng pornograpiya. Maaari ding may paninindigan sa bawat salitang binibitawan at alam mong kampante ka sa katotohanan ng kanyang mga sinasabi.

Sa madaling salita, hindi yung may-ari ng blog na ito.


Simple lang akong tao.

Di ako magarbo sa damit, di ako magarbo sa pagkain.

Hindi ako madirihin, at hindi ako kyeme sa mga echos, charot, at mga eklavu sa kapaligiran ko.

Pwera na lang minsan kapag inaatake ako ng aking pagkamalungkutin and my conio mentality that I cannot make iwas to like, mag-inarte to my companions and friends and all.

At kung pasimplihan din lang ang paguusapan, siguro masasabi mong isa ako sa pioneer ng simplicity.

Consider this equation.

You have 2 apples. You eat one apple. How many apples do you have left?

Isa na lang.

O diba? Simple lang.

And at the same time, pointless.

Exactly, pointless ang equation.

At pointless din maligo kung hindi ka naman aalis ng bahay.


Ganun ako ka-simple. Kung wala namang mahalagang pupuntahan, mga taong makakasalamuha, o di kaya eh presidenteng kakamayan, bakit pa ako maliligo?

I consider myself as an environmentalist. Tumulong sa kalikasan sa kahit anong paraang makakaya ko.

Isa na dito ang pagtuklas at paggawa ng natural na insect repellent at walang halong kemikal. At
magmumula ito sa hindi ko pagligo. Isipin mo nang adhikain ko ito.

Ganito yan. Sa pamamagitan ng hindi ko pagligo, makakakalap ako ng kakaibang amoy (amoy kupal, utot, et. al) at kapal ng libag upang layuan ng iba't-ibang klase ng peste ang pwesto ko.

Perpek?

Kung maisasabote ko lang ang amoy ko pati ang by-products ng katawan ko mula sa eksperimento kong ito, maisasalba ko ang ekonomiya ng Pilipinas.

Akala kasi ni Aling Maring eh swerte lang ang pumapasok sa bukas na pintuan ang bintana ng bahay na palaging nakabukas. Di niya na ikunsidera ang mga lamok eh kasya din sa pintuan at bintana.

Pero may drawback ang eksperimentong ito. Kumbaga kay Incredible Hulk na nagkakaroon siya ng hindi kakontrol-kontrol na lakas at emosyon, ang sa adhikain ko naman eh mas magiging matagumpay ako sa isang pagiging human repellent. So far, umabot ako sa apat na araw sa aking adhikain. Kinailangan ko na talagang maligo dahil tinubuan na ako ng pigsa sa aking hita.

Isa lang naman siya kaya di pa ako natatakot. May natitira pang kapirasong hygiene sa katawan ko para maudlot ako sa layunin ko.

Kapag umabot ako sa isang taon, pusta ko pati mga ispirito hindi na ako lalapitan. Baka pati ang Diyos magsawa nang bantayan ako eh. Mistula na daw siguro akong sibuyas kapag pinanonood.

Masakit sa mata ang singaw ko.

Figure 1: Cartographic sketch of my Pigsa(Boil)

Kung makikita mo sa litratong ito, ang pulang bahagi malapit sa aking singit ang pigsa na dulot ng mainit na singaw ng katawan. At dahil sa itinuturing ko din na duktor ako nung nakaraang buhay ko, minarapat ko nang gupitin ang naturang pigsa upang hindi pa muling makaabala sa aking paglalakad.

Dangan kasing ang naturang pigsa eh kumikiskis sa magkabilang hita kaya nakakairita na.

***WARNING: Don't try that at home. I am a professional loser that's why I am entitled to self hurting and the likes. If you want to hurt yourself, try watching BME Pain Olympics and somewhere in between the film it's going to hurt.***

Hindi ko naman paabutin ang research ko sa puntong dadayuhin na ako ng mga minero dito sa bahay dahil tinubuan na ako ng minahan sa singit ko. Baka madestino na bigla dito sa bahay si Kuplite sa paghahanap ng ginto sa kili-kili ko. Sorry na lang kung kamote lang ang abutan niya. Yun lang kasi ang nabubuhay sa ganitong klase ng masangsang na atmospera ng katawan.

At isa pa, ang hindi pagligo ay pagtitipid. At ika nga ni boss Cabron, ito din daw ay pag-iimpok ng libag. Mahal ang tubig at mahal ang libag. Personal treasure ko ang libag galing sa research ko at sinisigurado kong makikita ko sila sa aking mga kuko sa umagang pagkagising ko, bago ako tuluyang maligo.

Kung hindi ka maliligo, hindi ka magpapalit ng damit. Damit meaning underwear, sando, at shorts. Boxers lang naman ang suot ko kaya mapresko sa kailaliman ng aking balls at singit. Yun nga lang, delicate situation.

(Wala kasi akong kwarto kaya sa sofa lang ako natutulog. At baligtad ang timezone ko. Gising sa gabi, tulog sa umaga. Nung minsan ngang humilata ako sa sofa, wala na akong nalaman sa paligid. Pagkagising ko, may tuwalya na sa tumbong ko. Nasilayan ata ni Hazel ang nakadungaw na kahihiyan kaya naman nagreklamo siya kay Aling Maring. Ayun, tinakluban para naman hindi kahiya-hiya kung may dumating na bisita.

Pangalawa sa basahan sa lababo, ang shorts ko ang pinakamaruming piraso ng tela sa buong bahay. May dalawang linggo atang hindi napapalitan at hindi nalalabhan. Kung maliligo ako, yun ulit ang isusuot ko. Nag-iiba na din ang kulay niya at medyo mahirap nang itupi, matigas-tigas na din ng bahagya.

Pero siyempre nagtira naman ako ng kaunting kahihiyan sa mga tao kaya nagpapalit ako ng underwear. Sa kabutihang-palad, dalawa naman sila kaya walang problema, may pamalit agad sa oras na kailanganin. Di na kailangan pang bumili ng bago, kilala ko ang katawan ko at nararamdaman kong uurong ang size ng etits ko kapag nakakaranas ng bagong texture puwera sa kamay ko at dalawang piraso ng microwaved meat.

Ang sando ko naman ang nagsisilbing pamunasan sa lahat ng daanan ng kamay ko. Mantika ng pritong manok, sarsa ng lumpia, at pamunas sa nguso. Yung puting sando, nagiging off-white di dahil ng libag, kundi dahil ng sangkap ng pagkain. Kasalanan ko bang yun ang pinakamalapit na pamunasan kapag pasmado ako o kaya bagong kain? Hindi naman diba? Pagbibigyan ko naman yung shorts ko, siya na ang bahala sumalo sa libag-singit at natuyong kupal. Iba naman ang itotoka ko sa sando ko.

Kilala na nga ako sa bakery samen, nakahanda na yung dalawang stick ng yosi malayo pa lang ako sa kanila. Kilala na agad ako sa getup kong floral beach shorts at off-white smudged sando with taong-grasa aura. Nagugulat nga sila kapag nakabihis ako, ngiting-ngiti saken si ateng vendor. Siguro sa loob-loob niya, nagpapasalamat siya sa kalangitan at nagkaron ako ng kaunting pagpupursige na magmukhang nakatira sa bahay at hindi sa bangketa.


Nabanggit nga ni Damdam na normal na proseso ng katawan ang pagpapalit at pagbabakbak ng balat at pagbabakbak ng patay na cells ng balat.

Eh ang katuwiran nga eh kung nasa bahay ka lang naman, wala namang maapektuhan ng "molting" process mo, at sanay ka naman sa sarili mong amoy, hindi mo na pagkakaabalahan pa ang maligo.

Yun lang naman ang sa akin.

Elongate...

October 10, 2008

Rescue Me : The Part Two Of Rescue Me : The Beginning

September ano nga ba yun? 23? Ayun, oo.

Nabubuwisit na ako na naawa kasi maingay siya at isa pa, basang-basa sa ulan.

Baka kapag pinatagal ko pa sa tubig yun, magiging catfish na yun.

At sa sobrang tagal pa niya dun eh baka tatlo na lang ang buhay niya. Nabawasan ko na kakahiling kong mamatay na lang siya at bumaho na lang kesa magngangawa nang magngangawa dun.

Sa lahat ng basang pussy na nakita ko, dun lang ako naantig at naawa. Kapag mga sabog at pisat na pussy naman ang nakikita ko, di naman ako ganung naawa. Yung ulo pisat na na parang artwork ng elementary gamit ang water color. Minsan yung bituka nagkalat na at tapi-tapisak na yung tae. Yung mata eh nakakabit na lang sa ulo nyo niya sa pamamagitan ng isang hibla ng laman.

Minsan nakakadiri kapag maitim na at lasog na lasog na at sabog. Pero minsan, okay lang kapag medyo pink lang at mabalahibo ng kaunti. Kadalasan ng nakikita ko eh maitim na, at parang ilang ulit nang naglakbay sa maraming lugar. Minsan mas maganda din yung mga Russian.

Oh well, anyway, ang ibig ko lang sabihin eh naiinis na naaawa na talaga ako kasi, basang-basa na siya. Para na siyang mop. Mukha na siyang basahan (quoted from DocMnel). Imbis na magugustuhan mo pang kandungin eh mandiri ka't mabaho na siya. Gusto ko nang hulihin para mapatuyo na sa microwave oven.

Palagay ko ako lang talaga ang may pakialam sa kanya at sugo ako ng Diyos na iligtas siya sa kapahamakan. Ako lang ang may mahal sa kanya sa lahat ng tao sa mundo at ako lang ang may kakayahang gawin yun. Ako lang dapat, wala ng iba. Ako lang ang... putangina andami ko pang sinasabi, stfu to me.

Pasilip-silip ako palagi dun sa area niya. Nagpayong pa ako para malapitan ko siya. Gusto kong mag-salitang pusa para sabihin sa kanya na "Don't worry, it's going to be fine. I'm going to help you, don't worry."

Sige, pakitranslate na lang yan sa pussytalk.

Basta gusto kong i-assure na kaibigan ako at gusto ko syang tulungan. Wala namang nangyare.

Unang kasayangan: Hotdog

Pinainan ko ng hotdog. Hindi sunog, para sa kaalaman ng lahat. Hilaw. Para lang tumahimik. At dahil hindi ako National Geographic para bantayan kung nakain niya ang hotdog, hindi ko alam kung nakain niya o nahulog lang o pinagkakitaan na ng Discovery Channel ang ginawa ko't kinuha nila bilang Best Amateur Wildlife Rescue.

Pero maingay pa din siya. Panay pa din buhos ng malakas na ulan. Tuloy pa din ang pagkabasa niya.

Ngayon, tignan mo to. Alam mo ba ang pamahiin ng matatanda (wala pa akong alam kasi na pamahiin ng kapapanganak pa lang na tao eh) na kapag pinaliguan mo ang pusa, babagyo?

Puwes si Kumukuti ang rason ng napakalas na pag-ulan nitong nakaraang linggo. Kaya bumagyo at patuloy ang pag-ulan nung araw na yun kasi patuloy siyang nababasa.

Kung paano tumigil ang ulan? Ewan ko. Baka kasi nung pinuntahan ko siya at hindi naman ako nakapayong. Nandiri ang mga patak ng ulan na malapatan nila ang balat ko kaya ayun, tumigil.

Teka lang, iinom lang ako ng tubig.

Elongate...

October 9, 2008

Frank

"Puwedi bah, kung wala kang magawa, magdukit ka na lang ng puki moh!"

-Marie, dating househelp


Yan ang bungad ni Marie dun sa dating manloloko sa telepono namen. May sakit ata sa utak yun.

Yung manloloko ha, hindi si Marie. Pero pwede na din. Ikaw ba naman ang katulong ng bahay na naatasang magbantay ng kapayapaan at kaayusan sa buong sangkapamahayan eh sasamahan mo ang anak ng amo mo at barkada niya sa panonood ng traypuleks na bidyo.

Malabo na sa memorya ko kaya kung basa ba ang upuang tinayuan niya matapos ang naturang palabas eh hindi ko na talaga maaalala. Baka sa sobrang pilit ko pang alalahanin eh makalikha pa ng di-makatarungang imahe ang isipan ko't magamit ko pa sa pagpapatiwakal. At oo, kame yun ng mga barkada namen na tawa kame ng tawa sa reaksiyon ni Marie na parang nakanood ng 2girls1cup na palabas.

Ang bersyon na napanood niya eh 1guy1girl, The Barurot Cup.

= = = = = =

Wala pa pong kasunod. Matutulog na po muna ako. Goodnight!

Sorry kung bitin. Pinaglihi ata sa sexual performance ko ang mga blog ko ngayong nakaraang araw kaya ganito na lang.

Kailangan ko ata ng normal na tulog.

Mahal kita, mabuhay!

Elongate...

October 6, 2008

Rescue Me : The Beginning

Habang hindi pa tapos ang pangangalap ko ng impormasyon sa mga magigiting na kaluluwang nagbuwis ng reputasyon ng blog nila para iboto ako, kukwentuhan ko muna kayo mula sa puyat at bagsak kong pag-iisip.

Muli po, lubos akong nagpapasalamat sa lahat ng sumuporta sa akin. Sabihin nyo nang OA, tangina ang sarap malaman na nakakauto ka pala sa pagsusulat tapos magkakaron ka pa ng bonus muse sa proseso ng panloloko mo ng mga bloggers, lalong champion.

= = = = = =

Ang title ng post na ito ay inspired by the fucken pussycat na nasa tapat ng bahay namen.

September 27 nung isinulat ko ito, galing ako sa labas. Alas singko na ako nakarating sa bahay.

*Ngyaw*
*Ngyaw*
*Ngyaw*
*Ngyaw*
*Ngyarrrrw*
*Ngyarrrrw*
*Ngyarrrrw*
*Ngyarrrrw*
*Ewng*
*Ewng*
*Ewng*
*Ewng*
*Ngawr*
*Ngawr*
*Ngawr*

(Uhmn, aaah, ano, kasi yan lang ang text representation ko ng meow ng kuting. So, sorry kung para siyang tunog nagsusuka na sumisirit sa ilong o nandidiring kulehiyala. O kung sa utak na gaya ng sakin, isang sexual mating call ng kapitbahay nameng tigang.)

Yan ang pagkalintik-lintikang tunog nanaman na yan ang sumalubong saken.

*Plasbak muna 3 days ago*

(Uhm, yung may asterisk sa taas, hindi na siya meow ng pusa.)

September 23 nun, Martes ng hapon yata nun. Nagsisimula na ang manaka-nakang rainshowers from the buntot ng cold front (buntot pero front) galing sa bagyong Hagupit.

Wala na akong maalalang iba pang detalye bukod sa bigla ko na lang narinig yung series ng tunog dun sa taas. Ni hindi ko nga maalala kung umuulan na nga ba o hindi. Hindi ko na din maalala kung gwapo ba ako o hindi, so kayo na lang ang magpaalala sa pamamagitan ng pagclick ng link na ito: LINK

O di kaya ang LINK NA ITO.

Kung hindi mo din maalalang guwapo nga akong nilalang o hindi, magteks ka lang, sabihin mo kung sang lugar mo gustong makaeksperyens ng kamatayan at pupuntahan kita dun. Using only my mind.

Okay, so ganito kasi may na-stranded na pusa dun sa tapat ng bahay. Dun sa pagitan ng eskwelahan at kakarampot na espasyo na tinatambakan ng sirang silya. Andun yung pusa sa pagitan ng mga silyang sira na tadtad ng bandalismo ng mga butihin at matatalinong mag-aaral dun sa eskwelahan.

May nagtapon ata ng pusa dun. Kung sino man ang horizontally-intestined, smash-earth, na lalakeng/babaeng anak ng pira-piraso, eh gusto ko lang sabihing kung nagbabasa ka ng blog ko, yung pagtatapon ng pusa mo ang nagpasakit ng batok ko nitong mga nakaraang araw. Nagpupumutok nanaman ang BP ko dahil isa lamang akong hamak na mapagmahal sa mga pussy.

Cat. Sus, putangina sino ba kasing nagpauso na ang terminong pussy eh ginagamit sa puke.

Puke as in vagina. Vagina as in vajayjay.

Basta, ang gusto ko lang sabihin ginawa mong matinding dagok sa pagiging innate na mabuti kong nilalang sa mga pusa, ang pagtatapon ng kawawang kuting na yon.

Sa ibang araw ko na ikukwento ang iba pang kwentong puke ko. Puke cat, sos.

Sa ngayon, problemahin muna natin itong kuting na tatawagin nating Kumukuti.

Knock knock: Who's there?
Kuting
Kuting who?

Kumu-KUTING-kutitap, bumubusi-busilak,
Ganyan ang indak ng mga bombilya
Kikindat-kindat, kukurap-kurap
Pinaglalaruan ang iyong mga mata

Merry Christmas!!! Wala akong pera!

Okay, itong si Kumukuti, sa aking teorya eh itinapon ng kung sinong pussy-hater dun sa espasyo na yun. Malamang may ginawa siyang kababalaghan. Siguro nahuli siyang nakikipag-inuman dun sa dagang dapat na hinuhuli niya. Ewan ko, puta basta malamang itinapon siya dun kasi ang tanga naman niya para mastranded lang dun mag-isa.

At makalipas ang ilang araw, ngyaw ngyaw siya ng ngyaw-ngyaw.

Minsan kahit alam kong hindi naman siya umiingaw, naririnig ko na siya sa isipan ko. Parang LSS pero hindi siya song kasi, putangina naman para naman kasing marunong kumanta yung pusa eh no? Pagpikit ko parang nakikita ko sa mga talukap ng mata ko ang salitang "NGYAW" na isinusulat ng 100 times.

Paulit-ulit sa isipan ko hanggang sa hindi ko na matiis at pinuntahan ko na siya.

Pero hindi ko na makita dahil gabi na din. Kulay itim pa yata ang putanginang yon.

Ang pinakamasaklap na sigurong tanggapin para sa akin bilang pussy-lover... Cat, pussy cat lover, eh ang pagbuhos ng ulan.

Sino bang may malambot na puso ang hindi mawiwindang sa sitwasyon nung si Kumukuti? Umuulan, tapos parang nagmamakaawa na siyang kunin siya dun at pakainin ng hasang ng isda o kaya ng Purefoods hotdog na hindi sunog, at balutin ng tuyong tela, at painumin ng gatas, at halikan, at haplusin, at pulbuhan, at ipagburda ng pagkaganda-gandang medyas. Tapos ingaw pa siya ng ingaw tapos siguro ginulpi pa yun ng nagtapon sa kanya o di kaya eh nireyp.

Ewan ko kung sino ang may malambot na puso na yun pero wala sila sa street namen. At lalong hindi ako yun kasi naiirita na lang ako kaya ko siya nilapitan.

At yun na nga, September 24, Miyerkules ng gabi nung una kong pinuntahan ang area niya at sinilip. At dahil napakaprotective ng Felix Memorial National Highschool sa mga mag-aaral nila, napakatayog ng bakod. Hindi ko makukuha ng ganun ka-simple si Kumukuti.

Kung sa ibang bansa sing simple lang ng pagtawag sa bumbero ang ganitong klase ng insidente, dito sa lugar naman hinahayaan na lang mamaho at mabulok ang mga ganitong klase ng insidente. Wala naman kasing potensyal na PeTA member dito kundi ako lang. Lahat puro adik na.

Kaya ayun, nakaisip ako ng paraan at sinubukan ko kung uubra ba para makuha ko si Kumukuti

Teka lang ha, tulog lang ako...

Elongate...

October 2, 2008

Ting Kyaw


The 2008 Philippines 10 Best Humor Blogs! from Leonard Allan on Vimeo.


Teka lang ha, putangina pano ko ba sisimulan to? Bolsyet, sige ganito na lang.


Aaah, ano kasi di naman ako sanay ng nanalo eh. Parang naoberkam naman ang titulo ko at titulo ng blog na ito ng pagkakalagay ko sa TOP FIVE ng PHILIPPINE TOP TEN HUMOR BLOGS in the PHILIPPINES. Oh yeah, bragging rights. Sweet. Dude. Sweet. Dude.

Kinse mil ang boto ko mula sa mga mahal kong tao, ang karamihan mga ginamitan ko ng hipnotismo at swabeng hubog ng katawan na hinaluan ko na din ng kaunting kagat ng labi at tambok ng puwit para mapagsulat ko ng entry-islas-boto. Mga estrangherong hindi man lang nagbasa ng blog ko eh ibinoto na ako. Joke lang. Mahal ko ang daliri nyong nagsipag-gawa ng mga blog entry ng wala sa panahon para lang sa ikasasangkot ko sa krimeng ito. Ang krimen na maging hindi loser.

Mahal na mahal ko kayong lahat. Walang stir yan, walang kyeme, at lalong-lalo na eh wala ding brip. Ano ba to, hindi naman nakakatawa ang blog na to, ganun lang talaga kasi ako magkwento, parang ano lang ahhhh, parang kalahati lang ng utak ang laman ng panot kong kukote.

Popularity kontes nga, ika ni Rens. Nadaan lang sa paninindak at pananakot. Kung di nyo naitatanong, saken nanggaling ang titulo ng pelikula ni Juday ngayon na tiyak kong panonoorin nyo.

Oo, ako ang nagpauso nun. "Matakot Ka Sa Ulam". Ulam yung orig kaso hindi nila makita yung katatakutan dun kaya pinalitan nila ng kulam. Duh, ikaw ba hindi ka ba natatakot sa ulam kung ako ang magluluto? Mas gugustuhin mo pa sigurog magpatuklaw kay cobra kumpara sa kumain ng ulam na luto ko. Puta, kabaliwan pang baguhin nila yan.

Yan talaga ang sinasabi ko sa mga napilitang bumoto saken kaya ako na ata ang naging isa sa pinamataas na lumundag. Halos parang David Blaine lang ang pag-angat ko sa lupa mula sa naunang round na hindi ako kilala, tapos napapunta sa 29-33rd place, tapos sa third round na pangtrese kamalas tapos eto, nakarating sa pang-apat.

Akalain mong meron palang kakayahang mangiliti ng tinggle ng katatawanan ng tao ang blog na to. Ako nga galit sa may-ari nito, gusto kong paagusin ang mainit niyang dugo mula sa leeg niya [EMO]

Tama na nga to. Napakahabang intro, napakabakla.

Unang-una, gusto kong pasalamatan si Boss Badoodles ng Kwentong Barbero sa pagpapatimpalak ng tulad nito. Nakakilala ako ng mga mahilig sa kakornihan at nalaman kong meron palang mga nagbabasa ng basurang tulad ng mga sinasabi ko sa internet. Oo na sige na, masyado akong humble kaya hindi bagay. Pero salamat talaga sa pagpapakontes ni Badoodles ng tulad nito at nakapagpamalas naman ako ng kakarampot na kaalaman sa paghahayag ng damdaming pinagtatawanan lang ng iba.

Ikalawa siyempre ay ang walang-habas na pagmamahal at pagtangkilik na ibinigay saken ng mga kapwa ko manunulat sa pinilakang-tabing. Mga nagtitiyagang magdadalaw at magtagal ng mga kahit 20 seconds lang dito, mahal ko na kayo. So lalo na ngayon sa mga bumoto saken na sila...

[Teka lang, saka ko na ia-update, hindi pa ako tapos maghanap ng mga tumangkilik sa akin eh, hehe.]

Ikatlo, siyempre special mention diyan ang ating campaign manager na totoong nagboost ng boto ko dahil siya naman talaga ang may kapangyarihang makapanindak. Sa iyo na nagtulak saken sa bangin ng ikaapat, maraming-maraming muchas gracias na pasasalamat at magbra ka naman.

Siyempre, ang aking pamilya ng GreenPinoy people in the neighborhood na madalas kong kakulitan, salamat di kayo nagsawa sa kakornihan ko. Ang lakas ko sa inyo, ahihi. Congrats din sa numero dos nating si GP himself.

Sa mahal na mahal ko ding tropang Chiksilog, salamat sa suporta nyo. Sana makatikim naman ng ambon ng alak ang nanunuyo kong lalamunan mula dun sa namberwan ng patimpalak na ito.

Kay Boss Papa Umleo23 para sa isang matinik at hubad na Vlog presentation ng Awarding para sa pakontes na ito, pinatulo mo ang luha ko at pinakilig mo ang damdamin ko sa pamamagitan ng iyong matinik na vlog! I heartz Umleo23 na!

Sa lahat ng bumati sa blog na ito, sa mga dumalaw at sumilip, sa sumuporta, sa mga ngiti, sa mga pinagjakulan at pinagpinggeran ang mga litrato ko, sa lahat ng nakinabang sa kaalindugan ko,

SALAMAT! PUTANGINANG YAN SALAMAT TALAGA!


Salamat po kay Reyna Elena para sa nakahandang link

Salamat sa lahat ng natawa at tumawa. Sa mga nakornihan, tangina nyong lahat!!!
JOKE LANG!

Teka lang marami pa akong idadagdag dito ha.


Marami pong salamat sa sponsors natin para sa patimpalak na tinaguriang:
GagAtak
T-Shirt Project


Siguraduhing bumisita sa mga tindahan at website nila para sa quality henyong produkto!

Elongate...