Minsang nanonood ang ate ko at si bayaw ng American Idol, nagtanong si ate...
Ate: Yan bang si Randy Jackson (isa sa mga hurado) eh kapatid ni Michael Jackson? (ng Thriller)
Bayaw: Hindi ah! Papaano namang magiging magkapatid yan eh amputi-puti ni Michael Jackson?
Point established.
Elongate...
Shorten...
QUESTION:
Ano ang isa sa mga basurang hinding-hindi mo pwedeng itapon?
ANSWER:
BOOMERANG!
PUTANG-AMA KA MARIANO JUANCHO MAMATAY KA NA KASAMA NG PUTANG-TIYAHIN NA KAKORNIHAN MO!!!!!1111111!!!1oneoneone!!!
Sige para sa mga nalalabuan:
Ang basurang itinapon mo, babalik sayo...
Elongate...
Shorten...
Galing ako sa itaas ng bahay namen. Katapat ng ilang classroom ng mga estudyante sa eskwelahan na nasa harap lang ng bahay namen.
Alam mo naman ang mga estudyante, mahaharot.
Di ko naman sinasabi na sinusutsutan ako nung mga babaeng talandi sa tuwing aakyat ako ng bahay na nakatapis lang ng tuwalya at nakabukol ang malaki kong tiyan.
Ang sinasabi ko lang eh alam ko na kung sino ang mabubuntis agad pagdating ng JS Prom nila.
Ayun, yung tatlong dalagitang napakalalakas tumili sa tuwing papatayin ng mga harot na binatilyo ang ilaw. Paulit-ulit pinapatay, paulit-ulit ding nagpapaluwa ng mga tinggle ang mga dalagitang malandutay kakatili. Tapos magaapiran sa isa't-isa. Ewan ko, baka mali lang ako, baka nagpapraktis sila ng role-playing. Rape-rape-an with the gym teacher. Magandang praktis sa teatro siguro pagdating nila ng college. Yun eh kung may balak pa silang mag-college o tumili na lang maghapon habang pinapatay-sindi ang ilaw.
O baka nagkakamali ako. Baka yung dalagang lumuluhod sa tuwing didilim ang kwarto. O baka naman yung isang babaeng nakangisi agad at matalas ang tingin sa lalakeng nasa harap niya.
Hindi ko alam. Basta ang alam ko magkakabuntisan yan sa JS Prom. Kahit yung pinakapangit pang babae. Lalo na yung isang napakakapal magpulbo na tuwing simula ng klase nagpupulbos ng mukha.
Akala ko nga remake ng Geisha ang napapanood ko. Sus, yun pala eh parang Johnson's & Johnson's Instructional Video On How To Abuse Face Powder lang pala.
= = = = =
Isa sa hamon ng buhay ko ay ang pagkakatayo ng eskwelahan ng Felix Memorial High School., dito sa tapat mismo ng bahay namen. Sana hindi na lang namatay si kauna-unahang Felix.
Matagal pa ang bakasyon at matagal ko pang aasahan ang isang matinding peace and quiet na idudulot ng pagbabakasyon ng mga impaktitang mga pag-asa ng bayan. Kung pwede lang pasabugin ko na 'to eh. Baka mamaya andyan pa yung isa sa kupal na magiging kurap na opisyal ng bayan at magpapabagsak ng ekonomiya ng Pilipinas.
Akala ko nung una, parang apartment complex lang para sa mga birhen ng mayor ang itinatayong gusali. Sayang tuloy yung dating nakabalandrang tennis court na nakatirik dun dati. May balak pa man din akong sumunod sa yapak ni Federer pero di na natupad.
Amityville School Edition
Eto nga pala ang naturang building na naabutan na ng pagpapalit ng mayor mula kay Felix papunta kay Mon Ilagan. Limang kwento ang taas ng gusaling yan, sa pagkakaalam ko. Tapos yung puno ng aratilis dyan sa litrato, patay na. Pinatay ng ingay ng mga estudyanteng walang pagpapahalaga sa pera ng bayan.
Bale merong 5 palapag, times 7, so 35 rooms sa side namin. Siguro merong mga nasa 35 na katao ang isang kwarto, so humigit-kumulang maraming maiingay na estudyante ang namemerwisyo sa masarap na umaga namen.
Sa kasalukuyan, idagdag mo pa yung nakulong na pusa dun sa tambakan ng lumang silya nila na magdamag ingaw nang ingaw.
Malapit lang sa bahay yan. Pag medyo na-tripan mong lakasan ang dura mo, posibleng tumama sa mukha nung titser ng Araling Panlipunan tuwing alas-kwatro ng hapon.
May dalawa o tatlong taon na yatang nakatirik itong eskwelahan na ito dito. At naalala ko pang hindi naging maligaya ang unang araw ng pasukan dito para sa buong street namen. Lalo na sa akin siyempre.
May sumpa yata ng kabastusan na iniwan yung mga karpinterong gumawa ng building dun sa mga estudyanteng gumamit ng building. Akala mo mga pinalaki sa ilalim ng lupa. Hindi pa nakakatuntong sa kwartong kapantay ng bubong ng ibang bahay. Wala naman kameng magagawa kasi pag-aari ng gobyerno to, kesa magreklamo kame at ipasagot samen ang gastos ng building at ipaako ang edukasyon ng may isanlibong estudyante, hinayaan na lang namen.
May magagawa naman talaga ako siyempre. Kaunting timpla ng gasolina, gaas, pulburang Bulacan, teknolohiya ng intsik, saka kaunting dasal na Latin, pwedeng ganito ang mangyare sa eskwelahan na yan:
Swerte na lang ang mga nag-cutting classes
Sayonara Mrs. Mathematics. Sayonara Eric. Sayonara Jane. Sayonara Mark. Sayonara sa lahat.
Pero alam mo kahit minsan wala pa akong nakikitang magandang teacher dyan. Puro matatanda. Sila kasi yung may commanding power at may kamay na bakal laban sa kakulitan ng mga bata. Naalala ko si Miss Flora nung Grade 5 kame, nagwalk-out sa amin sa sobrang kaguluhan namin. Ewan ko kung naguumiyak siya sa CR sa sobrang inis sa amin pero kasi masyado pa siyang bagito eh isinibak agad sa kawalang-hiyaan namin. Pang-grade 1 lang ata ang pasensiya niya. O baka naman pang-grade 1 lang ang pang-aabusong kaya niyang isautak. Ayos pa man din ang teacher na yun, panalo sa ganda at mabait at mahinhin at bumubuka ang blouse niya sa mammary area kapag nagsusulat sa blackboard. Saka Filipino ang tinuturo niya kaya agad kong naging paborito ang Filipino sa edad kong yon.
At alam na din ng kaklase ko ang terminong walk-out nung panahon na yon.
Nung unang araw ng pasukan ang mga estudyante, para silang mga sisiw na bagong lipat sa kulungan. Maliliksi at maiingay.
At masarap ding tuhugin ng patpat at isugba sa apoy.
Ang isa sa mga bagay na naisipan nilang gawin sa unang linggo nila ay ang gamitin ang taas ng building para sa kanilang eksperimento.
Ang subject ng experiment: Aerodynamics.
Binilhan sila ng magulang nila ng mga notebook para gawing eroplanong papel na wala pang kalahating minuto ang itinatagal sa hangin. May gusto yatang mensaheng iparating sa mga bubong namin kaya panay ang subok nilang makalikha ng perpektong eroplanong papel. Dapat nagseminar muna sila samen para maturuan ko kung paano gamitan ng bolpen ang pakpak ng eroplano.
Maingay at magulo ng unang araw. Masarap silang batuhin ng patis, toyo, suka, paminta, bawang at sibuyas at gawing pulutan. Kilawing nguso ng maingay na bata.
Ang masama pa nito eh yung araw-araw na National Anthem. Nakaspeakers pa sa buong campus. Kahit Pilipino ako, di ko ipagpapalit sa nasyonalismo ang ilang oras ng tulog. Paano mo maiipagtanggol ang bayan kung puyat ka at walang maisagot sa exam dahil yung isang oras na itutulog mo, ikinanta mo na lang ng Lupang Hinirang.
Tapos siyempre ko-combo ng Panatang Makabayan yan at yung finale eh yung hymn ng eskwelahan na may kasama pang padyak sa mga bandang katapusan ng kanta. Mahigit-kumulang sigurong isanlibong estudyante ang sabay-sabay na papadyak. Harinawa'y malaglag silang lahat sa mga susunod pang padyak.
Wala ding makapalag dyan sa mga bata. Bata pa lang may mga pick-up line na. At tinetesting nila kay Aling Maring at sa kasambahay namin.
"Ate, ang ganda mo naman!"
"Nay, tingin ka dito, type kita."
Ang masama nito ni minsan hindi ako hiniritan ng ganun. Puro sutsot lang ako at hindi ko pa alam kung babae o matandang teacher ang gumagawa nun. Nakahubad na ako, miski man lang asarin akong may buhok ako sa utong, di ko narinig.
Yung kinakapatid kong kapitbahay namen, di na nakatiis. Pinagtestingan ng kwitis yung mga classrooms. Pero isang piraso lang naman, na lalo pang nagpa-ingay sa mga tiyanak na yun. Pero dahil alam mo namang kapag kinamot mo ang pantal, mangangati lalo, ayun, lalong umingay. Kaya naman di na nagdalawang-isip ang kinakapatid ko na ilabas ang pekeng toy gun. Oo, pekeng toy gun. Tinutukan lang naman.
Kaya naman nabahala ang mga teacher kasi hindi nila alam kung paano ipapaliwanag sa magulang ng mga bata ang butas na ulo o baga ng mga bata kung sakaling hindi nakapagtimpi si kinakapatid at kung sakaling tunay na real gun yun.
Hindi naman nagpatagal pa ng hustisiya si Aling Maring. Pinuntahan niya ang opisyales ng eskwelahan para kausapin ukol sa seryosong kalagayan ng mga nakatira sa street na katapat ng school. Mabait naman ang nakausap ni Aling Maring kaya nagawan na ng solusyon kahit paano.
Ang naging solusyon? Cabinet.
Nailagay na sa cabinet ang mga bata at nailibing na ng buhay. Iginapos na ang mga pinakamaiingay at pinagmumog ng kumukulong asupre. Yung mga nagpapalipad ng eroplano, diniretso na agad sa NAIA para igapos sa pakpak ng Cebu Pacific. Ang mga malalanding mag-aaral, nasa kwarto ko at naglilinis, pero di naman sila nakagapos. Gusto kong nasa tama silang pag-iisip at hindi drinoga kapag nasa bahay namin sila.
Sa ngayon, maingay pa din sila at wala na kameng magagawa. Matapos ang ilang taon, naging normal na din ang ingay at mas mukhang magiging sagabal pa sa pamumuhay namen kung mawawala sila. Kumbaga para na silang kulugo na tumubo sa balat. Nakakairita pa pero di naman masakit.
Naging normal na ang ingay at naging sanay na ang lahat sa munti nilang panggagago.
Pero ikinukunsidera ko pa ding bumili ng Airsoft o di kaya ng paintball gun. Mas mainam kung airgun.
Pero dahil sa nagtitipid ako ngayon, sumpit muna at karayom na kinalawang na sa pagkakababad sa ihi ng daga ang gagamitin ko kapag minsang inatake ako ng kawalang-pasensya.
Happy schooling to you children.Elongate...
Shorten...
Nakakalungkot para sa isang taong walang kapansanan ang pagdudahan ang kanyang kakayahan. Pagdudahan na tila ba mangmang ka sa mundo at walang alam para maging daan sa ikabubuhay mo. Kulang na lang hamakin ang pagkatao mo at sabihing hindi ka dapat mabuhay.
Para kang sinabihang hindi ka marunong huminga at kailangan mo ng respirator.
Pero hindi ba mas masakit sa kalooban kung sasabihan ka ng mahal mo sa buhay, ang mga bagay na alam nilang hindi mo kayang gawin.
Tulad ni Aling Maring. Nakita niya akong naglalabas ng hotdog mula sa freezer, at itinatanong ko kung nasaan ang tinapay.
Aling Maring: "Bakit mo inilalabas yang hotdog? Marunong ka bang magluto niyan?"
Ako: "... "
Kung sa normal na pamamahay magaganap ang ganitong klase ng pag-uusap, malamang naglayas na ako. Pero dahil pinalaki ako ng matino ni aling Maring, tatanggapin ko ng buong-tapang at buong lakas ng loob ang mga sinambit niyang kataga.
Ayun, tinawanan ko lang.
Elongate...
Shorten...
Minsan talaga eh hindi natin ugali ang magtanong.
Sabi dati sa eskwelahan eh dapat daw ay magtanong ng magtanong.
Tanda daw ito ng pagiging mausisa, at kung mausisa ka, meron kang taglay na isip ng isang magaling at matalinong tao.
Kaya lagi kang magtanong. Wag kang mahihiya at wag kang matatakot sa kung ano man ang dapat mong itanong.
Kagaya sa kaso ko.
Hindi ko tinanong kung kaninong tubig ang ininom ko.
Kasi minsan, baka lang naman ha, BAKA lang, as in maybe, sa pamangkin mo yung baso ng tubig at pinagbabaran ito ng kanyang toothbrush.
Tapos magtataka siya kung bakit nawala ang dapat sana'y itatapon niyang tubig sa lababo.
Kaya pala lasang strawberry yung tubig.
Flavored toothpaste.
Elongate...
Shorten...
"Hello Alex"
Nagising yung pamangkin ko. Malakas kasi ang ulan, nagulat.
Tapos pinapatulog ko ulit, ayaw na. Eh ayun, tinignan ko, umihi pala kaya di nakatulog.
Inalis ko na siya sa duyan niya para tanggalin ang kanyang shorts ng may madiskubre ako.
KIDDIE SHIT!!!
Oo, I've found shit in her shorts. Jumebs pala si Alex my niece. What a baby, tumatae pa sa duyan, sos.
Actually wala pa ata siyang 2 years old, kaya baby pa nga.
Gustong magpumiglas ng inner-conio ko kasi it's like yah know, it's tae pareh, it's like kadiri to the Nth power pare. Like, eeew, wag mong ita-touch yan pare baka you magka-sickness. Di ba you know, daming bacteria diyan like Anthrax and all, and one more, it's just kadiri the tae of your pamangkin no! Like yuck! Soooooobrang baho dude pare tsong!
Pero na-sustain naman ng totoong self ko ang aking conio self para yah know, mahugasan ang pamangkin ko.
Tangina, aratilis nga na nahuhulog sa bangketang dinaluyan ng langis at plema ng tao, nakakain ko. Yun pa kayang tae lang ng bata? Sus, this is just a walk in the park.
Dinala ko siya sa C.R. at hinugasan. Tapos naisip ko, *Shit, I can really get used to this! PWEDE NA AKONG MAGING BABY SITTER!!!!*
Oh yeah.
Matapos kong hugasan si pamangkin ng isang oras eh nagbalik na ako sa ginagawa ko. BUT WAIT! THERE'S MORE!
Amoy jebs pa ako. Di ko alam kung bakit pero amoy na amoy ko pa din ang distinct odor ng human excretion.
Sabi din ni Aling Maring "Amoy tae ka pa utoy, may tae ka pa sa katawan."
Mother knows best ika nga kaya hinanap ko ang last remaining patterns of shit sa katawan ko. Sa shorts, sa braso, sa hita, at sa paa.
Wala.
Inamoy ko ang kaliwang kamay ko, ang kamay na pinanghugas ko ng pwet. Malabong maging yun kasi sinabon ko yon.
Pag-amoy ko ng kanang kamay ko, bumulusok sa isipan ko ang realidad na ito ang amoy tae at nadikit pa sa ilong ko ang ilang piraso nito.
Napintasan pa tuloy ako ni Aling Maring na hindi ako marunong maghugas ng tumae.
Hinugasan ko na nga, ako pa ang mali. Walang pagmamalasakit sa pait at pighating dinanas ko ng nilunok ko lahat ng inner-conio ko at hinugasan ko ang pwet ni Alex.
Lesson of this story: Masarap ang Fita kapag umuulan.
Elongate...
Shorten...
Nung dating nagtitinda pa ang kuya ko sa may Floodway Pasig eh bumili sa kanya ang kanyang kapitbahay na si Aling Susan.
Aling Susan: "Huy Dinis, pabili nga ako nung Balaskis."
Kuya Dennis: "Balaskis? Teka lang ha... *nag-isip*. Balaskis? *naghanahanap* Anong balaskis? "
Aling Susan: "Ayun oh, yung chess flevor." *Sabay turo dun sa nakasabit na item*
Elongate...
Shorten...
Dear Bayaw,
Hi, hello sayo. Magandang araw at sana naman ay nasa mabuti kang kalagayan.
Alam mo bayaw, malaki ang respeto ko sayo. Ikaw ang isa sa hinahangaan kong tao dahil sa antas ng kakayahan mo at lalong-lalo na sa kagalingan na dulot mo sa iyong pamilya. Alam ko mapagmahal kang asawa dahil kahit kailan wala naman akong narinig sa aking ate tungkol sa kaso ng kabit, panlalake, o kaya rape. Alam kong responsable kang tao at isang tunay na disiplinadong indibiduwal dahil ang galing mong mag-flush ng toilet. Mabuti kang ama sa iyong mga anak at pinipilit mong maglaan ng panahon para sa kanila. Mapagmahal ka sa pamamagitan ng pagpapakita mo ng lambing sa kanila tuwing sabado at linggo, maging sa paraan mo ng pagtitimpla ng gatas nila.
Hinahangaan ko din ang iyong dedikasyon sa trabaho sapagkat base sa kwento ng aking kapatid, ikaw na daw ang gumagawa ng trabaho kung wala ang iyong mga kasama. Siguro pati lahat ng pagtatamad nila sa opisina ikaw na din ang gumagawa.
Taglay mo ang katauhan ng isang tahimik na tao. Bihirang nagsasalita at laging pangiti-ngiti lamang. Ang hirap tuloy malaman kung napaparami na ba ang kuha ko ng ulam sa mesa o di kaya eh kung kailangan ko na bang abutin ang kabilang dulo ng mesa na buhat-buhat mo. Madalas ay lagi ka lamang nanunuod ng telebisyon at hindi mo hilig ang makipag-usap sa mga kasama mo dito sa bahay. Siguro close talaga kayo ni Grissom kaya kayo na lang ang nagkakausap.
Malaki talaga ang respeto ko sayo, at alam kong mapagpatawad kang tao. Natatandaan mo pa ba nung inubos ko ang Nestlé Crunch na pinakatago-tago mo sa gulayan ng ref? Oo, galing pa man din yung ng states at padala ng iyong pinsan. Nagulat ka na lang ng malaman mo na wala na ito at hindi ka na yata nakatikim. Sa sobrang hiya ng biyenan mo eh binilhan ka ng isang supot ng parehong tatak sa supermarket, kahit di ito galing sa states. Buti na lang at hindi dugo ko ang siningil ni ate bilang kabayaran. Pinagsabihan niya lang ako nun.
Nahihiya na din ako sayo sapagkat isa ako sa malakas umubos ng mga pambaon ng anak mo. Sa mga oras na itong nagsusulat ako dito eh kinakain ko ang dalawang Nissin Chocolate Wafer at isang Skyflakes. Kapag nagutom pa ako mamaya eh kakainin ko naman yung Lemon Square Stuffin's Twin Choco.
Sana sabihan mo si ate na bumili naman ng iba minsan. Kahit man lang Fudgee Bar Caramel o di kaya eh Voice Combo Sandwich. Puro kasi ganun na lang. Nakakasawa, paulit-ulit.
Mahal kita bayaw, ata alam kong kahit kailan hindi mo malalaman yun. Pero sana man lang, kung may balak kang gumanti sa mga pagkakasala ko sayo, wag mong ilalagay ang pinagpakuluan mo ng ugat ng Lagundi, ugat ng Pechay, o kung ano man tong herbal drink sa Nestea Iced Tea Shaker Bottle. Mahirap malaman ang pinagkaiba nila sa normal na paningin.
Alam mo namang nakakasamid ang Nissin Choco Wafer, at masarap katuwang nito ang iced tea.
Yun lang naman, salamat sa lahat.
Lovingly Yours,
Huwansto
Elongate...
Shorten...
Kahit kailan na ata eh hindi na natin mapupuksa ang mga sakit na nagkalat dulot ng mga insekto. Laganap sa Africa ang Malaria, ang isa sa mga mapanganib na sakit lalo na sa kabataan.
Dito sa Pilipinas naman, nagkalat ang Dengue, Typhoid Fever, Tigdas, Pagtatae, Kurapsyon, at Kapangitan.
Lahat ng yan naranasan ko, maliban lamang sa pinakahuli, ahihi.
Nakakatakot mang isipin subalit mukhang walang direktang lunas sa mga sakit na ito maliban lamang sa pag-iingat at pananatili ng kalinisan sa paligid, lalo na pagdating sa gobyerno. Dapat winawalis na ang mga katiwalian at kasakiman sa pampublikong serbisyo at pairalin kung paano magtitino ang bansa.
Pero dahil hanggang dun lang naman ang alam ko sa pulitiko at ayaw ko nang magmukhang intelehente, sasabihin kong dapat eh magtuon na lamang ng pansin ang mga siyentipiko sa pagpapalaganap ng mabisa at direktang solusyon sa mga iimbentuhin pa nilang gamot.
Subalit sa halip nito ay mayroon pa silang maaaring subukan.
Itinataya ng mga sugarol na may n-porsyento ng mga sakit ay galing sa mga insektong walang modo na basta na lang dapo nang dapo na walang paalam.
Sa mga lamok, ang Malaria at Dengue.
Sa mga langaw, ang mga intestinal diseases, tulad ng paborito kong sakit na Diarrhea.
Sa mga ipis, phobia at iba pang maruruming sakit na hindi ko alam kasi di ako nag-Google.
Tutal uso na din naman ang genetic engineering, bakit hindi pa sila magbreed ng mga lamok na may vaccination para sa mga sari-sarili nilang sakit? O di kaya naman eh bitamina pa ang makukuha mo sa tuwing makakagat ka ng lamok at nanakawan ka ng dugo.
Vitamin B12, Iron, B-Complex, Calcium, Beta Carotene, at Metamphetamines.
Sa mga langaw, ipis, at daga, mga pampatibay ng resistensiya, tulad ng Vitamin C, B, D, E, F, G, at J.
Maging ang mga kani-kanilang mga bakuna eh sa kanila na din mismo manggagaling. Tanginang ang mga malignant lang na lahi ng lamok ang makapagdadala ng sakit, nang sa gayon eh hindi maapektuhan ang timbang ng kalikasan. Kailangang merong magdala ng sakit, at meron namang mga genetically engineered na insektong tagapagdala ng bakuna at bitamina.
Sino pa kaya ang bibili ng Off-Lotion?
Pero sa palagay mo? May bakuna ba sa kurapsyon?
Sa kapangitan? Depende.
Elongate...
Shorten...
Marami sa mga YUPPIE ngayon ang napakahilig mag-multitasking. Ang terminong Multitasking ay kadasalang ginagamit sa proseso ng mga computer na kung saan naaasikaso nila ang maraming request o di kaya ay instructions ng sabay-sabay. Di tulad ko na wala na akong ibang magagawa kung nanonood ako ng pornograpiya. Well, sige sabihin nating nagjajakol na din ako.
Ang panahong ito ay matulin kaysa sa inaasahan. Maraming dapat tapusin sa isang araw, at maraming resulta ang dapat makuha sa lalong madaling panahon. Dahil sa larangan ng buhay sa panahon ngayon, ikaw ang panalo kapag nakatapos ka ng mas maraming trabaho sa loob ng isang araw.
Di tulad ng nanay ko na minamadali ang paglalabada para makanood ng Wowowee. Hindi man lang niya naisip na pwedeng maglaba sa sala o manood na nakapatong sa itinaob na batya ang telebisyon. Tapos pinipilit niya pang ipatapos kay Valerie at Pokwang ang Pasalog at Hephep Hurray.
Para sa tulad kong isang YUPPIE, ito lang ang maihahayag kong parte ng multitasking na talagang nakatutulong para sa akin.
Mabilis ang panahon. Dapat maraming resulta ang makuha sa loob ng maikling oras.
Salamat kay Axel sa mga litrato.
Elongate...
Shorten...
