Sunrise

Sa isang kainan sa Intramuros...

Pulubi: Manong, pwedeng makahingi ng pagkain?
Ako: (Tangina manong na pala ang looks ko ngayon) Ay wala na po akong tira-tira, eto na lang ulam ko. Meatballs po ito.
Pulubi: *Umismid at sumimangot* Ay, wala bang kanin?
Ako: (Tangina, choosy tong pulubi amputa) Ayaw niyo to? Karne to, meatballs. Walang kanin dito na libre, binibili ang kanin dito...

Hindi naman ako ang tipo ng tao na tumatalakay ng mga pampublikong usapin pero gusto ko lang magkomento sa kakulangan ng bigas kasi wala na akong makain!

Joke lang.

Masuwerte naman ako dahil isa ako sa mga pamilya na nabiyayaan pang makakain ng bigas na nagkakahalaga ng mahigit sa P30.00+ ang kilo. Hindi ko nararamdaman na nagkukulang ang Pilipinas sa bigas dahil meron kameng taniman sa mga paso namen sa taas ng bubong. Kanya-kanya ang tanim at kanya-kanyang gapas at saing. Mahirap lang sa anihan kaya dapat rotation ang pagtatanim. Medyo maanghit lang minsan kasi tinataihan ng pusa yung paso.

Pero joke lang. Puta, ang hirap naman ng buhay kung ganun. I am so happy na meron tayong mga bayaning mga magsasaka na tila ba naka-hiatus ata dahil nauubusan daw tayo ng bigas. Mahal ko kayo farmers kaya wag kayong manghihina at panghihinaan ng loob.

Pero seryoso, swerte ako dahil ang pinakamalaking baunan ko pa din eh nakalaan sa kanin. Di ko alam kung sinasadya ni inay na damihan ang kanin para tabunan ang kakarampot kong ulam na parang dice lang ang laki. Pero madami talaga ang kanin ko, kaya lalo ako tumataba. Naisip ko na lang din kung di ba pumalakpak ang tenga ng mga tao na nagdi-diyeta dahil may kakulangan sa bigas at di na sila mahihirapan pang maghanap ng rason para hindi kumain.

Grabehan. Dati nasa 20 pesos lang ang kilo ng bigas na binibili ko at masakit na ang braso ko ng pagbubuhat sa halagang 100. Ngayon eh parang hindi na ako magtataka kung maging sinliit na lang ng supot ng tatlong kutsarang ulam ang iabot saken ng tindero sa halagang 100 na bigas.

Nakakalungkot lang para sa akin na maisip na nagkakaubusan ng bigas dito. Kasi naman eh ang bigas ay nagsilbi nang simbolo ng kulturang Pilipino. Nagising na ako na kanin ang kinakain ng mga Pinoy. Kaiba sa mga Amerikano at Europeans na tinapay, mais, burgers, at laman-loob naman sa mga aswang. At pati na din sa mga Asians kasi meron tayong sariling breed ng palay tulad ng Dinorado, Wagwag, Sinandomeng, NFA at Tutong.

Yung tutong na uri ng bigas nakakapagtaka kasi minsan lang ako makakain at kadalasan pa kapag yung ate ko ang nagluluto. Rare specie pala siya ng bigas.

Yung Dinorado at Sinandomeng, eh feeling ko dalawang lahi sila ng mga magsasaka na Pioneer sa pagtatanim at pag-ani ng mga palay kaya in honor to their clans, sa kanila naipangalan. Kung nasan man ang mga anak na babae ng mga clans na ito eh malamang sa kanila nanggaling ang istilo ng mga lalaki na mag-iwan ng palay sa keps ng mga asawa nila at kapag naging bigas daw ito habang sila ay wala ibig sabihin ay may bumayo sa asawa nila.

Sa tingin ko mas mainam kung pulbura na lang ng paputok ang ilalagay nila sa keps ng asawa nila habang wala sila para sa sobrang friction nun eh maglikha ng spark para mapasabog ang mga putanginang ahas na nakiapid sa asawa nila.

Sabi ko nga nakakalungkot at nabalitaan ko pang nag-aangkat tayo ng American at Vietnamese rice.

Naisip ko kasi na kapag sinabi mong nag-angkat ang Pinas ng bigas [wow rhymers!] eh parang sinabi mo na din na nag-angkat ang Saudi ng langis mula manufacturers ng baby oils, tapos nanood at nilabasan sa African Porn ang mga Japanese, tapos nagpatayo ang Egypt ng pyramide gamit ang buhangin mula sa Antarctica, tapos tinalo ng Resiklo si Optimus Prime, tapos nasarapan yung mga French bakers sa pandesal, tapos nanood ng Dyesebel ang mga Koreans tapos natakot sa Shake Rattle and Roll Nth Edition si Sadako.

Walang feeling ng pagiging Pinoy kung ibang bigas ang isasaing namin. Kung di rin lang dito galing ang bigas, wag na lang magkanin.

Pero binabawi ko na yun. Mahirap na baka mabasa ito ni Gloria, i-ban pa ang pamilya namen sa pagkain ng kanin. Alam mo naman si Gloria, masyadong makapangyarihan.

Sa totoo lang hindi ko alam ang tunay na sanhi ng kakulangan ng bigas pero nalulungkot akong malaman na bigas na pala ng America at Vietnam ang kakainin natin sa mga susunod na buwan. Di ko feel ang kumain ng bigas na di pinaghirapan ng kapwa ko Pilipino pero dahil mas mahalaga ang gutom sa patriotism eh putangina, lafang lang nang lafang kahit bigas pa ng Neptune yan o Mars.

Pero para saan pang magkaroon tayo ng Bocaue Rice Terraces? *Tama ba?*

Banaue. Banaue ang ibig kong sabihin. Carol Banaue.

So para saan pang magkaroon tayo nito kung kukulangin din lang tayo. Ano ba yung Banaue? Pang display lang ba yun? Hindi ba tayo pwedeng umani ng bigas dun? Uunahin mo pa ba ang pagiging aesthetically wonderful mo sa pagiging tag-gutom ng Pinas? Wonder of the World daw ang Banawe Rice Terraces kaya pinapanatili itong preserved at posturang-postura para sa foreigners na nakikikain din ng bigas dito. Saka yung rice bowl ng Pilipinas sa Gitnang Luzon? Anong nangyare dun? Nabasag na?

Tila ba nagsawa na ang mga magsasaka sa awiting "Magtanim ay di biro" at sineryoso na talaga nila ito't na-realize nila na di talaga biro ang magtanim ngayon. Masakit sa likod, delikado sa balat, at madumi sa kuko.

Nakakalungkot isipin na baka sa future, mag-aangkat na talaga tayo ng bigas dahil wala nang gustong magtanim. Naalala ko tuloy yung sinabi ng isa sa mga idol kong si Santong Busabos sa kwento niyang De Lata at naisip ko ang tungkol sa kinabukasan ng rice-planting industry. Hindi na daw nagtatanim ang mga magsasaka dahil natuto na sila ng Ingles at telemarketing kaya naman nagaasikaso na lang sila ng calls galing sa iba't-ibang bansa kung papaano magtanim ng masarap na bigas.

Di na siguro ako magtataka kung maging call center agents na ang magsasaka at call center na ang IRRI.

Kung ano nga ba naman ang tunay na dahilan ng pagkakulang ng bigas, di ko alam. Gusto ko sanang hingin ang opinyon ng mga CSI Las Vegas, Miami, at New York, Imbestigador at Tulfo Twins eh mukhang mas uunahin ko na lang magtrabaho para may maipambili ako ng bigas. Wala din naman akong magagawa kung nagkakaubusan ng bigas.

Hindi na ako kukuha ng sobra pa sa kaya kong ubusin at sisiguraduhin kong clean plate ako kada kakain para naman makiramay sa kakulangan ng bigas. Ayoko kasing dumating sa punto na mamimiss ko ang kanin di dahil sa nasa ibang bansa ako pero dahil wala na talaga tayong mabili.