Rescue Me : The Part Two Of Rescue Me : The Beginning

September ano nga ba yun? 23? Ayun, oo.

Nabubuwisit na ako na naawa kasi maingay siya at isa pa, basang-basa sa ulan.

Baka kapag pinatagal ko pa sa tubig yun, magiging catfish na yun.

At sa sobrang tagal pa niya dun eh baka tatlo na lang ang buhay niya. Nabawasan ko na kakahiling kong mamatay na lang siya at bumaho na lang kesa magngangawa nang magngangawa dun.

Sa lahat ng basang pussy na nakita ko, dun lang ako naantig at naawa. Kapag mga sabog at pisat na pussy naman ang nakikita ko, di naman ako ganung naawa. Yung ulo pisat na na parang artwork ng elementary gamit ang water color. Minsan yung bituka nagkalat na at tapi-tapisak na yung tae. Yung mata eh nakakabit na lang sa ulo nyo niya sa pamamagitan ng isang hibla ng laman.

Minsan nakakadiri kapag maitim na at lasog na lasog na at sabog. Pero minsan, okay lang kapag medyo pink lang at mabalahibo ng kaunti. Kadalasan ng nakikita ko eh maitim na, at parang ilang ulit nang naglakbay sa maraming lugar. Minsan mas maganda din yung mga Russian.

Oh well, anyway, ang ibig ko lang sabihin eh naiinis na naaawa na talaga ako kasi, basang-basa na siya. Para na siyang mop. Mukha na siyang basahan (quoted from DocMnel). Imbis na magugustuhan mo pang kandungin eh mandiri ka't mabaho na siya. Gusto ko nang hulihin para mapatuyo na sa microwave oven.

Palagay ko ako lang talaga ang may pakialam sa kanya at sugo ako ng Diyos na iligtas siya sa kapahamakan. Ako lang ang may mahal sa kanya sa lahat ng tao sa mundo at ako lang ang may kakayahang gawin yun. Ako lang dapat, wala ng iba. Ako lang ang... putangina andami ko pang sinasabi, stfu to me.

Pasilip-silip ako palagi dun sa area niya. Nagpayong pa ako para malapitan ko siya. Gusto kong mag-salitang pusa para sabihin sa kanya na "Don't worry, it's going to be fine. I'm going to help you, don't worry."

Sige, pakitranslate na lang yan sa pussytalk.

Basta gusto kong i-assure na kaibigan ako at gusto ko syang tulungan. Wala namang nangyare.

Unang kasayangan: Hotdog

Pinainan ko ng hotdog. Hindi sunog, para sa kaalaman ng lahat. Hilaw. Para lang tumahimik. At dahil hindi ako National Geographic para bantayan kung nakain niya ang hotdog, hindi ko alam kung nakain niya o nahulog lang o pinagkakitaan na ng Discovery Channel ang ginawa ko't kinuha nila bilang Best Amateur Wildlife Rescue.

Pero maingay pa din siya. Panay pa din buhos ng malakas na ulan. Tuloy pa din ang pagkabasa niya.

Ngayon, tignan mo to. Alam mo ba ang pamahiin ng matatanda (wala pa akong alam kasi na pamahiin ng kapapanganak pa lang na tao eh) na kapag pinaliguan mo ang pusa, babagyo?

Puwes si Kumukuti ang rason ng napakalas na pag-ulan nitong nakaraang linggo. Kaya bumagyo at patuloy ang pag-ulan nung araw na yun kasi patuloy siyang nababasa.

Kung paano tumigil ang ulan? Ewan ko. Baka kasi nung pinuntahan ko siya at hindi naman ako nakapayong. Nandiri ang mga patak ng ulan na malapatan nila ang balat ko kaya ayun, tumigil.

Teka lang, iinom lang ako ng tubig.