Office Chronicles: Busy

Ang hirap sa mga tao na medyo matagal na di nakapagpost dito sa mundo ng blogging eh aakalaing patay na o di kaya eh nakabuntis ng kung sinong anak ng miyembro ng militar na may mataas na posisyon at hinding-hindi na muli pang makakakita ng sinag ng araw. O kaya naman eh nag-quit na daw dahil sa kakulangan ng bigas o kaya eh dahil sa pagbabalik ni Gabby Concepcion. O kaya naman eh iisipin na napaka-magarbo ng susunod na post mo kasi napakatagal mong pinag-isipan para mapaganda at maging kaiga-igaya sa mata ng mga mambabasa.

Pero ako lang naman ang nag-iisip niyan. Hunghang lang naman ako kung iisipin kong lalampas sa kinse [ang kapal, kinse daw] ang magbabas ang blog ko. Ang kadalasan lang naman dito ay ang mga pinakamamahal kong mga kaibigan na walang sawang [putangina, sana nga] patuloy na nagpapaka-martyr na magkomento sa akin. Mahal ko kayo, pa-cheeseburger naman kayo.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

Ang putanginang trabaho ito. Sobrang delayed na talaga. Buntis na siguro. Charot.

Malapit na ako ma-extinct dahil ngangatain na ako ni boss at kinakailangan ko na ng madaming tubig na pambanlaw dahil baka lahat na lang ng klase ng sabon -- bareta man o powder -- eh maikuskos na sa akin.

Sobrang apektado na ng porn hobbies ko. Namimiss ko na sila Tera, Cytherea at Maria. Namimiss na din nila ako. Kailangan na nila ang aking katas at kalinga. Yung mga ungol nilang dulot ng aking hot na hot na pandesal[sal].

Pati nga blogs ko di na updated kaya naman naisipan kong magsulat bago pa tuluyang magunaw ang kaisipan ko at lamunin ng mga numero at mga linya ng codes na hindi ko naman inisip pero pinasasakit ang mga ugat ng utak ko.

Ayun lang naman. Nakakaurat lang. Nginangasab na ako ng panlulumo.

Akala ko eh magandang bagay ang hindi pagpapatalsik sa akin nung unang beses na inakala ko ng sisipain na ako palabas ng building namen nung bumagsak ako sa eksaminasyon. Natuwa naman ako dahil nabiyayaan kameng mga natitirang "trainees" [trainees na lang ang term ko kesa naman sa BUMAGSAK, para di masakit sa mata] ng pagkakataon na mapahaba pa ang buhay-empleyado namin sa opisina. Bukod sa di pa ako mawawalan ng kabuhayan eh makakasilay pa ako araw-araw kay Jerome at makakakurakot pa ako ng free supplies sa opisina gaya ng Milo, kape, at libreng Munchkins at flavored-pandesal.

Samantala, ano nga ba ang pinagkakaabalahan ko at ganoon na lang ako ka-"dedicated" sa trabaho ko?

Pero gaano ba ang "dedication" ko aber?

Wala naman, simple lang. Yung tipong papasok ka lang ng dalawang Sabado ng walang bayad para lang matapos mo yung trabaho. Ganung lebel lang naman. Gusto ko kasi talaga tong trabaho, kaya kahit walang bayad papasukan ko na. Mahal na mahal ko ang ginagawa ko at ayaw kong napapabayaan ito.

Tangina, bat ko ba nasabi yun? Kalokohang bulsiyet yun ah.

Sabi nga sa akin nung mga kausap ko tuwing andito ako sa opis ng Saturday eh ang sipag ko daw.

Iisa lang ang isinasagot ko sa kanila: "Kung masipag ako, di na ako papasok ng Sabado kasi ilang araw pa lang tapos na ang work."

Masipag naman ako. Promise. Oo, talaga. Oo ngaaaa. Ay sus ka, oo nga sabi masipag nga ako. nagkataon lang na mahirap tong naibigay na module sa akin kaya naman dinadaan ko sa papasok-pasok tuwing sabado.

Officially eh 3 and a half weeks na itong delayed.

Eh teka ano ba tong ginagawa ko?

Ayan yun. Edit Project Module. Controller yan nung Edit Project na magdidikta sa pagpunta nung values na kinukuha sa page, papunta sa manager, tapos papunta sa DAO para mailagay o di kaya eh makuha sa database.

Wag ka nang magreklamo kung di mo naintindihan kasi ako din eh hindi.

Hanggang sa mga oras na ito eh tinitira ko pa din ang project na iyan para lang matapos na talaga.

Ibang lebel kasi ang pag-iisip na ginagamit dito eh, yung tipong logical side na ng utak. Sa panahon ngayon, medyo nahihirapan akong humugot ng logic sa isipan ko dahil sa alam ko sa sarili ko noon pa na hindi ako analytical mag-isip. More on artistic side of the mind ang meron ako.

Kaya gagawan ko na lang siya ng maikling tula.

Task
by Mariano

Ang trabaho kong ito
Kayhirap tapusin
Logical reasoning
ang kailangang pairalin

Kaytagal ko na siyang pinaghihirapan
Pero magpahanggang sa ngayon
Lugmok pa din ang kalagayan
Dahil sa hirap ng pinag-iisipan

Inaabot na ako, ng pasado alas-otso
Sa kakakalitkot ng trabahong ito
Gustuhin ko mang tapusin ay hindi ko kaya
Wala akong sapat na kaalaman para siya ay mapagana

Kaya kung matatapos ko man ito
Sa kahit paanong paraan
Asahan mong magpipiyesta
Ang aking kalooban

Sapagkat di biro ang tumitig
Sa proyektong ito sa maghapon
Ang tanging hiling ko lang sana
Ang putanginang ito'y matapos na

Bow

Yun lang muna sa ngayon. Tatapusin ko lang to hanggang sa katapusan ng buwan tapos magpapatalsik na ako dito sa kumpanya para magblog for life.

Sweet.