November 29, 2007

One Rainy Day

Magkakasakit yata ako.

Ano ang dahilan?

Katamaran.

Papaanong naging sanhi ng sakit ang katamaran?

Maulan nanaman kaninang umaga. Pagdating ko sa lugar ng sakayan, medyo manaka-nakang pag-ambon lang naman.

TINAMAD akong magbukas ng payong. Ano ba naman ang kaunting ambon? Mababasa lang ang payong ko. Mahirap itong tiklupin. 2 folds at hindi automatic.

First generation foldable umbrella.

Na-underestimate ko din ang kanipisan ng bumbunan ko. Hindi na nagawa pa ng manipis kong buhok na harangin ang moisture mula sa kalangitan. Buti nga't hindi gawa sa makina ang utak ko. Baka kinalawang na ito.

Kawawa naman yung mga robot na tamad magpayong.

Trapik pa. At dahil sa late na ako eh kinailangan kong maglakad nang mas malayo sa nakasanayan. Trapik sa babaan ng jeep. Di ko na inantay na makapwesto ito ng maayos. Kaya't sinuong ko nanaman ang kalakasan ng ambon. Lalong nagmoist ang tuktok ko. Nung una, parang tilamsik lang ng laway ang pagkabasa ng ulo ko. Nung nagtagal, parang kili-kiling basa na.

Naambunan ang ulo ko. At heto ako ngayon, nanlalata, walang kagana-ganang magpatuloy sa araw na ito.

Kundi lang dahil sa inuman mamaya, di na ako papasok eh.

====================================

Sabik na din ako sa inuman. Ang kaligayahan na makasama ang mga taong maliligaya sa piling ng alak.

Sabik na ang aking sikmura sa alkohol.

Naghahangad na din ng fizz ang mga labi ko mula sa pulang kabayo.

Gusto kong maranasan ang masayang kwentuhan na dulot ng espirito na di lang sa november nakikita.

Ang mga hirit na di mapantayan.

Nananabik na ako. Nais kong magpakabusog sa inuming gawa ng rye, oats, wheat, at iba pang mga grains.

Gusto kong maglakad sa pader na gaya ni Jet Li.

Gusto kong makainuman sila Manny at Erik.

Gusto kong magsuka ng sisig, pancit, chicharon, liempo, mani, at green peas.

Gusto kong gumewang sa paglalakad at makipagmurahan sa mga kasama kong tawa nang tawa.

Nakakapanabik. Sana'y di na matapos ang inuman. Pero sana magsimula muna ito.

=====================================

Dahil sa maulan ngayong mga nagdaang araw, di ko maialis sa isipan ko ang mga tao na nakita ko nang nadulas sa panahon ng tag-ulan.

Kasama na ako dun, kahit wala namang salamin sa lugar na dinulasan ko.

Sapagkat pinagpundaran ng mga businessmen at mga arkitekto ang design ng sahig ng mga bangketa at ginawa nilang pebbles at makinis na tiles, di na talaga maiiwasan ang pagdulas ng mga tao. Lalo pa't makinis ang swelas at de takong ang mga socialites at mga nakaunipormeng babae't bakla.

Pero bakit ganoon na lang ang reaksyon ng ko (pati na din ng iba) sa mga tao na nadudulas? Katawa-tawa. Di ko naman talaga ipinakikitang tumatawa ako. Maganda lang tignan mula sa oras na nadulas, bumabagsak, at tumayo.

Pero pag basag na ang bungo, labas ang utak, bali ang mga buto-buto, at lasog ang balun-balunan eh hindi na nakakatawa yun.

Aminado naman ako na natatawa talaga ako sa mga taong nadudulas. Iba kasi ang movement ng katawan ng mga nadulas. Parang spur of the moment. Sabagay, wala namang pagkakadulas na pinaghandaan.

Basta sa kahit anong paraan eh parang nakakatawa pag may nadudulas.

Sabihin na nating evil ako. Natatawa ako sa mga nadudulas.

Eh bakit sa America's Funniest Videos, halos karamihan ng mga videos eh mga taong nadadapa at nadudulas?

Diba't masayang panoorin? Bawat semplang, bawat kislot at pihit ng katawan bago pa man lumapat ang mga kamay sa lupa ay sadyang kaiga-igaya sa paningin.

Lalo na kung chicks ang madudulas at tutulungan mong tumayo, sino bang di masisiyahan nun?

"Miss, okay ka lang? Tulungan na kita."

Pero wag naman sanang isipin na pangmamanyak ang pagtulong sa mga nadulas na babae. Pagpapakita lamang ito ng taglay na kabutihan sa puso ng mga binatang tulad ko.

==================================

Akalain mo nga namang nakapag-sagawa agad ng pag-aaklas sila Trillanes dito sa Makati. Umuulan pa man din. Kasama pa si Guingona. Baka maulanan din yun at sipunin.

Ako nga eh medyo humahatsing pa.

Sabi nga ni Xienah eh bakit daw kailangan pang maglakad at magmarcha. Pwede naman daw ang bus at kotse papuntang RTC.

Tama nga naman. Di na sila naawa sa mga kasama nila. Siguro nga kahit skateboard at rollerblades man lang eh nagawan na nila ng paraan. Ang hirap nun ah, umuulan pa. Hirap magmarcha. Balita ko magaling daw mag-kick flip si Trillanes, hehe.

San tuloy kame iinom nito? Sus namang rally, wrong timing. Kung kailan naghahangad akong malasing, saka naman sumabay.

Pero ayos lang, basta sa ikauunlad ng bansa, ayos na din. Para lalong magmura ang beer at alak. Para hindi lang si Jet Li ang magsabi ng "Grey Bee-ar".

Elongate...

November 28, 2007

A Minor Shock

Lumindol kahapon. November 27, 2007.

Nayanig ang ilan sa lugar sa Pilipinas. Nasa Lingayen daw ang epicenter. Yung epicenter daw ang punto sa ibabaw ng lupa kung saan nagmula ang lindol.

Malamig daw sa Lingayen. Baka naisipan mag-chillax ng lindol dun. Maganda ang lugar. Madaming pwedeng maabot ang mga shockwaves niya.

Nasan ba ako kahapon? Nanananghalian ako dito sa opisina.

Masaya ang aming usapan at pagsubo ng ulam nang bigla akong nakaramdam ng hilo.

Akala ko nung una eh tinamaan lang ako ng cholesterol dahil sa kinakain kong karne at biglang tumaas ang BP ko.

Lumilindol pala talaga. Umuuga ang paligid. Ang lamesa ay gumagalaw.

Nabalot ng munting pangamba ang aking kaopisina. Napa-OMG siya.

Ako naman eh ayos lang. Mahina pa lang naman. Di pa ako nakakarinig ng nagka-crack na semento.

Pero pano kung naging malakas yun? Ano pa nga ba ang magagawa ko kung madurog ang building na kinalalagyan ko?

Tumawag sa mahal sa buhay? Asa sila. Wala akong load. Hangin na ang bahalang magpaabot sa kanila ng katotohanan na mahal ko rin sila.

Mag-panic? Hindi suguro. Hindi naman ganun kalakas ang lindol at nasa 8th floor naman kame. Sa tingin ko kaya ko pang indahin ang bigat ng 9th at 10th floor kapag bumagsak ito samen. Wala pa naman akong nakakasabay na mataba at malaking tao na bumaba sa 9th at 10th floor. Mukhang payat silang lahat dun. Kayang-kaya ko pa silang pasanin.

Manalangin? Syempre. Sa pagkakataon na malakas na malakas ang lindol nung panahon na yun at hindi kakayanin ni Rufino Plaza ang impact eh tiyak na maririndi sa akin ang Diyos. Hehe. Baka tumalak ako at magtitili kakasambit ng pangalan Niya. Pero pwede ko din naman sigurong sabihin na "Kita-kits na lang po Lord!".

Magtago sa ilalim ng lamesa? Parang malabo. Isang bilao na pansit nga lang ang ipatong mo sa mesa dito, parang magko-collapse na. Pano pa kaya kung tipak ng bato ang nagbagsakan. Baka masaludsod lang ako sa kahoy nung lamesa kung makapagtago ako sa ilalim at mabagsakan ito ng malaking slab ng kongkreto.

Tumakbo patungong FIRE EXIT? Baka hindi. Yun ang ipinagtataka ko sa mga building. May Fire Exit, walang Earthquake Exit. Porket hindi daw kayang magsimula ng lindol ang mga nagrerebeldeng empleyado, di na sila maglalagay ng Earthquake Exit. Napaka-bias sa kalamidad. Baka sitahin pa kame ng guard sa oras na magtakbuhan kame palabas ng Fire Exit. Mahirap na, baka magkaron ako ng memo sa oras ng lindulan.

"Mariano Juancho - 1st Warning. Offense: Using the Fire Exit during an Earthquake."

Makipaglaro ng Jack Stone? Mahirap. Sa pag-uga pa lang ng paligid, malalaman mong lilihis ang talbog ng bola sa sahig. Maaari ding dumulas papunta sa kabilang sulok ng kwarto ang mga jacks sa panahon ng malakas na lindol. Baka nga pagmulan pa ng crack sa sahig yung pagtalbog ng bola. Bato-bato pick na lang siguro.

Ano nga ba ang gagawin ko sa oras na magkaroon ng malakas na lindol?

Hindi ko rin masasabi kung ano. Pero dahil sa masasabi kong happy-go-lucky akong tao eh malamang na pabayaan ko lang ang lindol hanggang sa tumigil. Pero dahil sa ayoko pa munang mamatay eh baka magtatakbo din ako palabas. Ang hirap mag-decide. Sobrang conflict.

Para walang away, wag na lang lumindol ng malakas. Bagyo na lang. Para at least malamig.

Hindi ka magpapanic. Hindi ka mahihilo. Hindi ka tatakbo palabas ng building.

Magiging miserable ka lang dahil nakalimutan mo ang payong mo. OMG, wala akong payong.

Elongate...

November 27, 2007

Si Rizal at ang Piso

Bakit si Rizal ang nasa Piso?

Tanong na naiwanan sa akin ng nilalang/babae/empermera na tinatawag na si Xienah.

Di ko lubos maisip ang sagot sa tanong. Kahiya-hiya mang isipin, pero ako nga ba ay tunay na Pilipino?

*Nationality Check*
1. Ano ang pambansang bulaklak - Sampaguita - OKAY
2. Ano ang pambansang hayop - Kalabaw - OKAY
3. Ano ang pambansang ibon - Agila (Dati ay Maya pero ginawang Agila) - OKAY
4. Sino ang pambansang bayani - Jose P. Rizal - OKAY
5. Bakit si Rizal ang nasa piso - ... kasi... - NOT OKAY


Mukhang sa ang tanong na ito ay sadyang nababalot ng di-kasiguraduhan sapagkat wala akong justifiable na sagot na pwede kong isagot.

Alas-10 daw nang umaga gigising si Miss XienahGirl.

Nag-aantay daw siya ng sagot. Ako ang nahirapan. Ako ang nagmuni at nagwaksi ng agam-agam. Ako ang nag-iisip.

Kung susuriin ang tanong, maaaring magdala ito ng dalawang punto: Isang joke ang tanong, o di kaya eh ito ay nasa seryosong konteksto na may kinalaman sa pambansang kasaysayan.

Kung iyong susuriin ang pinagmulan ng piso, (na makikita sa Wikipedia) malalaman mong nagmula pa ito sa panahon ng Kastila (duh).

Gusto kong magreklamo sa iniwang tanong sa akin nitong si Miss XienahGirl, subalit nanaig ang kagustuhan kong mapatunayan ang aking pagka-Pilipino at syempre, ang kagustuhan kong magpa-impress dito sa mokang na ito.

Matapos ang ilang saglit ng pag-iisip at pagkakamot ng ulo, minarapat kong buuin ang nagkalat kong ideya upang makabuo ng isang disenteng sagot na ikatutuwa naman ni Rizal.

Bilang tulong sa aking pagsagot ay ginamit ko ang aking Ouija KeyBoard (hi-tech na tayo ngayon), at sinubukan kong kontakin ang ating pambansang bayani...

*Spirit, are you there? Give me a sign*

*HIT ME BABY ONE MORE TIME*

*Nariyan ka ba, kagalang-galang na Ginoong Jose Rizal?*

*...*

Maya-maya pa ay nanlamig ang aking batok. Ang mga buhok sa aking katawan ay nagtindigan. May narinig akong ungol sa paligid.

At sumakit ang aking tiyan. Walang ibang espirito sa paligid kundi ang espirito ng pagbabawas.

Minarapat kong maupo sa pampamilyang trono at sa aking paglalagi sa kwartong iyon ay nasagi ng kasagutan ang aking isip.


Kung sa konteksto ng kalokohan, masasabing kaya si Rizal ang nasa piso ay sa kadahilanang hindi talaga siya binaril kundi pinutol ang kanyang ulo at inilagay sa piso.

Ngayon, kung bibilangin mo ang lahat ng piso sa bansa, malalaman mong kahindik-hindik ang dami ng beses na pinugutan si Rizal. Ako man ay ayaw ko nang isipin dahil baka maiyak lang ako.

At ito naman sa konteksto ng kaseryosohan:

Bakit si Rizal?

Matagal na ding tinatalakay at pinagdedebatehan ang karapatan ni Rizal bilang pambansang bayani. Bakit daw si Rizal? Bakit hindi si Aguinaldo o Bonifacio? Siguro dahil sa kakayanan niyang gumamit ng kanyang taglay na talino at kahusayan sa halip na sa marahas na paraan.

Inaamin ko na hindi ko kailanman matutumbasan ang katalinuhan at kadakilaan ni Rizal kaya hindi ako mapupunta sa pera. Kaya siya ang napili dahil alam nating siya ang essence ng lahing Pinoy. Nag-uumapaw sa sex appeal, talent, at skills, walang makakapantay sa kakayahan ni Rizal.

Bakit sa Piso?

Bilang pangunahing unit ng currency sa bansa, ang piso ang panimulang bilang sa antas ng kaperahan dito sa Pinas. Hindi diyes sentimos. Hindi bente singko. Piso.

Piso bilang panimula. Pundasyon. Ito marahil ang simbolismo na ipinakikita ng piso.

So that must mean na si Rizal, being a national hero and all, has been placed and signified the single peso as a symbolism to a country's small and humble beginnings but with an extravagant individual which makes up a developed country.

Masasabi kong si Rizal ang inilagay na simbolo sa piso sapagkat tinutukoy niya ang matibay na pundasyon ng isang bansa. Isa pa, kahiya-hiya naman kay Rizal kung sa diyes sentimos mo siya ilalagay. Masyadong maliit ang diyes at bente singko sentimos para sa matabang utak at naguumapaw na katalinuhan ni Rizal. Kaya't hayan, sa piso siya inilagay. Hindi sa limampiso. Hindi sa sampu, bente, isandaan, limandaan, o isanlibo.

Sa piso.

Nangunguna. Namamayagpag. First placer.

Having been said that, I shall now question myself: Anong kagaguhan bang sagot yan? Sana sinabi ko na lang na hindi ko alam para naman hindi na nalabuan ang mga makakabasa nito.


Sa totoo lang, wala akong matinong maisagot sa tanong na iyan.

Tama nga si Miss XienahGirl. Wala pang record ng ganyang tanong kaya't kahit si Google eh hindi makakita ng ganyang article. Fuck that shit.

Mas gugustuhin ko pang magpakagat buong magdamag sa lamok kesa sa mag-isip ng matinong sagot sa tanong na iyan.

Pero hindi naman ibig sabihin eh binabalewala ko na ang tanong. Bilang pagtugon sa tanong, itatanong ko din ito sa mga kasama ko sa opisina upang mapagsama-sama ko ang aming kaisipan at maipon ito upang maging isang ideya na nakapangalan sa akin.

Bakit si Rizal ang nasa piso?

Hindi ko alam.

Bakit ba ang briefcase wala namang brief?



Elongate...

November 23, 2007

X-Men, Si Professor X, Alak, Libog, at Eskwelahan

Natatandaan mo pa ba ang X-Men? Yung pelikula na hango sa comics na ginawa ng Marvel.

Kasama siya sa linya ng mga super heroes tulad nila Spider-Man, Superman, Batman, at Maskman.

Hindi ako nahilig sa pagbabasa ng mga ganitong klase ng komiks. Bukod sa wala akong source eh kulang ang pera kong pambili. Kadalasan sa mga National Bookstore lang ito nabibili. Ang mga hilig kong basahing komiks eh yung nga horror na komiks na paulit-ulit ang kwento pero di naman nakakasawa. Dito sa komiks na ito, nalaman ko ang iba't-ibang klase ng aswang at maligno mula sa iba't-ibang sulok ng Pilipinas. Kaya nga ba't alam ko ang pagkakaiba ng tiktik sa manananggal. At ang pagkakaiba ng tiktik sa abante, remate, toro, at bulgar. Sayang lang at nilusaw na ito ng baha. Walang natira miski isa. Yung komiks ang tinutukoy ko at hindi ang mga dyaryo.

Pwede na pala akong maging aswang specialist dahil sa kaalamang naidulot ng komiks na yun.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

Reward ko ang komiks sa magandang performance ko sa iskwelahan. Kapag dalawang komiks, ibig sabihin perfect ko ang exam. Kapag isa lang, normal lang ang grade ko.

Kaya nga ba masarap talaga ang maging mag-aaral. Wala kang iniisip na iba kundi ang i-please nang husto ang mga magulang mo (o kung sino man ang nag-papaaral sayo) at okay ka na. Libre ka na sa lahat. Bahay, pagkain, damit. Subukan mo nga lang gumimik at malilintikan ka. Subukan mong umuwi ng late sa itinakdang oras ng pag-uwi, lumabas ng walang paalam, hindi matulog sa hapon, manuod ng tv buong maghapon, mag-computer buong magdamag, magpaumaga sa bahay ng iba, at makikain sa bahay ng iba eh tiyak na palo, kulong sa kwarto, sermon, parinig, parusa, at mga iba't-ibang klase ng "parenting skills" ang matitikman mo.

Lahat naman ng iyan eh magagawa mo na sa oras na makatapos ka nang mag-aral. Pwedeng makipag-inuman kahit kailan. Pwedeng umuwi ng umaga na. Pwedeng kung saan-saan magpunta. Wala na silang pakialam sayo.

Pero pagkatapos mong mag-aral, ganun din naman ang kapalit. Kaylangan mong magtrabaho para makatulong ka sa gastusin sa bahay, kundi man makabawas sa mga "dependents".

Hindi naman kasi pwedeng hindi ka kakain para hindi ka makadagdag sa gastusin. Hindi pwedeng hindi ka maligo. Hindi pwedeng hindi ka kumilos at hindi mag-consume ng kahit anong klase ng supply sa bahay. Kuryente, tubig, kanin, ulam. Okay lang ang oxygen, libre naman ito para sa lahat.

Kaya bilang tulong ay kailangan mong maghanap ng trabaho.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

Ngayon, ano ang kinalaman ng X-Men sa lahat ng mga sinabi ko?

Nothing. Wala naman. Naisip ko lang kasi ang kaisipan na ito...

Sa tingin ko, kaya naging lumpo si Professor X (Hindi siya si Xerex, siya yung propesor na kalbo na naka-wheel chair at may kapangyarihan ng telepathy o kaya eh mind powers na kayang i-control ang pagkilos at pag-iisip mo) eh dahil sa pag-abuso niya sa kanyang kapangyarihan.

Sa dami siguro ng nakontrol niyang chicks eh nalumpo na siya at pati ang katas ng tuhod niya eh nagamit na niya sa kanyang orgasm. Buti nga sa kanya. Masyado kasing malibog.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

Kung libog rin lang ang pag-uusapan, hindi ako magpapatalo diyan. Kung yan rin lang ang basehan ng sweldo sa opisina, malamang eh CEO na ako ng kumpanya.

Hindi naman masama ang pagiging malibog. Hindi ito isang bagay na ikinahihiya. Peroooo, ang pagiging malibog ay mayroon ding nakapaloob na responsibilidad.

Ika nga ni Uncle Ben kay Peter Parker, "With great power, comes great responsibility..."

Walang ipinag-iba ang kalibugan dito. With great libog, comes great carnal desires. And of course great responsibilities.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

Ano bang ibig kong sabihin? Dapat matuto tayong gumamit ng tissue. Hindi pwedeng basta-basta na lamang papatalsikin ang iyong future anak. Dapat may pamunas ka tulad ng tissue, panyo, napkin, kubre-kama, at kurtina. Sa ganitong paraan, maiiwasan ang mga tiyanak.

Sadyang napakalaking responsibilidad ang kalibugan. Kadalasan eh natatabunan nito ang matino nating pag-iisip. At mas malupit pa lalo kung nasamahan ito ng alak.

Kaya nga ba't ayaw ko masyado ng alak. Hindi ko alam kung ano ang nagugustuhan ng mga tao dito eh ampangit-pangit naman ng lasa. Sa tingin mo ba, iinom ang mga tao ng alak kung hindi ito nakakalasing?

Just imagine, buong gabi kayong nag-iinuman pero hindi naman nag-iiba ang mood ng mga tao. Patuloy lang silang nabubusog. Walang nagiging makulit, walang gumagaling sa pagsasalita ng English, walang kang pwedeng pagsamantalahan at yakapin, walang gumaganda o guma-gwapo sa mga kasama mo, at wala kang dahilan para hindi umuwi ng bahay, walang umaamin ng mga hinanakit nila sa buhay, at walang napagtitripang LASING. Bakit? Eh para ka lang umiinom ng tubig na mapakla, mapait, masakit sa tiyan, at nakakabusog, pero hindi ka nalalasing.

Pero kung tutuusin, kung hindi nakakalasing ang alak, walang basta-basta na lang nabubuntis. Walang nabubugbog. Walang nababaril. Walang nasasaksak. Walang kaguluhan sa mga kalye. Walang namamatay dahil sa My Way ni Frank Sinatra. Walang nagugulong mga party sa pelikula o soap opera dahil nalasing na ang isa sa mga character. Walang random na pagsusuka. At walang aksidente sa kalsada.

Haaay, sana eh X-Men na lang ang ikinuwento ko.

Elongate...

November 22, 2007

Cloudy

From where I was sitting I can see a lot of rain clouds being blown by the wind. Most of them are in huge clusters, moving hastily above every top of the building that my eyes can see.

Some of them are as dark and thick, others are of course the opposite.

I heard from the radio this morning that a super typhoon is expected to arrive at our lands. Most of the rain that has been pouring for the past few weeks is just because of the low pressure area and the buntot ng cold front.

Ang labo naman nun, cold front pero may buntot. Ang weird.

Mukhang raragasa nanaman ang mga kalamidad sa ilan sa ating mga probinsya. Sa totoo lang nagsimula na nga din ito eh. Ilan sa mga probinsya natin eh nakakaranas na ng mga kalamidad kagaya ng flash floods. Wala pa naman akong nababalitaan na mga land slides at sana eh wala na nga.

Sa ngayon, meron nang ilan sa mga kababayan natin ang nasawi. Meron akong nabalitaan na batang tumatawid ng ilog tapos natangay ng agos. Di kasi nag-iingat eh.

Mukhang masusubok nanaman ang katatagan ng emergency system ng bansa natin lalo pa't ngayon na nagdadatingan ang bagyo. Sana naman eh hindi ito isang proyektong binabalot ng kurapsyon at kapalpakan.

Hindi naman sa wala akong tiwala sa kakayanan ng bansa natin. Hindi lang ako updated. Malay ko ba kung super-uber-dooper advanced na pala ng sistema natin kaya wala nang kahirap-hirap tulungan ang mga nasalanta.

Sana naman yung itutulong sa iba eh wag nang ilagay sa bulsa. Di naman ako matulunging tao, at hindi ko na din kaylangang magsimulang maging matulungin. Kaya na nila yun sa mga sarili nila.

Wala din naman silang pakialam kahit murahin ko ang mga putang-inang mga corrupt na mga opisyales yan. Itutulong na lang, ibubulsa pa.

Puta, tama na ang kaseryosohan. Naiinis lang ako kasi nabura yung unang draft ko.

*That will remind me to save works*

Ctrl+S
Ctrl+S
Ctrl+S
Ctrl+S

Clouds are still flying above the roof tops. I wonder if that super typhoon is ever going to come.

Part of me is wishing yes, and part of me is wishing no.

=========================

Ang lamig dito sa pantry, lalo na pag umuulan. Yung pantry nga pala yung sosyal na tawag sa kusina sa mga opisina. Wala lang gas-stove. Delikado eh.

Yung main na exhaust ng airconditioning ng building, nasa tapat ng lababo ng pantry. Pag naghuhugas ka ng kamay, mangangatog ang laman mo sa sobrang lamig. Minsan nga pati balls ko nangangatog na din at muntikan pang umabot sa lalamunan ko sa sobrang pagkaurong.

Pati yung mga oven eh nasa tapat ng main exhaust. Lintik ang lamig nun. Pagkatapos mong mag-init ng ulam eh malamig na agad pag labas mo ng oven. Init-lamig, init-lamig. Parang mga relasyon lang ng mga artista.

Wala na yung mga makakapal na ulap. Siguro naman wala nang ulan mamaya pag naglakad ako pauwi.

Masaya lang ang ulan kapag maraming nabasang mga chicks at bakat ang mga nipples nila.

Elongate...

November 21, 2007

Review Number One

Review

Rating:
1-Lowest
10-Highest

The sun is shining so brightly and glimmering into my skin that the only thing protecting me from skin cancer is this thick, semi-tinted glass of the office window in front of me.

I am such a smart fellow to pick a terminal that faces the sun from morning up until noon. Thank God for the clouds, it lessens the duration of my exposure since it's been a rainy moment this past few weeks.

Beowulf[10] - this is quite good for an animated film. Facial features, expressions, and *ehem* curves have been greatly defined. There are some point in the film where you can't really tell if it's a real actor or an animated one.

Story line is just normal. I didn't actually give the Beowulf story much interest way back in high school since it was never discussed. Several literary works from all other countries were only mentioned.

There was a movie of the same title that features Christopher Lambert as Beowulf. The leading lady was Rhona Mitra, and the Grendel's mom was some sexy lady, probably a porn star. I never understood the story since I was only after the nude scenes.

And here we go again, with Grendel's Ohlala MILF mother. Ah, this is actually the first time I've seen Angelina in a half-nude scene. I was browsing through her other films(Original Sin, Girl Interrupted, etc), but I was to lazy to seek for it.

And now here she is on her perfect digital curves and erected nipples. I would just let my imagination fly,even if it's an animated body. Hell it's perfect!

Baon for today[9] - I have four pandesal's with unknown filling. I am yet to find out what they are. For lunch, I have a bangus' head cooked beef-steak style. Judging from the looks of the bangus steak this morning, I think it's just gonna be a normal lunch experience.

Work Performance[4] - it sucks. I haven't finished the last task. I was suppose to get ready for this performance test and here I am, not letting any of the "work force" overcome me. How the hell can I get through this?

This is just hopeless. I think I'll have a better career as a stand-up comic. Or a professional sarcasm-er. Or a man-whore exclusively for bored teen-aged rich female clients. That would be great.

Life[8] - great as of now. No illness. Manageable complications on the emotional side. Semi-great relationship with parents and siblings. Still okay with my own money. I can contribute to the bills and save my own money for dates and new clothes.

Neighbor's life[3] - still sucks. She still gawks her phlegm out her throat every morning. Still floods the outside of our house with the drained water from their washing machine.

Women skills[2] - dumb. I have no skills of that whatsoever. Can someone get me a number of a friend or something. She's a girl of course. I want to meet someone new aside from my the friend-girls that I already have. I want to meet Angel Locsin or Ehra Madrigal. I want shake their hands and rub it all over my body. That would feel very warm and convenient.

Elongate...

November 20, 2007

She

She is my greatest dream.
She is the one I've yearned for, to be with me all my life.
She is my one true love.
She is the one I want to be with in this unstable, complicated, and palpak na lovelife.

This is not a poem. Nor it is a song.

Fucking life. I want some few years back. The days where this girl and I could hang out all day, stay in each other's arm, and just experience incomparable bliss. Joke around the whole afternoon. Share lunch. Hold each other's hands. Feel each other's skin. Touch each other's faces. Kiss each other's lips. Suck each other's tongue. Lick each other's genitals. Taste each other's sweat. Nibble on each other's nipples.

This is not Xerex. I don't even know if he's still alive or not.

Such actions are truly and greatly missed.

It's the feeling you get when you were back in highschool and your crush makes daan in front of you. Warm. Exciting. You want to puke your heart out for pumping so hard.

Feelings can never be described well. Just feel it.

I need time travel. Badly.

Would someone just pop out right beside me, with this cool time-travelling gadget or vibrator stuck up on their holes and tell me that they are from the future. And that they are willing to let me experience both the past and the future for only a low,low,low price of ten pesos an hour. Let me get back to the place where I was talking to you and trying to settle what was left of us.

Let me do what I should've done. And that is to take you back and never said anything so stupid.

I should've pulled my balls tightly and tell you the reality that I really want you here. That I could do what is necessary. That I could do what you want me to do.

I should've never said those things. Those silly, fucking sentences. Those words in Tagalog and in English, and also in Taglish and Coniotic English.

I should've. I should've. I should've.

Repeat X 3.

Where is Einstein when you needed him. Please explain the possibility of time travel. I need a dose of it. I need a pinch of it. Heck, I'm not even asking for a lot.

God, is that even possible? How come Hermione can do it?

Wait a minute. Why would I be so stuck on this girl, if what I can do is just travel back in time and be Elisha Cuthbert's super long time best buddy-wuddy sex slave male acquaintance?

That would be so much fun. The girl next door, fucking my brains out. All that blonde lusciousness. All that sexy aura she possess.

Elisha. Sorry for mentioning this much about you. I apologize.

And to the girl of my dreams? It's okay. I can handle myself. Call it immature or whatever, but it's okay. Don't let me be the reason to hold you back and love someone. I'll just cry my retina off and I'd be okay.

My greatest dream of tasting your skin again may never-ever happen, but at least your happy.

Thank you. I'm sorry. I love you.

Elongate...

Good Morning

Start Your Day Right

How To Start Your Day Right
1. Wake up.
2. Stare at the ceiling for a few moments.
3. Get up quickly and take a bath. Avoid masturbating.
4. Wipe yourself dry. Put on some underwear and socks.
5. Put some deodorant.
6. Get dressed.
7. Pack and extra mountain bike wheel into the trunk of your vehicle, some gauze tape, a bottle of Betadine perhaps. Or you could just bring your P500 with you to pay off that stupid biker who doesn't take it slow with his bike.

This morning, we bumped into a guy in his mountain bike. And of course that's not a type of bump that occurs when you meet someone on the road.

From inside, the man looked like he came from under our vehicle. Both my elder sister and his husband was surprised.

"San nanggaling yun?". Gasped my sister.
"Humabol eh." Replied my b-i-l.

I guess he never expected a man in bicycle to be appearing anywhere on the road. He was probably expecting a car. I was surprised too. There was a "bog" sound that came from the left side of the vehicle. And I saw this man, limping towards the side of the street.

I thought I'd be late this morning. The man looked like he needed medical attention. His leg must've been destroyed. His carelessness paid off. Good for him.

His bike's wheels were deformed.

As usual, people all over the place gathered 'round my sister, his husband, and the bike guy. It's not his fault of course. It's his bike's fault. It's the road's fault. Sadly, where ever the argument reaches, it will always be the driver's fault.

Or maybe not.


Kahit naman sinong may kasalanan, syempre yung drayber pa din ang magbabayad. Ewan ko ba kung tanga lang o hindi talaga nag-iingat yung mama.

"There goes our tithes", sabi ng ate ko. Pagkaabot ng limandaan.

Merong mga bagay na hindi maipaliwanag eh, nangyayare talaga. Hindi inaasahan. Unexpected. Nagdasal naman kame nung umaga pero ayun, nakabangga/binangga pa kame.

Syempre, meron dung lalaki na traffic enforcer ata. NANGINGIALAM. Di ko alam kung yun ba ang term o dapat eh NAKIKIALAM. Basta, he was being a dork. Presinto na agad eh ayos naman yung mama. Siguro nga naman eh nakihati na siya sa naaksidente dahil "tumulong" naman daw siya. Bahala na silang dalawa sa limandaan.

Di na nga lang daw siya makakapasok kasi nga eh nasira yung gulong niya at may galos pa sa hita.

Best actor si manong. Pero totoo naman siguro yun. Kung ako man ang bumangon galing sa ilalim ng sasakyan, baka napa-ngiwi na din ako sa sakit. Para kasi siyang kabuteng nakabisikleta. Basta na lang lumilitaw.

Buti na lang at hindi pison o kaya eh monster truck ang dala namen. Baka naging lugaw na siya nun pag naipit siya. Para siyang kuting na lagi ko na lang nakikita sa mga kalsada. Labas ang utak. Pisat na parang papel. Sambulat ang bituka.

Kaya wag kalimutan ang extra gulong ng bisikleta. Yung pang-mountain bike. Saka kaunting pasensya.

Pero pwede na din ang limandaan.

Elongate...

November 19, 2007

The Other Side

This is my other side.

The side wherein I cannot be restricted by my own conscience to anything that I say. I am the lord of my own world.

Not a care in the world. I say what I want to say.

You just read. React if you want. That's okay. Everybody is entitled to his own opinion.

You don't need to get down on your knees and beg to read. It's free.

There are no subscription fees.

Yeah yeah, I know. As if this is good enough for someone to pay for it. It's probably going to be a gayshit blog anyway.

I'm going to talk about anything and nothing is going to stop me. I am gonna use the freedom that I have.

You go tell that to your momma.

Hello and welcome to the other side.

Elongate...

November 18, 2007

Abril Uno


Tangina, ang korni korni ng April Fool's joke na ito.

Ni wala man lamang atang kumagat eh, the shit!

Loserrific Dat Kom? Oh come on! Pambayad nga ng kuryente di ako makapag-ambag sa bahay, eto pa kayang bibili ako ng domain? Ahaha, taena, dream on na lang ako.

Ah, ano bang bago? Wala, ganun pa din, putanginang yan.

Walang kwenta pa din ang buhay ko, lalo pa ngayon patok ang mga FOOLS na kagaya ko dahil araw na araw ko ito. Salamat na lang kung di ako mapagtripan.

Kahit simpleng "Pre, ano yun oh! Tignan mo!" eh malamang magoyo ako. Mahina ang mga pakiramdam ko sa mga trip ng tao eh. Meron kasi akong akin kaya wala akong pakialam sa trip ng iba, mga paksyetters.

Anyhow, I'm still here workin' my freakin' brains off my head and not generating any new blog entries for months and months to come.

Putting up FIVE FUCKING BLOGS has finally caught up with me and it drained the hell out of my pea-sized thinker tool.

As of now, I am still on a hiatusal stage of my blogging life.


Sabi nga ni Xienah eh take your time - mga 1 year.

Di naman siguro aabot ng ganun, mga 360 days siguro pwede na din.

Saka na lang ulit ako magsusulat kapag bakante na dito sa opisina.

PUTANGINA KASING MGA TRABAHO YAN AMPUTA, ANG LILIBOG! BASTA-BASTA NA LANG NANGANGANAK NA PARANG MGA PUSANG NAKA-ECSTACY AT PANAY ANG KASTAHAN KAYA NAMAN ETO! ANDAMI-DAMI-DAMI!!!

Ayun, sige, dyan na ulit kayo bago pa ako makalimot na hiatus nga pala ako. Salamat sa patuloy na pagbalik dito! Di pa naman kasi patay itong site na ito kaya may babalikan pa kayo.

Meron pa akong...

Hmmm...

Seven (7) items na nakapila para isulat. Madami-dami din. Sana di ako matuyot.

Pero di para sa inyo ang pagsusulat ko ha? Kapal naman ng feces nyo you bitches! Selfish ass-bastardus ako kaya para saken lang ang blog entries ko!

Bonus na lang na matuwa kayo. Yiheee. Di, April Fools ulit. Ang saken lang basta naman makapagsulat ako ayos na. Salamat sa mga natutuwa. Saka nga pala...

Tangina tama na nga.

Basta eto lang:

"Write to express, not to impress" ika nga.

Salamat!

Elongate...